Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Magdalena Chraniuk-Stępniak, Sędziowie Sędzia WSA Artur Adamiec, Sędzia WSA Maria Grabowska (spr.), Protokolant Starszy inspektor sądowy Michał Gajda, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 stycznia 2018 r. sprawy ze skargi H.Zarzyckiej na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z [...] r. [...] w przedmiocie umorzenia zaległości z tytułu opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi 1. oddala skargę; 2. przyznaje od Skarbu Państwa (Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach) na rzecz adwokata P.W. kwotę 295,20 (dwieście dziewięćdziesiąt pięć 20/100) złotych, w tym 55,20 (pięćdziesiąt pięć 20/100) złotych podatku od towarów i usług, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Decyzją z [...] r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. (dalej: Kolegium) utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy W. z [...]. nr [...] odmawiającą H.Z. umorzenia zaległości z tytułu opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi w ogólnej kwocie 369 zł.
W uzasadnieniu decyzji Kolegium wskazało, że H.Z. wnioskiem z 10 lutego 2016 r. wystąpiła do organu o umorzenie opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi. Podała, że znajduje się w trudnej sytuacji materialnej, jest osobą schorowaną, ponosi wydatki związane z utrzymaniem domu, zakupem leków, środków czystości i higieny osobistej oraz na doładowanie do telefonu. Sama pokrywa koszty utrzymania domu, na które składają się zakup opału w kwocie
1.200 zł, gazu za trzy tygodnie w kwocie 37 zł, opłata za światło 53 zł, za wodę 29 zł i telefon 50 zł. Wnioskodawczyni utrzymuje dwa psy i dziewięć kotów, więc ponosi też wydatki na karmę. Podała, że nie produkuje śmieci i nie stać jej na poniesienie opłaty z tytułu gospodarowania odpadami komunalnymi. Załączyła dowody poniesienia wydatków na: opłaty za energię elektryczną, zakup lekarstw, podatek rolny, za dostawę wody, opłaty za gaz, zakup opału, zakup karmy dla zwierząt, doładowanie telefonu. Przedstawiła orzeczenie o stopniu niepełnosprawności oraz informację o stanie zdrowia.
Organ pierwszej instancji odmówił umorzenia zaległości z tytułu opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnym w ogólnej kwocie 369 zł za okresy: od lipca do grudnia 2013 r. w wysokości 78 zł, od stycznia do grudnia 2014 r. w wysokości 156 zł, od stycznia do grudnia 2015 r. w wysokości 99 zł i od stycznia do kwietnia 2016 r. w wysokości 36 zł. Ustalił, że dochód H. Z. stanowi emerytura w wysokości 601,79 zł, zaś wydatki konieczne poniesione przez stronę to kwota
448,92 zł.
Utrzymując decyzję w mocy Kolegium przywołało treść art. 67a § 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.) i wyjaśniło, że o ważnym interesie podatnika można mówić wówczas, gdy podatnik znalazł się w trudnej sytuacji życiowej, której nie mógł przewidzieć lub nie mógł zapobiec. Natomiast pod pojęciem interesu publicznego rozumie się pewną potrzebę (dobro), której zaspokojenie powinno służyć zbiorowości lokalnej (mieszkańcom gminy, miasta) lub całemu społeczeństwu. Powyższe przesłanki mają charakter ogólny i ich interpretacja jest możliwa na tle konkretnego stanu faktycznego. Organy uprawnione są do własnej oceny interesu społecznego, słuszności interesu obywatela i o treści podejmowanego rozstrzygnięcia decydują okoliczności konkretnego przypadku. Przy czym jeżeli nawet zajdą okoliczności uzasadniające umorzenie zaległości, organ może, ale nie musi dokonać umorzenia.
Organ podniósł, że uregulowanie zawnioskowanej kwoty 369 zł w kontekście uzyskiwanego dochodu leży w granicach możliwości finansowych i materialnych wnioskodawczyni. Uwzględnił fakt, że H.Z. posiada stałe źródło dochodu w postaci emerytury, nie korzysta z pomocy Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w W.. Opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi jest płatna miesięcznie w kwocie 9 zł, dlatego zasadne jest stanowisko o odmowie umorzenia wnioskowanej kwoty. Organ wziął także pod uwagę kwestie związane z koniecznością ponoszenia wydatków na leki. Wyjaśnił, że brak systematyczności przy ponoszeniu kosztów związanych z obowiązkiem uiszczenia opłaty za gospodarowanie odpadami nie może stanowić podstawy do umorzenia zaległości, zaś poza sporem pozostaje obowiązek uiszczenia takiej opłaty. Ocena dokonana w oparciu o sytuację majątkową wnioskodawczyni ustaloną na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w ramach przeprowadzonego postępowania nie nosi cech dowolności.