Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Rojek Sędziowie Sędzia WSA Artur Adamiec Sędzia WSA Magdalena Chraniuk-Stępniak (spr.) Protokolant Starszy inspektor sądowy Anna Szyszka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 stycznia 2022 r. sprawy ze skargi M. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...]. nr [...] w przedmiocie odpowiedzialności członka zarządu za zaległości podatkowe spółki oddala skargę.
Dyrektor Izby Skarbowej decyzją z [...] r.
nr [...] utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w K. z [...] r. nr [...] orzekającą o odpowiedzialności podatkowej M. P., jako byłego członka zarządu spółki [...] Sp. z o.o. w K. (Spółka), za zaległości Spółki z tytułu podatku od towarów i usług za II, III, IV kwartał 2014 r. w łącznej wysokości [...] zł oraz za odsetki za zwłokę od tych zaległości, liczone od terminu zobowiązania podatkowego do dnia wydania decyzji przez organ podatkowy pierwszej instancji w wysokości [...] zł; koszty postępowania egzekucyjnego w łącznej kwocie [...]zł i jednocześnie określającej, że odpowiedzialność ta ma charakter odpowiedzialności solidarnej ze Spółką oraz pozostałym członkiem zarządu - R. P..
Organ wskazał na przepisy Ordynacji podatkowej stanowiące podstawę prawną rozstrzygnięcia, tj. art. 107 § 1 i § 2, art. 116 § 1, § 2 i § 4 oraz wymienił wynikające z nich przesłanki orzekania o odpowiedzialności osób trzecich.
Odnosząc się do zarzutów odwołania Dyrektor wskazał, że ewidentne jest istnienie zobowiązań Spółki, za które orzeczono odpowiedzialność M. P.. Wynikają one z wydanej decyzji przez Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w K. z [...] r., znak [...], określającej wysokość zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od towarów i usług za II, III i IV kwartał 2014 r. dla Spółki (kserokopia przedmiotowej decyzji znajduje się w aktach sprawy). Decyzja ta została doręczona w trybie art. 150 § 4 Ordynacji podatkowej, na zgłoszony adres siedziby Spółki, tj. ul. [...]/3, [...]. Od powyższej decyzji Spółka nie złożyła odwołania, w związku z czym stała się ona ostateczna w administracyjnym toku instancji. Pełnomocnik strony zarzuca, że ww. decyzja została wydana z rażącym naruszeniem prawa, ponieważ nie doszło do jej skutecznego doręczenia, zaś za potwierdzenie odbioru organ I instancji błędnie uznaje niepodjętą w terminie przesyłkę adresowaną na Spółkę ul. [...]/3,[...], która została zwrócona organowi [...] r. Wskazuje, że organ I instancji rażąco naruszył art. 151 a w związku z art. 108 § 1 ust. 2 lit. a Ordynacji podatkowej, w związku z czym przedmiotowa decyzja nie weszła do obrotu prawnego i należy stwierdzić z urzędu jej nieważność.
Dyrektor w ramach toczącego się postępowania odwoławczego odniósł się do wniosku dotyczącego rozważenia ewentualnego stwierdzenia z urzędu nieważności ww. decyzji organu I instancji i stwierdził, że nie zachodzą przesłanki uzasadniające wszczęcie z urzędu postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej na podstawie art. 248 § 1 w zw. z art. 247 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej.
W zakresie doręczenia decyzji z [...] r. organ ustalił, że Naczelnik [...]. skierował do Spółki zawiadomienie o zamiarze wszczęcia kontroli podatkowej w przedmiocie VAT za II, III i IV kwartał 2014 r. Pismo zostało wysłane na adres siedziby Spółki, tj. ul. [...]/3 w K.. Przesyłka została doręczona [...] r. w trybie art. 150 § 4 Ordynacji podatkowej. Ze zwrotnego potwierdzenia odbioru wynika, że pomimo dwukrotnego awizowania "adresat nie podjął pisma". Pracownicy organu udali się [...] r. do siedziby Spółki celem wszczęcia kontroli podatkowej. Pod wskazanym adresem kontrolujący nie zastali nikogo reprezentującego Spółkę, w związku z czym wezwano podatnika (Spółkę) do stawienia się z dokumentacją podatkową za II, III i IV kwartał 2014 r. Wezwanie zostało doręczone w trybie art. 150 § 4 Ordynacji podatkowej. Następnie do M. P. oraz R. P., tj. osób wskazanych w KRS odpowiednio jako prezes i członek zarządu Spółki zostały wysłane wezwania do osobistego stawienia się w siedzibie organu, celem przeprowadzenia kontroli podatkowej. Zobowiązano ich również do dostarczenia dokumentacji podatkowej za kontrolowany okres. Ze zwrotnych potwierdzeń odbioru wynikało, że obie przesyłki zostały doręczone skutecznie, co oznacza, że obaj wspólnicy zostali poinformowani o toczącym się postępowaniu kontrolnym. R. P. nie zareagował na otrzymane wezwanie w toku kontroli, natomiast M. P. stawił się [...] r. w siedzibie organu podatkowego, jednakże nie przedłożył żadnych dokumentów podatkowych. Oświadczył, że Spółka, której był prezesem, została sprzedana [...] r., a dokumenty firmy zostały przekazane kupującemu. W imieniu Spółki złożył pisemne wyjaśnienia oraz dostarczył odpis umowy sprzedaży udziałów z [...] r. na rzecz obywatela [...]. Przy tym, na uwagę zasługuje fakt, że M. P. składając pisemne wyjaśnienia w imieniu Spółki, powołał adres siedziby Spółki tj. [...], ul. [...]/3, tak więc ten sam - widniejący w KRS. Przy czym, M. P. oraz R. P. nigdy nie wskazali, w jakiej dacie nastąpiła rzekoma zmiana adresu siedziby Spółki. Skoro M. P. sprzedał przedmiotową Spółkę obywatelowi [...], to podjął ryzyko dotyczące konsekwencji takiej transakcji.