Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Artur Adamiec (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Maria Grabowska, Sędzia WSA Danuta Kuchta, Protokolant Starszy inspektor sądowy Anna Adamczyk, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 grudnia 2018 r. sprawy ze skargi A. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] 2018 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia odmowy nadpłaty uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. (dalej: Kolegium) decyzją z [..] 2018 r. nr [...] utrzymało w mocy decyzję Burmistrza Miasta i Gminy B.-Z. z [...]2018 r. nr [...] odmawiającą A. C. stwierdzenia nadpłaty z tytułu opłaty za korzystanie z Dworca "P." w B.-Z. w okresie od 12 maja 2012 r. do 4 czerwca 2014 r. w kwocie [...] zł.
Kolegium ustaliło, że wnioskiem z 9 maja 2017 r. A. C., prowadząca działalność gospodarczą pod nazwą Usługi Handel Transport A. C., wystąpiła do Burmistrza Miasta i Gminy B. - Z. o stwierdzenia nadpłaty w kwocie [...] zł wraz z odsetkami z tytułu bezpodstawnie naliczanej opłaty za korzystanie z obiektu - dworca autobusowego w B.-Z. przy ul. P.. Jako podstawę wniosku wskazała stwierdzenie nieważności przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach wyrokiem z 4 czerwca 2014 r. sygn. akt. II SA/Ke 318/14 § 2 pkt 2 uchwały Rady Miejskiej w Busku - Zdroju z 29 marca 2012 r. nr XVI/210/2012 w sprawie określenia przystanków komunikacyjnych i dworców, których właścicielem jest Gmina Busko-Zdrój, udostępnionych dla operatorów i przewoźników oraz warunków i zasad korzystania z tych obiektów.
Organ wyjaśnił, że opłata za zatrzymanie środka transportu przy ul. Poprzecznej w Busku-Zdroju była pobierana na podstawie m. in. przepisu § 2 pkt 2 ww. uchwały nr XVI/210/2012, który określał to miejsce jako "dworzec". Miejsce przy ul. P. nie spełnia jednak ustawowych wymogów pozwalających na uznanie go za dworzec autobusowy, dlatego też WSA w Kielcach stwierdził nieważność w tej części zaskarżonej uchwały rady miejskiej. Nie oznacza to jednak, że miejsce to traci status przystanku, ponieważ wypełnia definicję przystanku komunikacyjnego określoną w przepisie art. 4 ust. 1 pkt 13 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 2136 ze zm.), tzn. jest to miejsce przeznaczone do wsiadania lub wysiadania pasażerów na danej linii komunikacyjnej, w którym umieszcza się informacje dotyczące w szczególności godzin odjazdu środków transportu, oznaczone zgodnie z przepisami ustawy Prawo o ruchu drogowym. Pojazdy przedsiębiorstwa skarżącej faktycznie korzystały z przystanku komunikacyjnego przy ul. P., a zatem winny uiścić opłatę w wysokości [...] zł stanowiącą iloczyn zatrzymań w liczbie [...] pomnożonych przez stawkę 0,05 zł za jedno zatrzymanie. Ilość zatrzymań nie jest kwestionowana przez stronę, natomiast stawka opłaty za jedno zatrzymanie środka transportu na przystanku komunikacyjnym w wysokości 0,05 zł wynika z § 2 uchwały nr V/65/2011 Rady Miejskiej w Busku-Zdroju z 24 marca 2011 r.
W związku z powyższym organ uznał, że skarżąca zobowiązana była do uiszczenia opłaty.
Na przedmiotową decyzję skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach złożyła A. C.. Podniosła, że przystanek zostaje powołany do życia poprzez wskazanie go w akcie prawa miejscowego. Uchwała z 29 marca 2012 r., czyli akt prawa miejscowego, który obowiązywał w czasie powstania nadpłaty, nie określa przystanku "P.". Zgodnie z § 1 tego aktu, tylko miejsca określone w załączniku nr 1 posiadają status przystanku autobusowego. W kontekście stwierdzenia nieważności § 2 pkt 2 tej uchwały wyrokiem II SA/Ke 318/14, na ul. P. nie znajdował się jakikolwiek przystanek autobusowy, przez co organ nie posiadał podstawy prawnej do naliczenia opłaty za zatrzymanie autobusu przy tej ulicy.