Z tego względu nie znaleziono podstaw do uwzględnienia wniesionego odwołania.
Powyższa decyzja zaskarżona została do Naczelnego Sądu Administracyjnego przez pełnomocnika Krystyny i Eugeniusza O. W skardze powołano się na zarzuty naruszenia przepisów art. 7 ust. 1 ustawy o zobowiązaniach podatkowych przez wydanie decyzji ustalającej po upływie trzyletniego terminu przedawnienia oraz art. 20 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez nieustalenie, jakie oszczędności podatnicy zgromadzili przed 1979 r., w sytuacji gdy Krystyna O. pracuje zawodowo od 1963 r., a Eugeniusz O. od 1960 r., a także błędne przyjęcie, że dochody podatników pochodzą z nieujawnionych źródeł dochodów. Z tych względów wniesiono o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji pierwszoinstancyjnej i o zasądzenie kosztów postępowania sądowego.
Na poparcie powyższego żądania podniesiono, że zaskarżona decyzja wydana została po upływie trzyletniego terminu przedawnienia przewidzianego w art. 7 ust. 1 ustawy o zobowiązaniach podatkowych. Ostatnie zdanie powołanego przepisu przewiduje pięcioletni termin przedawnienia, gdy następuje opodatkowanie dochodu nieznajdującego pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów. Nawet jednak gdyby podatnicy ponosili większe wydatki, niż wskazywałyby na to ich dochody to nie można od razu zasadnie twierdzić, że wysokość przychodów nie znajduje pokrycia w ujawnionych źródłach i stosować art. 20 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ratio legis przepisu polega bowiem na tym, że przepis ten stosuje się do osób żyjących ponad stan, które:
a/ nie ujawniły żadnych źródeł przychodów;
b/ nie ujawniły nawet jednego z kilku posiadanych źródeł przychodów.
Tak więc prawidłowe stosowanie przez organy podatkowe przepisów art. 3 i art. 30 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych polega na tym, iż w przypadku ujawnienia przez te organy źródeł przychodu podatnika, których ten nie zgłosił i w konsekwencji nie opodatkował, organy podatkowe wymierzają podatek w wysokości 75 procent dochodu bez względu na to, jaka procentowa wysokość podatku jest przewidziana dla danego źródła przychodu. Artykuł 20 ust. 3 cytowanej ustawy wyraźnie bowiem wskazuje na: "wysokość przychodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach". By wykonać dyspozycję tego przepisu, organ podatkowy winien zatem wskazać nieujawnione przez podatnika źródła jego przychodów.
Sam fakt, że podatnik ma większe wydatki niż przychody, może wynikać z następujących okoliczności:
1/ albo uzyskuje z ujawnionych źródeł przychody faktycznie większe od deklarowanych, np. wskutek nierzetelnego prowadzenia ksiąg rachunkowych;