Sprawa ze skargi na decyzję Izby Skarbowej w K. w przedmiocie podatku dochodowego
Tezy

W przypadku gdy stwierdzone zostanie, iż poniesione wydatki nie znajdują pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów oraz w zgromadzonych wcześniej zasobach finansowych, organy podatkowe zyskują uprawnienie do przyjęcia, iż podatnik osiągnął przychody ze źródeł, których nie ujawnił.

Nie ma zatem znaczenia, czy podatnik uzyskał z ujawnionych źródeł wyższe przychody, aniżeli zadeklarował, czy też w ogóle nie zgłosił źródeł swego przychodu do opodatkowania.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Krystyny i Eugeniusza O. na decyzję Izby Skarbowej w K. z dnia 20 kwietnia 1998 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego - oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/6

Zaskarżoną decyzją z dnia 20 kwietnia 1998 r. (...) Izba Skarbowa w K. po rozpatrzeniu odwołania pełnomocnika Krystyny i Eugeniusza O., na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa w zw. z art. 334 par. 1 Ordynacji podatkowej, utrzymała w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w S. z 20 czerwca 1997 r. (...) w sprawie ustalenia wysokości podatku dochodowego od przychodów nie znajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów za 1993 r.

W uzasadnieniu wyjaśniono, że z akt sprawy wynika, że Krystyna i Eugeniusz O. ponieśli w 1993 r. wydatki w łącznej wysokości 33.114,58 zł. Uzyskali natomiast w tym roku łączne dochody w kwocie 6.544,51 zł, a kwota zgromadzonych zasobów finansowych na dzień 1 stycznia 1993 r. wynosiła 12.853,57 zł. Tak więc kwota wydatków w wysokości 13.716,49 zł nie znalazła pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów. W związku z tym organ pierwszej instancji na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 7 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 oraz art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416/ wydał przedmiotową decyzję, którą ustalił podatek od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów w wysokości 10.287 zł.

W odwołaniu od decyzji pierwszoinstancyjnej pełnomocnik stron powołał się na zarzut naruszenia art. 7 ust. 1 ustawy o zobowiązaniach podatkowych polegający na wydaniu jej po upływie trzyletniego terminu przedawnienia oraz art. 20 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych poprzez nieustalenie, jakie oszczędności podatnicy zgromadzili przed 1979 r., i błędne przyjęcie, że dochody podatników pochodzą z nieujawnionych źródeł dochodów.

Odnosząc się do argumentacji odwołania stwierdzono, że nieuzasadniony jest zarzut naruszenia przepisu art. 7 ust 1. ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./. Przytaczając bowiem treść tego przepisu zauważono, że w przypadku gdy podatnik nie ujawnił wszystkich źródeł przychodu lub całego majątku niezbędnego do ustalenia wysokości danego zobowiązania podatkowego, a także gdy następuje opodatkowanie dochodu nieznajdującego pokrycia w ujawnionych źródłach dochodów, termin przedawnienia wydania decyzji wynosi 5 lat. Skoro zatem przedmiotowa decyzja dotycząca 1993 r. wydana została 22 czerwca 1997 r., to nie doszło do naruszenia wskazanego wyżej przepisu.

Za chybiony uznano także zarzut naruszenia przepisu art. 20 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten wskazuje bowiem, że przychodem nieznajdującym pokrycia w ujawnionych źródłach jest nadwyżka kwoty wydatków poniesionych w danym roku nad zgromadzonymi w tym roku zasobami finansowymi, nieznajdująca pokrycia w już opodatkowanych bądź wolnych od opodatkowania źródłach przychodów i posiadanych przedtem zasobów majątkowych. Ustalenie przychodów w tym trybie nie wymaga od organów podatkowych wskazania podatnikom źródła, z jakiego pochodzi, jednakże bez wątpienia przed jego ustaleniem organ podatkowy bada rzetelność dochodów deklarowanych przez podatnika do opodatkowania, a więc pochodzących ze źródeł ujawnionych. Za bezzasadny uznano również zarzut nieustalenia przez Urząd Skarbowy oszczędności zgromadzonych przez podatników przed 1979 r. Przedstawione dowody o wysokości osiąganych dochodów dotyczyły w przypadku Krystyny O. okresu 1979-1991 r., a w przypadku Eugeniusza O. 1980-1991 r. Z tego względu za ww. okresy organ podatkowy mógł ustalić kwotę zgromadzonych zasobów finansowych. Nadmieniono dalej, że fakt posiadania i wielkość ewentualnych oszczędności na dzień 1 stycznia 1979 r. nie został przez podatników udokumentowany. Nie przedłożono także dowodów wskazujących wysokość otrzymywanych dochodów z pracy zawodowej za okres poprzedzający 1979 r. Zauważono także, że zarówno podatnicy, jak ich pełnomocnik mieli możliwość w toku postępowania uzupełnienia dowodów mających wpływ na wysokość podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym z nieujawnionych źródeł przychodów, lecz z tego nie skorzystali.

Strona 1/6