"Przedstawicielstwo" jest pojęciem szerszym niż "pełnomocnictwo" - to ostatnie jest rodzajem przedstawicielstwa umownego. Kodeks celny zawiera szczególną regulację w zakresie przedstawicielstwa, stanowiąc, iż w przypadku, gdy postępowanie dotyczy towaru przeznaczonego do działalności gospodarczej, przedstawicielem bezpośrednim może być wyłącznie pracownik osoby lub agencja celna - a zatem wykluczone jest ustanowienie innego pełnomocnika /przedstawiciela/ niż podmioty wymienione w tym przepisie; ograniczenie to dotyczy tylko "postępowania przed dyrektorem urzędu celnego".
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Spółki z o.o. "T." z siedzibą w K. na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Ceł z dnia 30 sierpnia 2000 r. (...) w przedmiocie powrotnego wywozu towaru - oddala skargę.
W dniu 2 maja 1999 r. Agencja Celna "J.-F." S.A., działając jako przedstawiciel "T." Spółki z o.o. w B.-B., zgłosiła towar do procedury dopuszczenia do obrotu na polskim obszarze celnym. Dyrektor Urzędu Celnego w C. przyjął zgłoszenie celne (...). Wskutek kontroli zgłoszenia celnego stwierdzono zaniżenie wartości zgłoszonego towaru oraz nadwyżkę towaru w stosunku do towaru zgłoszonego, z tego względu organ celny wydał w dniu 31 maja 1999 r. decyzję (...) uznającą zgłoszenie celne za nieprawidłowe w części określenia wartości celnej i ilości towaru, określił kwotę wynikającą z długu celnego oraz objął towar procedurą dopuszczenia do obrotu na polskim obszarze celnym.
Pismem z dnia 22 lipca 1999 r. pełnomocnik spółki "T." adwokat Adam W. wniósł o wydanie zezwolenia na powrotny wywóz towaru za granicę. Urząd Celny w C. wezwał spółkę "T." do złożenia nowego wniosku podpisanego przez upoważnionego pracownika spółki względnie przez agencję celną, stosownie do zasad wynikających z art. 253 par. 2 Kodeksu celnego. Wniosek taki, datowany na 30 sierpnia 1999 r., został złożony z podpisem pracownika spółki "T." Krzysztofa Sz.
Decyzją z dnia 9 września 1999 r. Dyrektor Urzędu Celnego w C. nie wyraził zgody na dokonanie powrotnego wywozu towarów określonych w zgłoszeniu złożonym przez Agencję Celną "J.-F." S.A. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia podano art. 207 i art. 208 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ i art. 3 par. 1 pkt 18 i 19, art. 65 par. 3, art. 84, art. 184 i art. 185 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /Dz.U. nr 23 poz. 117 ze zm./. Organ celny w uzasadnieniu decyzji podniósł, iż zgłoszony towar został objęty procedurą dopuszczenia do obrotu, co nadało mu status celny towaru krajowego zgodnie z art. 65 par. 3 Kodeksu celnego. Z art. 184 Kodeksu celnego wynika natomiast, iż powrotnie wywiezione poza polski obszar celny mogą być tylko i wyłącznie towary, niekrajowe. Ponieważ towar zgłoszony do procedury dopuszczenia do obrotu jest towarem krajowym, organ celny nie przychylił się do wniosku strony i odmówił zgody na jego powrotny wywóz poza polski obszar celny.
Strona, reprezentowana przez adwokata Adama W., wniosła odwołanie od decyzji Dyrektora Urzędu Celnego w C., zarzucając obrazę przepisów prawa materialnego, w szczególności art. 125 w związku z art. 139 Ordynacji podatkowej i art. 262 Kodeksu celnego, poprzez rażące naruszenie zasady szybkości postępowania podatkowego oraz zasad postępowania celnego, a nadto niewłaściwe zastosowanie art. 208 Ordynacji podatkowej oraz naruszenie art. 127 i art. 145 par. 2 Ordynacji podatkowej. W oparciu o te zarzuty odwołujący się wniósł o wstrzymanie wykonania decyzji, stwierdzenie nieważności decyzji oraz przyznanie pełnomocnikowi kosztów zastępstwa adwokackiego w wysokości wynikającej z umowy z klientem. Odwołujący się podniósł, iż organ celny pierwszej instancji naruszył ogólną zasadę szybkości postępowania, gdyż od daty jego wszczęcia do wydania decyzji załatwiającej sprawę merytorycznie upłynęło ponad pięć miesięcy, co stanowi ewidentne przekroczenie terminu wynikającego z art. 139 par. 1 Ordynacji podatkowej. Podstawą liczenia terminu nie mógł być natomiast ponowny wniosek strony o powrotny wywóz towaru, gdyż wniosek taki został zawarty już w odwołaniu strony z dnia 15 czerwca 1999 r. i od tej właśnie daty winien rozpocząć swój bieg termin do załatwienia sprawy w przedmiocie powrotnego wywozu towaru poza polski obszar celny.