Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dariusz Skupień Sędziowie Sędzia WSA Anna Juszczyk - Wiśniewska (spr.) Asesor WSA Zbigniew Kruszewski Protokolant Referent stażysta Monika Pasich po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 października 2019 r. sprawy ze skargi A.G. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej [...] z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie rozłożenia na raty należności głównych zaległości podatkowych w podatku od towarów i usług za miesiące sierpień, listopad i grudzień 2006 r. oraz styczeń, marzec, kwiecień, maj i czerwiec 2007 r. oddala skargę w całości.
Decyzją z [...] października 2019 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej [...] utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowej [...] z [...] lutego 2019 r. w przedmiocie odmowy rozłożenia na raty należności głównych zaległości podatkowych w podatku od towarów i usług za miesiące sierpień, listopad i grudzień 2006 r. oraz styczeń, marzec, kwiecień, maj i czerwiec 2007 r. w łącznej kwocie 67.391,72 zł.
Utrzymana w mocy decyzja została wydana na skutek wniosku A.G. z dnia [...] października 2016r., zmienionego pismem z dnia [...] listopada 2016 r., o umorzenie zaległości podatkowych, odsetek oraz innych kosztów z tytułu podatku od towarów i usług pozostałych do spłaty, którego uzasadnieniu powołano się m.in. na trudną sytuację materialną i życiową oraz brak możliwości dokonywania spłat zadłużenia przez Stronę.
Odmawiając udzielenia ulgi w spłacie zobowiązania podatkowego Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdził m.in., że w sprawie zachodzi ważny interes podatnika, jednak brak jest interesu publicznego. Przyznanie ulgi byłoby działaniem przedwczesnym. Z kolei brak udzielenia ulgi nie zagrozi egzystencji rodziny strony.
Po rozpatrzeniu odwołania oraz całości materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, Dyrektor Izby Administracji Skarbowej utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.
Wskazał, że w przedmiotowej sprawie, na dzień złożenia wniosku o udzielenie ulgi w spłacie, Pan A.G. posiadał w Urzędzie Skarbowym zaległości w podatku od towarów i usług za miesiące: 08, 11 i 12/2006 r. oraz 01, 03, 04, 05 i 06/2007r. w łącznej kwocie 67.391,72 zł wraz z odsetkami w wysokości 72.409,00 zł.
Z akt przedmiotowej sprawy wynika, że Pan A.G. zamieszkuje w domu stanowiącym własność jego rodziców H. i L.G., położonym w [...], z którymi prowadzi wspólne gospodarstwo domowe.
W oparciu o oświadczenia Strony i przedłożone rachunki przyjęto, że miesięczne wydatki gospodarstwa domowego kształtują się następująco:
podatek od nieruchomości 122,33 zł energia elektryczna 352,54 zł gaz 70,00 zł ogrzewanie 130,00 zł woda i kanalizacja 78,19 zł wywóz nieczystości 35,20 zł internet + telefon 130,00 zł telewizja 20,00 zł ochronę zdrowia 300,00 zł wydatki na środki czystości oraz zakup odzieży 150,00 zł wydatki na wyżywienie ok 1.000,00 zł
Ponadto Pan A.G. płaci miesięcznie alimenty na dzieci w kwocie 250,00 - 300,00 zł. Nie są one zasądzone wyrokiem sądowym. Strona wpłaca również do Urzędu Skarbowego kwotę 200,00 miesięcznie na poczet zaległości podatkowych.
Źródło utrzymania trzyosobowego gospodarstwa domowego stanowią:
- wynagrodzenie Strony z tytułu zatrudnienia na pół etatu, osiągane w firmie Jej ojca w wysokości netto 790,00 zł;
- renta matki w wysokości netto 1.164,44 zł;
- renta ojca w wysokości netto 877,80 zł;
- średni dochód z działalności gospodarczej Pana L.G. za okres od stycznia do sierpnia 2018r. w wysokości 319,00 zł, jednak po odliczeniu składki na ubezpieczenie zdrowotne, brak jest dochodu netto.
Łączny dochód wynosi zatem około 2.832,24 zł.
Po odliczeniu od dochodu wydatków w wysokości 2.388,26 zł oraz alimentów na dzieci w wysokości 250,00-300,00 zł do dyspozycji Odwołującego i Jego rodziny pozostaje nadwyżka środków finansowych wynosząca 168,98 zł.