Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2008 r. z tytułu dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dariusz Skupień Sędziowie Sędzia WSA Jacek Niedzielski Asesor WSA Zbigniew Kruszewski (spr.) Protokolant asystent sędziego Grzegorz Oracz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 kwietnia 2018 r. sprawy ze skargi R.W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2008 r. z tytułu dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/9

Skarżący R.W. wniósł skargę na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej (dalej: DIAS) z [...] listopada 2017 r. nr [...], którą uchylono w całości decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej (dalej: Dyrektor UKS) z [...] listopada 2012 r. w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2008 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów i orzeczono, iż zryczałtowany podatek dochodowy od osób fizycznych za 2008 r. wynosi 74.207,00 zł z tytułu dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów.

Rozstrzygnięcia to zapadło na tle następującego stanu faktycznego i prawnego sprawy.

Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej decyzją z dnia [...] listopada 20112 ustalił Skarżącemu zryczałtowany podatek dochodowy za 2008 r. w wysokości 116.169,00 zł od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów w wysokości 154.892,00 zł.

Organ stwierdził, iż Skarżący oraz jego żona A.W. (obecnie: D.) ponieśli wydatki, m. in. na zakup mieszkania, które nie znajdowały pokrycia w ich dochodach i mieniu pochodzącym z przychodów opodatkowanych i wolnych od opodatkowania.

W wyniku rozpoznania odwołania od tej decyzji Dyrektor Izby Skarbowej (poprzednik DIAS) decyzją z [...] kwietnia 2013 r. utrzymał w mocy w decyzję organu pierwszej instancji.

W motywach uzasadnienia organ odwoławczy w zakresie wskazywanych przez Skarżącego i jego żonę źródeł finansowania wydatków roku 2008 nie uwzględnił ich wyjaśnień jakoby otrzymali w roku podatkowym od R.D. (teścia Skarżącego), zaliczkę w kwocie 30 000 zł na zakup przez niego w 2009 r. za kwotę 60 000 zł samochodu [...]. Odnosząc się natomiast do ustaleń w zakresie mienia z lat poprzednich, organ odwoławczy stwierdził, że na podstawie analizy przychodów i wydatków okresu 2002-2007, oprócz środków pieniężnych w wysokości 18,17 zł znajdujących się na rachunku bankowym "[...]", małżonkowie nie posiadali jakichkolwiek innych zasobów pieniężnych. Organ odwoławczy podzielił przy tym stanowisko dotyczące braku podstaw do uwzględnienia wyjaśnień małżonków, aby w latach poprzedzających rok podatkowy dysponowali: kwotą 50 000 zł uzyskaną w 2002 r. w ramach darowizny od L.M. (matki Skarżącego) z tytułu ślubu; środkami od 2.000 do 3.000 dolarów kanadyjskich przekazywanymi przez matkę R.W. w poszczególnych latach okresu 2002-2008, kwotami z tytułu przekazywania przez L.M. wielokrotnie w latach 2002-2008 od 100 do 150 dolarów amerykańskich.

Nie uwzględnił także wyjaśnień małżonków, jakoby przelewy dokonane w 2006 r. przez D.P. i I.P. na rachunek Skarżącego opiewające na łączną kwotę 59 200 zł były związane z udzieleniem pożyczki. W analogiczny sposób ocenił wyjaśnienia odnośnie charakteru przelewów opiewających na łączną kwotę 18.800 zł, dokonanych na rachunek małżonków w roku podatkowym przez S.W.. Za niewiarygodną organ uznał także okoliczność, iż z łącznej kwoty wpłat na rachunek małżonków dokonanych przez D.P. w okresie od listopada 2006 r. do marca 2007 r. (114.700 zł), znaczna jej część, tj. 104 700 zł, to zaliczka na poczet planowanej sprzedaży przez małżonków lokalu mieszkalnego. Zakwestionował także okoliczność udzielenia przez R.W. w lutym 2007 r. pożyczki W.P. na kwotę 2000 zł, którą ten za pośrednictwem żony miał zwrócić po miesiącu na rachunek bankowy, podając w tytule przelewu ww. kwoty "[...]". W ocenie organu opis na dowodzie bankowym jednoznacznie wskazuje, że przedmiotowy przelew wiązał się z zapłatą za cukierki "[...]", a nie ze zwrotem rzekomej pożyczki.

Strona 1/9