Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dariusz Skupień Sędziowie Sędzia WSA Anna Juszczyk - Wiśniewska Asesor WSA Damian Bronowicki (spr.) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 21 października 2020 r. sprawy ze skargi N. sp. z o.o. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia i zwrotu nadpłaty w podatku dochodowym od osób prawnych za 2013 r. oddala skargę w całości.
Szpital spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (powoływana dalej jako: "Skarżąca", "Spółka", "strona") reprezentowana przez radcę prawnego, wniosła skargę na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej (powoływanego dalej również jako: "DIAS", "organ odwoławczy") z dnia [...] czerwca 2020 r. nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego powoływanego dalej również jako: "organ pierwszej instancji) z [...] stycznia 2020 r. odmawiającą Skarżącej stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób prawnych za rok 2013 w wysokości 121.115 zł oraz jej zwrotu wraz z odsetkami i oprocentowaniem.
Z akt sprawy wynika następujący stan faktyczny.
W dniu 24 grudnia 2019 r. (data nadania w Urzędzie pocztowym) Spółka zwróciła się do Naczelnika Urzędu Celno-Skarbowego o stwierdzenie nadpłaty podatku dochodowego od osób prawnych za 2013 r. w wysokości 121.115,00 zł oraz o zwrot nadpłaty wraz z odsetkami.
W motywach uzasadnienia tego wniosku Spółka podniosła, że jest podmiotem leczniczym. Jej celem statutowym jest działalność w zakresie ochrony zdrowia, a fakt ten wynika wprost z wpisu do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego. Spółka przeznacza i wydatkuje wypracowany dochód na cele statutowe ochrony zdrowia, celem poprawienia jakości i dostępności dla pacjentów świadczeń opieki zdrowotnej, przede wszystkim na podstawie umów zawartych z Narodowym Funduszem Zdrowia. Wskazała, że gdyby nie art. 17 ust. 1c pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397 ze zm.) - powoływanej dalej jako "u.p.d.o.p.", osiągnięty w 2012 r. (powinno być 2013 r.) przez Spółkę dochód korzystałby ze zwolnienia przewidzianego w art. 17 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy. Spółka zaznaczyła, że swój wniosek składa na wypadek uznania przez Trybunał Konstytucyjny, iż art. 17 ust. 1c pkt 1 u.p.d.o.p. jest niezgodny z art. 2 w związku z art. 64 ust. 1 i 2 oraz art. 84 w związku z art. 32 ust. 1 Konstytucji RP i pozbawia możliwości skorzystania - przez spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, której celem statutowym jest ochrona zdrowia - ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych uzyskanego przez nią dochodu, w części przeznaczonej i wydatkowanej na cele ochrony zdrowia. Wyjaśniła przy tym, że uznanie przez Trybunał Konstytucyjny, że wskazany przepis jest niezgodny z Konstytucją RP umożliwi zastosowanie zwolnienia oraz wznowienie postępowania przed organami podatkowymi w oparciu o art. 240 § 1 pkt 8 Ordynacji podatkowej.
Wraz z wnioskiem Spółka złożyła korektę zeznania CIT-8 za rok 2013.
Decyzją z dnia [...] stycznia 2020 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego odmówił Spółce stwierdzenia nadpłaty.
Organ pierwszej instancji wyjaśnił, że osiągnięty przez Spółkę dochód korzystałby ze zwolnienia przewidzianego w art. 17 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p. jednakże w myśl art. 17 ust. 1c pkt 1 tej ustawy przepis ust. 1 pkt 4 nie ma zastosowania w przedsiębiorstwach państwowych, spółdzielniach i spółkach’. Z przytoczonych przepisów wynika, iż Spółka - z uwagi na swój statutowy cel działania (działalność w zakresie ochrony zdrowia) - nie spełnia ustawowych przesłanek do skorzystania z ulgi wynikającej z art. 17 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p., tj. nie spełniła warunków podmiotowych, od których uzależnione było zwolnienie.