Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Stefan Kowalczyk Sędziowie Sędzia WSA Anna Juszczyk-Wiśniewska Sędzia WSA Dariusz Skupień (spr.) Protokolant Asystent sędziego Małgorzata Kosicka-Chilczuk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 kwietnia 2011 r. sprawy ze skargi J.B. na decyzję Dyrektor Izby Skarbowej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od spadków i darowizn oddala skargę.
J.B. (zw. dalej Skarżący, Strona) złożył skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej (zw. dalej Dyrektor IS) z dnia [...] października 2010 roku nr [...] utrzymującą w mocy decyzję wydaną przez Naczelnika Urzędu Skarbowego (zw. dalej Naczelnik US) z dnia [...] października 2009 roku nr [...] w przedmiocie ustalenia B.R. i J.B. podatku od spadków i darowizn w wysokości 23.946 zł od darowizny środków pieniężnych w kwocie 130.800 zł.
Rozstrzygnięcia organów zapadły w następującym stanie faktycznym:
Pismem z dnia [...] lipca 2003 r. B.R., za pośrednictwem pełnomocnika B.W., poinformowała Naczelnika US, że zakup mieszkania w 1999 r., jak i zakup samochodu marki [...] został sfinansowany środkami otrzymanymi od J.B. tytułem darowizny.
W związku z powyższym Naczelnik US postanowieniem z dnia [...] września 2003r. nr [...] wszczął z urzędu postępowanie podatkowe wobec J.B., jak i B.R. w sprawie ustalenia wysokości podatku od darowizny przekazanej przez Skarżącego na rzecz B.R..
W odpowiedzi na wezwanie do osobistego stawienia się B.R. w celu złożenia wyjaśnień na okoliczność otrzymanej darowizny, w dniu [...] października 2003r., B.W. oświadczył, że wezwana od miesiąca stycznia 2003 r. przebywa za granicą, a termin jej powrotu jest mu nieznany, zaś ona sama kontaktuje się z nim co jakiś czas. Ponadto pełnomocnik zobowiązał się przekazać obdarowanej druk zeznania podatkowego, a wypełniony złożyć w urzędzie, z tym że nie potrafił określić terminu w jakim ta sprawa zostanie załatwiona.
Pismami z dnia [...] września 2003 r. nr [...] i z dnia [...] października 2003 r. nr [...] oraz z dnia [...] października 2003 r. nr [...] Naczelnik US wzywał Skarżącego do osobistego stawienia się w celu złożenia wyjaśnień dotyczących przekazanej B.R. darowizny.
W dniu 29 października 2003 r. do organu podatkowego wpłynęło pismo Prokuratora Prokuratury Rejonowej z dnia [...] października 2003 r. o wszczęcie z urzędu postępowania podatkowego w sprawie ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego B.R. z tytułu uzyskania w dniu [...] marca 1999 roku od J.B. darowizny środków pieniężnych w kwocie 85.000 CHF (franków szwajcarskich) wraz z załącznikami: zawiadomieniem o popełnieniu przestępstwa z dnia [...] lutego 2003r., protokołem przesłuchania świadka J.B. z dnia [...] lutego 2003r., protokołem przesłuchania podejrzanej B.R. z dnia [...] marca 2003 r., pismem Prokuratora Rejonowego z dnia [...] lipca 2003 r., pismem Urzędu Skarbowego z dnia [...] lipca 2003 r. oraz protokołem przesłuchania podejrzanej B.R. z dnia [...] września 2003 r., które z kolei, po uzyskaniu zgody prokuratora, zostały włączone w poczet materiału dowodowego prowadzonego już przez Naczelnika US postępowania podatkowego. Ponadto, prokurator złożył wniosek o potraktowanie pisma z dnia [...] października 2003r., jako zgłoszenie udziału w prowadzonym postępowaniu podatkowym w trybie art. 183 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego.
Przesłuchiwany w dniu [...] października 2003 r. J.B. oświadczył, że nigdy nie przekazywał B.R. żadnych darowizn. Przesłał jedynie pieniądze na konto w wysokości 85.000 franków szwajcarskich, z tym że były one na zakup wspólnego dla nich mieszkania oraz przekazał "około 35.000 marek niemieckich na zakup 1 samochodu marki [...] dla nas.(...)". Zeznał ponadto, że około 5 lat temu przekazał kwotę ok. 15 tys. marek niemieckich na zakup poprzedniego samochodu, jak również pieniądze w wysokości około 200.000 zł na wyposażenie mieszkania - meble, sprzęt gospodarstwa domowego, RTV. Wyjaśnił przy tym, że w okresie 5 lat - w czasie trwania konkubinatu - utrzymywał zarówno B.R., jak i jej dziecko, zeznał, że w tym okresie "żyliśmy jak rodzina, mieliśmy zamiar zalegalizować związek, czekałem tylko na rozwód", dlatego też "przekazałem pieniądze na zakup wspólnego dla nas mieszkania, ponieważ planowaliśmy wspólną przyszłość - małżeństwo. Dotyczy to całości kwot przekazywanych P.R. (...)".