Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Eugeniusz Christ (spr.), Sędzia NSA Przemysław Dumana, Sędzia WSA Krzysztof Winiarski, Protokolant Milena Olczyk, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 grudnia 2007 r. sprawy ze skargi J. G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od czynności cywilnoprawnych oddala skargę
Decyzją z dnia [...] Nr [...] działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( t.j. Dz. U. Nr 8, poz. 60 z 2005 r. z późn. zm.) w związku z art. 1 ust. 1 lit. b. art. 3 ust. 1 pkt 1, art. 4 pkt 1, art. 6 ust. 1 pkt 7 i art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych ( t.j. Dz. U. Nr 41, poz. 399 z 2005 r. z późn. zm.) po rozpatrzeniu odwołania pana J. G. od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w Z. z dnia [...] nr [...],[...] określającej panom J. G. i L. F. zobowiązanie podatkowe z tytułu podatku od czynności cywilnoprawnych w wysokości [...]zł - Dyrektor Izby Skarbowej w K. utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.
Uzasadniając rozstrzygnięcie organ odwoławczy wskazał, że strony postępowania w dniu [...] zawarły umowę pożyczki, a ustalenie to oparł na prawomocnym orzeczeniu sądu karnego, który w swoim pisemnym uzasadnieniu stwierdził, iż treść podpisanej przez strony umowy nie była niezgodna z rzeczywistą treścią umowy zawartej przez strony.
W związku z tym dokument potwierdzający umowę pożyczki na kwotę [...]zł należało uznać za autentyczny i zgodny z wolą i zamiarem stron czynności. Powyższa czynność nie została przez strony opodatkowana.
Następnie organ drugiej instancji wyjaśnił, że ustalony na podstawie prawomocnego orzeczenia Sądu stan faktyczny nie może być podważony przez organy podatkowe, a faktu tego nie zmieniają również wyjaśnienia strony dołączone do odwołania, gdyż organ podatkowy nie dał im wiary, zaś jako prawdziwe przyjął ustalenia dokonane w toku postępowania sądowego, wskazujące na fakt zawarcia umów pożyczek.
Organ odwoławczy zauważył, że stan zdrowia podatnika nie przyczyni się do zmiany rozstrzygnięcia. W toku całego postępowania podatkowego stronie zagwarantowano prawo czynnego w nim udziału, a ponadto przed organem odwoławczym strona była reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika.
Odnosząc się do wniosku strony o zawieszenie postępowania organ drugiej instancji wskazał, że nie było ku temu podstaw skoro znajdujące się w aktach sprawy orzeczenie sądu wskazuje, że przedmiotowa umowa pożyczki może zostać uznana za dowód w sprawie, gdyż nie została sfałszowana czy przerobiona, a jak wskazano w wyroku sam fakt nadania innej treści dokumentowi przez osobę będącą stroną umowy, którą dokument ten potwierdza, nie stanowi o jego podrobieniu. Również w treści pisma z dnia 13 marca 2006 r. otrzymanego z Sądu Rejonowego w Z. wskazuje się, iż w oparciu o zebrane dowody Sąd uznał, że pomiędzy J. G. a L. F. zostały zawarte dwie umowy pożyczki pierwsza dnia 11 września 2003 r. na kwotę [...]zł., druga z dnia [...] na kwotę [...]zł. Zdaniem organu odwoławczego uznanie za prawdziwy dokumentu potwierdzającego treść umowy pożyczki stanowi kwestię kluczową w sprawie, wskazuje bowiem, iż określonego rodzaju czynność doszła między stronami do skutku. W związku z tym nie ma konieczności dalszego przewlekania postępowania poprzez jego zawieszenie do czasu rozstrzygnięcia sprawy w sądzie cywilnym. Organ odwoławczy podkreślił, że w toku postępowania przed tym sądem strony mogą podnieść także inne niż prawdziwość dokumentu zarzuty ( np. przedawnienie roszczeń ), które pozostają bez wpływu na opodatkowanie zaistniałej pomiędzy stronami czynności.