Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Paweł Kornacki, Sędziowie WSA Dorota Kozłowska (spr.), Anna Tyszkiewicz-Ziętek, Protokolant specjalista Agnieszka Rogowska-Bil, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 listopada 2022 r. sprawy ze skargi M. Sp. z o.o. w likwidacji w C. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach z dnia 30 grudnia 2021 r. nr 2401-IEW1.4253.54.2021.14 UNP: 2401-21-277765 w przedmiocie określenia przybliżonej kwoty zobowiązania w podatku od towarów i usług za luty 2015 r. i zabezpieczenia jej na majątku spółki oddala skargę.
Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Katowicach (dalej: organ odwoławczy) decyzją z 30 grudnia 2021 r. nr 2401-IEW1.4253.54.2021.14 UNP: 2401-21- 277765, na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm., dalej: O.p.) po rozpatrzeniu odwołania M. Sp. z o.o. w likwidacji w C. (dalej: podatnik, Spółka, skarżąca), utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w C. z 3 sierpnia 2021 r. (dalej: organ pierwszej instancji) nr [...], określającą przybliżoną kwotę zobowiązania w podatku od towarów i usług za luty 2015 r. w wysokości 432.256,00 zł oraz przybliżoną kwotę należnych odsetek za zwłokę od ww. zobowiązania wyliczonych na dzień wydania zaskarżonej decyzji w wysokości 220.083,00 zł, a także dokonującą zabezpieczenia na majątku Spółki przybliżonej kwoty tego zobowiązania wraz z odsetkami za zwłokę w ww. wysokościach.
Powyższa decyzja organu odwoławczego została wydana w następującym stanie faktycznym i prawnym:
Organ pierwszej instancji postanowieniem z 3 sierpnia 2018 r., doręczonym w tym samym dniu wszczął wobec Spółki postępowanie podatkowe w sprawie wymiaru podatku od towarów i usług za luty 2015 r. Postępowanie podatkowe zostało wszczęte po przeprowadzaniu kontroli w zakresie podatku od towarów i usług za ww. okres, zakończonej protokołem kontroli doręczonym Spółce w dniu 20 lutego 2018 r.
Organ pierwszej instancji decyzją z 3 sierpnia 2021 r. określił Spółce przybliżoną kwotę podatku od towarów i usług za luty 2015 r. wraz z odsetkami za zwłokę należnymi od tej kwoty obliczonymi na dzień wydania decyzji oraz dokonał zabezpieczenia na majątku podatnika ww. kwot.
Odwołanie od decyzji organu pierwszej instancji złożył pełnomocnik Spółki. Zaskarżonej decyzji zarzucił naruszenie przepisów postępowania:
1. art. 33 § 1 O.p. poprzez błędne uznanie, iż po stronie podatnika zaistniały przesłanki uzasadniające wydanie decyzji zabezpieczającej w postaci (1) braku środków trwałych w majątku Spółki, (2) zakwestionowania przez organ transakcji z wymienionymi w decyzji podmiotami zagranicznymi i uznanie świadomości podatnika co do nierzetelności transakcji, a które to ustalenia są przedmiotem postępowania podatkowego, (3) wysokiej wartości uszczupleń podatkowych odnoszących się do innych miesięcy, a nieobjętych aktualnie jeszcze żadnym postępowaniem podatkowym, (4) zaprzestania przez Spółkę prowadzenia działalności, (5) postawienia Spółki w stan likwidacji, podczas gdy wymienione okoliczności nie uzasadniają w żadnej mierze obawy niewykonania przez podatnika decyzji wymiarowej, w szczególności w sytuacji istnienia po stronie podatnika majątku w postaci kwoty zabezpieczenia akcyzowego oraz nadpłaty podatku VAT w kwocie 1.649.267 zł, w zakresie której organ uznał, że nie może ona stanowić zabezpieczenia;
2. art. 191 O.p. poprzez dowolną a nie swobodną ocenę okoliczności odnoszących się nie tylko do sytuacji finansowej podatnika, ale i również ryzyka niewykonania zobowiązania z uwagi na otwarcie likwidacji Spółki, podczas gdy organ w zupełności zignorował, iż po stronie Spółki występują aktywa w postaci wierzytelności od Skarbu Państwa i dlatego też zaprzestanie prowadzenia działalności i otwarcie likwidacji Spółki nie ma istotnego znaczenia dla uznania, czy po stronie Spółki istnieje, czy nie istnieje uzasadniona obawa, o której mowa w art. 33 § 1 O.p., albowiem wierzytelności od Skarbu Państwa mogą stanowić przedmiot egzekucji;