Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Madej (spr.), Sędziowie WSA Beata Kozicka, Bożena Pindel, Protokolant Paulina Nowak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 lutego 2013 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w Pszczynie na uchwałę Rady Gminy Bestwina z dnia 7 października 2010 r. nr XLV/314/10 w przedmiocie opłaty targowej stwierdza nieważność § 3 ust. 1 zaskarżonej uchwały.
1. Prokurator Rejonowy w Pszczynie wniósł skargę na uchwałę Rady Gminy Bestwina z dnia 7 października 2010 r. w sprawie określenia stawek opłaty targowej, zasad jej ustalania oraz określenia wysokości wynagrodzenia za inkaso obowiązujących w gminie Bestwina (Dziennik Urzędowy Województwa Śląskiego Nr 95, poz. 613 ze zm.), zaskarżając ją "w części dotyczącej rozstrzygnięcia określonego w § 3 ust. 1 uchwały". Zarzucił temu przepisowi naruszenie art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 ze zm., dalej powoływanej jako "u.p.o.l.") w związku z art. 7 i art. 94 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Stosownie bowiem do jego treści inkasentem opłaty targowej miał być pracownik upoważniony przez Wójta Gminy, "podczas gdy zgodnie z art. 19 pkt 2 u.p.o.l. wskazanie inkasenta należy do wyłącznej kompetencji rady gminy, która może to uczynić w drodze uchwały poprzez podanie bezpośrednio w uchwale cech indywidualizujących inkasenta w sposób nie budzący wątpliwości, na kogo obowiązek poboru opłaty targowej został nałożony".
W uzasadnieniu skargi jej autor najpierw przypomniał w szczególności regulację art. 94 Konstytucji, zgodnie z którym akty prawa miejscowego wydawane są na podstawie i w granicach upoważnień zawartych w ustawie. W tym kontekście nawiązał do art. 19 u.p.o.l., będącego podstawą do wydania zaskarżonej uchwały. Zaznaczył, że stosownie do art. 19 ust. 2 u.p.o.l. rada gminy może uchwałą zarządzić pobór opłaty targowej w drodze inkasa, określając inkasentów i wysokość przysługującego im wynagrodzenia. W jego ocenie zatem wskazanie inkasenta należy do wyłącznej kompetencji rady gminy i powinno nastąpić w jej uchwale, z której musi w sposób jednoznaczny i wolny od wątpliwości wynikać, kto pełni funkcję inkasenta. Prokurator, powołując się na orzecznictwo, podniósł, że zachowanie tej reguły jest "w pełni uzasadnione nie tylko z punktu widzenia interesów samych inkasentów, w tym ich ewentualnej odpowiedzialności, ale przede wszystkim ma (...) istotne znaczenie dla podatników, którzy mają prawo do tego, aby po zapoznaniu się z należycie ogłoszonym aktem prawa miejscowego wiedzieć, kto jest uprawniony do poboru podatku". Podkreślił zarazem, iż zaskarżona uchwała nie czyni zadość tym wymogom, cedując uprawnienie do wyznaczenia inkasenta na Wójta Gminy. Przywołał też liczne przykłady orzeczeń kwestionujących tego rodzaju praktykę uchwałodawczą.
W końcowym fragmencie uzasadnienia skargi jego autor zwrócił uwagę m.in. na zakaz domniemywania kompetencji, w świetle której "normy kompetencyjne powinny być interpretowane w sposób ścisły, literalny".
2. W odpowiedzi na skargę Rada Gmina uznała w całości sformułowane w niej zarzuty, zapowiadając zmianę zaskarżonej uchwały celem wyeliminowania uchybienia dostrzeżonego przez Prokuratora. Pismem z dnia 18 grudnia 2012 r. poinformowała Sąd o realizacji tej zapowiedzi, przedstawiając swoją uchwałę z dnia 13 grudnia 2012 r., zmieniającą zaskarżony § 3 ust. 1 uchwały z dnia 7 października 2012 r. poprzez wskazanie z imienia i nazwiska osoby inkasenta opłaty targowej.