Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Paweł Kornacki, Sędziowie WSA Beata Machcińska (spr.), Anna Rotter, Protokolant sekretarz sądowy Paulina Nowak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 lutego 2022 r. sprawy ze skargi J. L. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za I, II i III kwartał 2013 r. 1) uchyla zaskarżoną decyzję; 2) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach na rzecz strony skarżącej kwotę 1.024 (tysiąc dwadzieścia cztery) złote tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Przedmiotem skargi J.L. (dalej "podatnik" lub skarżący") jest decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach wydana w przedmiocie podatku od towarów i usług.
Stan sprawy przedstawia się następująco:
1. W wyniku kontroli podatkowej dotyczącej prawidłowości rozliczenia przez podatnika, prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą A, z siedzibą w W., podatku od towarów i usług za okres od 1 stycznia 2013 r. do 31 grudnia 2014 r., Naczelnik Urzędu Skarbowego w W. (dalej "organ pierwszej instancji") ustalił, iż podatnik w I, II i III kwartale 2013 r. zaniżył podatek należny z tytułu importu usług - nie opodatkował wszystkich rachunków wystawionych przez firmę B reprezentowaną przez T.H. oraz firmę C. Organ pierwszej instancji uznał również, że w kontrolowanym okresie podatnikowi nie przysługiwało zwolnienie z podatku od towarów i usług w zakresie prowadzonych usług szkolenia personelu w ramach opieki nad osobami starszymi, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji czego, świadczenie przedmiotowych usług zakwalifikowano jako podlegające opodatkowaniu podstawową stawką 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.
2. Organ pierwszej instancji po przeprowadzeniu postępowania podatkowego decyzją z dnia [...], wydaną na podstawie art. 207 i art. 21 § 1 pkt 1 oraz § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 900 ze zm., dalej również "o.p.") oraz przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm., dalej "u.p.t.u."), określił podatnikowi kwoty zobowiązania w podatku od towarów i usług za:
- I kwartał 2013 r. w wysokości [...] zł,
- II kwartał 2013 r. w wysokości [...] zł,
- III kwartał 2013 r. w wysokości [...] zł.
3. W odwołaniu od tej decyzji podatnik, zastępowany przez pełnomocnika, zaskarżył ją w części, tj. w przedmiocie ustalenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za I, II i III kwartał 2013 r. w kwotach określonych w sentencji zaskarżonej decyzji, zarzucając naruszenie:
1) przepisów postępowania, tj. art. 122, 187 § 1, 191 o.p. mające istotny wpływ na wynik sprawy poprzez brak wyczerpującego, rzetelnego i wszechstronnego rozpatrzenia materiału sprawy, co doprowadziło organ pierwszej instancji do całkowicie dowolnych, wadliwych i nieuprawnionych ustaleń faktycznych, że organizowane przez podatnika szkolenia w zakresie opieki nad osobami starszymi nie stanowiły usług kształcenia zawodowego, a w konsekwencji podatnik nie mógł skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a u.p.t.u.;
2) prawa materialnego, tj. art. 43 ust. 1 pkt 29 lit a u.p.t.u. w związku z zw. z art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 347/1, dalej również jako "Dyrektywa 2006/112/WE") poprzez jego błędną wykładnię i nieuwzględnienie przy wydawaniu decyzji, że art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a u.p.t.u. stanowi wadliwą interpretację do polskiego porządku prawnego art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE, z uwagi na co stosowanie zwolnienia kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania następować może (musi) bezpośrednio na podstawie art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE w zw. z art. 44 rozporządzenia wykonawczego Rady nr 282/2011.