Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w K. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności ostatecznej decyzji w sprawie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2010 r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Kandut (spr.), Sędziowie WSA Adam Nita, Bożena Pindel, Protokolant specjalista Anna Florek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 października 2019 r. sprawy ze skargi G. S. na decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności ostatecznej decyzji w sprawie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2010 r. 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) zasądza od Naczelnika [...] Urzędu Celno-Skarbowego w K. na rzecz strony skarżącej kwotę 697 (sześćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie strona 1/10

Zaskarżoną decyzją z [...] r. nr [...] Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w K. (dalej zwany: Dyrektor UKS), na podstawie m.in. art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm. - dalej zwana: O.p.), po rozpatrzeniu wniosku G. S. (dalej - strona, podatnik, skarżący) o ponowne rozpatrzenie sprawy, utrzymał w mocy własną decyzję z [...] r. nr [...] odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej Dyrektora UKS z [...] r. nr [...] określającej wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2010 r.

Decyzje zapadły w następującym stanie faktycznym i prawnym:

W złożonym zeznaniu podatkowym PIT-36L o wysokości dochodu (straty) za 2010 r. skarżący wykazał dochody z tytułu pozarolniczej działalności, z której podatek po odliczeniach zadeklarował w wysokości [...] zł. Przedmiotem działalności podatnika w 2010 r. były usługi sportowe prowadzone pod nazwą A G. S., które zadeklarował jako podlegające opodatkowaniu według zasad określonych w art. 30c ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm. - dalej zwana: UPDF). W tym okresie skarżący był związany kontraktem z klubem sportowym "B" S.A. w B..

W wyniku kontroli w zakresie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wpłacania podatku dochodowego od osób fizycznych za 2010 r. Dyrektor UKS stwierdził, że działalność wykonywana przez podatnika nie podlega kwalifikacji jako pozarolnicza działalność gospodarcza opodatkowana tzw. podatkiem liniowym, lecz jako działalność wykonywana osobiście opodatkowana na zasadach ogólnych. W konsekwencji decyzją z [...] r. określił stronie zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za ten okres w wysokości [...] zł. Odwołania strona nie wniosła, a zatem decyzja stała się ostateczna.

Wnioskiem złożonym 9 maja 2015 r. strona wystąpiła o stwierdzenie nieważności w/w decyzji ostatecznej, wskazując na wystąpienie przesłanek, o których mowa w art. 247 § 1 pkt 3 i pkt 5 O.p. W uzasadnieniu strona argumentowała, że:

1) decyzja została skierowana do osoby niebędącej stroną w sprawie, bowiem powinna zostać skierowana do płatnika - Klubu "B" S.A., który to klub zawarł kontrakt ze skarżącym na świadczenie usług sportowo-reklamowych, był płatnikiem podatku i zgodnie z art. 26a O.p. to na nim spoczywa odpowiedzialność za podatek niepobrany (art. 247 § 1 pkt 5 O.p.);

2) decyzja została wydana z rażącym naruszeniem prawa, co oznacza oczywistą sprzeczność rozstrzygnięcia z podstawą prawną, bowiem zgodnie z art. 26a O.p. odpowiedzialność za podatek niepobrany z tytułu dochodów, o których mowa w art. 13 UPDF ponosi płatnik podatku, a nie podatnik (art. 247 § 1 pkt 3 O.p.);

3) decyzja została wydana z rażącym naruszeniem prawa, bowiem organ jako uzasadnienie decyzji powołał umowę zawartą z innym klubem sportowym, niż ta która obowiązywała w 2010 r., a co za tym idzie niewłaściwie ocenił kwestię ponoszonego ryzyka gospodarczego (wynikającego z § 7 ust. 3 umowy - uzależnienie dodatkowego wynagrodzenia od osiągnięcia określonego rezultatu - oraz § 11 umowy - przewidującego możliwość rozwiązania kontraktu z przyczyn zdrowotnych; § 8 umowy - ograniczenie wynagrodzenia w przypadku kontuzji), tym samym decyzja rażąco narusza prawo, w tym art. 5b ust. 1 UPDF poprzez niewłaściwe jego zastosowanie polegające na przyjęciu, iż względem skarżącego spełnione są, z uwagi na łączące go kontrakty i umowy, warunki do uznania, że jego aktywności nie mieszczą się w pojęciu działalności gospodarczej, choć oparto się w tym zakresie na treści innego kontraktu sportowego (art. 247 § 1 pkt 3 O.p.).

Strona 1/10