Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Kandut, Sędziowie WSA Dorota Kozłowska, Beata Machcińska (spr.), , po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 15 stycznia 2021 r. sprawy ze skargi A S.A. w K. na uchwałę Rady Miejskiej w Bytomiu z dnia 28 kwietnia 2010 r. nr LXII/876/10 w przedmiocie zwolnień od podatku od nieruchomości w ramach pomocy regionalnej 1) stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w zakresie § 9 ust.1 pkt 3; 2) w pozostałej części skargę oddala; 3) zasądza od Rady Miejskiej w Bytomiu na rzecz strony skarżącej kwotę 797 (siedemset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Przedmiotem skargi A S.A. w K. (dalej "spółka" lub "skarżąca") jest Uchwała Rady Miejskiej w Bytomiu dotycząca zwolnień od podatku od nieruchomości w ramach pomocy regionalnej.
Stan sprawy przedstawia się następująco:
1.Pismem z dnia [...] r. spółka skierowała do Rady Miejskiej w Bytomiu (dalej "Rada Miejska") wezwanie do usunięcia naruszenia prawa oraz interesu prawnego spółki (dotyczących korzystania ze zwolnienia z podatku od nieruchomości położonych w B.) poprzez uchylenie uchwały Rady Miejskiej w Bytomiu nr LXII/876/10 z dnia 28 kwietnia 2010 r. sprawie zwolnień od podatku od nieruchomości w ramach pomocy regionalnej na wspieranie nowych inwestycji i tworzenie nowych miejsc pracy związanych z nową inwestycją na terenie miasta B. (Dz. Urz. Woj. Śląsk, z 2010 roku. Nr 96, poz. 1536, dalej: "Uchwała") w części obejmującej § 7 i § 9 ust. 1 pkt 3, ze skutkiem od momentu podjęcia Uchwały.
Spółka zarzuciła naruszenie:
1) art. 20d ust. 1 pkt 1 ustawy 2 dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1170 ze zm., dalej: "u.p.o.l.") w związku z art. 7 ust. 3 u.p.o.l., art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. z 1997 r. nr 78 poz. 483 ze zm., dalej: "Konstytucja") i w związku z § 10 ust. 1 pkt 1-4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 sierpnia 2008 r. w sprawie warunków udzielania zwolnień od podatku od nieruchomości oraz podatku od środków transportowych, stanowiących regionalną pomoc inwestycyjną (Dz. U. Nr 146, poz. 927 ze zm., dalej: "Rozporządzenie") - poprzez wprowadzenie w § 7 i § 9 ust. 1 pkt 3 Uchwały dodatkowych warunków przyznania i korzystania z pomocy, które to warunki nie wynikają z przepisów uprawniających do wydania Uchwały i pozostają sprzeczne z tymi przepisami;
2) art. 5 ust 4 Traktatu o Unii Europejskiej (Dz. U. z 2004 roku, nr 90, poz. 864/30 ze zm., dalej: TUE) na skutek naruszenia zasady proporcjonalności poprzez niezachowanie równości między dolegliwością ingerencji podjętej w imię interesu publicznego a wartością założonego Uchwałą celu, jakim jest kontrola nad prawidłowością korzystania z pomocy publicznej przez przedsiębiorców poprzez wprowadzenie do Uchwały przepisów, zgodnie z którymi przyznane już podatnikowi prawo do korzystania ze zwolnienia z podatku mogłoby być na zasadzie dowolności odbierane podatnikowi, a tylko i wyłącznie ze względu na to, że organ podatkowy nie otrzymałby w określonej formie informacji od podatnika, które potwierdzałyby, że podatnik ten nadal spełnia warunki korzystania ze zwolnienia w przyszłości. Co istotne wprowadzone wymogi w tym zakresie są takiego rodzaju, że odebranie prawa podatnikowi następować miałoby również w odniesieniu do przeszłości (mimo, że wymóg dotyczy przekazywania informacji potrzebnych wyłącznie do weryfikacji przysługiwania prawa w latach przyszłych), gdzie ponadto prawo do zwolnienia odbierane miałoby być w sytuacjach, kiedy wszystkie warunki korzystania ze zwolnienia z podatku przewidziane w przepisach Rozporządzenia oraz w pozostałych regulacjach Uchwały są przez podatnika spełniane, a organ podatkowy posiada wiedzę o tym fakcie.