Sprawa ze skargi na interpretację indywidualną W. G. S. w przedmiocie podatku od nieruchomości
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marek Kraus (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Elżbieta Rischka, Sędzia NSA Joanna Zdzienicka- Wiśniewska, Protokolant Asystent Sędziego Marta Kwietniewska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 15 września 2020 r. sprawy ze skargi P. Sp. z o.o. na interpretację indywidualną W. G. S. z dnia [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości 1. uchyla zaskarżoną interpretację indywidualną 2. zasądza od W. G. S. na rzecz strony skarżącej kwotę 457 zł (słownie: czterysta pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie strona 1/14

1. Zaskarżoną interpretacją indywidualną z dnia [...] 2018 r., [...], wydaną przez Wójta Gminy S. (dalej jako "Wójt Gminy") w związku z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od nieruchomości, złożonym przez A. Sp. z o.o. z siedzibą w G. (dalej jako "Skarżąca" lub "Spółka"), organ uznał, że stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym:

a) powinien zastosować nowe zasady opodatkowania podatkiem od nieruchomości elektrowni wiatrowych od 01 stycznia 2017 r. - jest prawidłowe;

b) powinien zapłacić pierwszą ratę podatku od nieruchomości za 2017 rok w innej kwocie niż za rok 2016 - jest prawidłowe;

c) powinien zastosować art. 4 ust. 5 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, przy określaniu podstawy opodatkowania nowej budowli elektrowni wiatrowej i określić wartość budowli na dzień 01 stycznia 2017 r. - nie jest prawidłowe.

2. Rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym:

2.1. Skarżąca we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego z dnia [...] 2017 r. opisała stan faktyczny, zgodnie z którym jest polskim rezydentem podatkowym w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm., dalej jako "ustawa o CIT"). Głównym przedmiotem jej działalności jest prowadzenie projektów związanych z energetyką wiatrową w Polsce. Skarżąca jest właścicielem elektrowni wiatrowej, która jest zlokalizowana w części na terenie Gminy S.. Elektrownie wiatrowe nie figurują w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Spółki jako samodzielne (wyodrębnione) środki trwałe, od których byłyby dokonywane odpisy amortyzacyjne zgodnie z ustawą o CIT. W ewidencji ujęto środki trwałe, których wartości początkowe obejmują swym zakresem m.in. części budowlane elektrowni wiatrowych (tj. fundament i wieżę), jak i urządzenia służące do wytwarzania energii elektrycznej - urządzenia wiatrowe. W przypadku należących do Spółki urządzeń wiatrowych, w ich wartości początkowej ustalonej dla potrzeb amortyzacji zostały skapitalizowane nie tylko wydatki na wirnik z zespołem łopat, zespół przeniesienia napędu, generator prądotwórczy, układy sterowania i zespół gondoli wraz z mocowaniem i mechanizmem obrotu. Na wartość początkową urządzeń wiatrowych składają się także wydatki Spółki na inne elementy i infrastrukturę towarzyszącą. W sensie konstrukcyjnym zespół prądotwórczy, gondola, do której przytwierdzony jest wirnik i zespół łopat stanowią ruchomy element elektrowni wiatrowej. Zespół prądotwórczy jest połączony z wieżą mechanizmem obrotowym. Całość ww. zespołu, wraz z gondolą, podlega łatwej wymianie bez uszkodzenia czy uszczerbku dla konstrukcyjnych części elektrowni wiatrowej, jak również dla uch funkcjonalności. Wieża jest natomiast stalowym elementem konstrukcji elektrowni wiatrowej posadowionym na fundamencie.

Spółka do końca 2016 r. zgłaszała do opodatkowania podatkiem od nieruchomości jako budowle w szczególności wieże i fundamenty elektrowni wiatrowej. Podstawą opodatkowania dla zgłaszanych budowli była ich wartość początkowa dla potrzeb amortyzacji CIT bez pomniejszania jej o wartość odliczonych odpisów amortyzacyjnych.

Strona 1/14