Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Irena Wesołowska, Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Gorzeń, Sędzia NSA Joanna Zdzienicka-Wiśniewska (spr.), Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Monika Fabińska, , po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 11 października 2022 r. sprawy ze skargi P. D. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w G z dnia 29 listopada 2021 r. nr 2201-IOV-2.4103.476-479.2021/10/06, 2201-IOV-4.4103.35-38.2021/10/06 w przedmiocie podatku od towarów i usług za luty, marzec i kwiecień 2017 r. oraz za kwiecień 2018 r. oddala skargę.
Naczelnik Urzędu Skarbowego w Wejherowie, po przeprowadzeniu postępowania podatkowego, decyzją z dnia 16 grudnia 2020 r. dokonał rozliczenia podatku od towarów i usług za luty, marzec, kwiecień 2017 r. oraz za kwiecień 2018 r. w sposób odmienny od deklarowanego przez podatnika w złożonych deklaracjach VAT-7 oraz na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.) określił podatnikowi - panu P. D. - obowiązek zapłaty podatku w wysokościach stanowiących równowartość kwot zobowiązań w podatku od towarów i usług wynikających z wystawionych faktur. W ocenie Naczelnika pan P. D.:
- zawyżył podatek należny za luty, marzec i kwiecień 2017 r. poprzez uwzględnienie w rozliczeniu za te miesiące podatku należnego wynikającego z faktur wystawionych na rzecz F. Sp. z o.o. z dnia 3 lutego 2017 r., 23 marca 2017 r. oraz z 18 kwietnia 2017 r., co do których ustalono, że nie dokumentują faktycznie wykonanych przez stronę usług - co skutkowało zawyżeniem podatku należnego: za luty 2017 r. o 22.609 zł, za marzec 2017 r. o 27.600 zł oraz za kwiecień 2017 r. o 23.230 zł.
- zawyżył podatek naliczony do odliczenia, ponieważ:
• błędnie rozpoznał moment, w którym nabywał prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur P., będących prognozami, co skutkowało zawyżeniem podatku naliczonego za luty 2017 r. o 69,37 zł, za marzec 2017 r. o 6,56 zł;
• bezpodstawnie uwzględnił w rozliczeniu za luty 2017 r. podatek wynikający z dokumentu tytułem "Duplikat wystawiony dnia 03.02.2017 r.", co skutkowało zawyżeniem podatku naliczonego o kwotę 20.125 zł;
• zawyżył podatek do odliczenia za marzec 2017 r. o kwotę 306,36 zł w związku z transakcją z P. Sp. z o.o. Sp. k. - Faktura zaliczkowa z 31 marca 2017 r., potwierdzająca zapłatę w gotówce kwoty 200,00 zł tytułem zaliczki do zamówienia.
Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku, po rozpoznaniu odwołania, decyzją z dnia 29 listopada 2021 r. utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji. Uzasadniając decyzję Dyrektor wskazał, że istota sporu w przedmiotowej sprawie sprowadza się do oceny kwestii odpowiedzialności pana P. D., prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą W. P. D., za wygenerowane i wprowadzone do obrotu prawnego pustych faktur, a w konsekwencji zasadność określenia na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy o VAT obowiązku zapłaty podatku wynikającego z tych faktur. Innymi słowy spornym pozostaje to, czy podatnik, wystawiając w kwietniu 2018 r. faktury korygujące VAT do faktur sprzedaży za luty, marzec i kwiecień 2017 r., na rzecz F. Sp. z o.o. we właściwym czasie i całkowicie wyeliminował ryzyko uszczuplenia dochodów podatkowych - wobec ustalenia przez organ pierwszej instancji, że pierwotne faktury były tzw. "pustymi fakturami" nieodzwierciedlającymi rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. W konsekwencji, zdaniem organu odwoławczego, spornym pozostaje, czy strona jest obowiązana do zapłaty podatku (na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług) wykazanego w fakturach VAT wystawionych na rzecz Spółki a dotyczących prac konserwacyjnych i naprawczych urządzeń klimatyzacyjnych na terenie obiektu hotelowego w R. oraz instalacji wodociągowej dla budynków na osiedlu "[...]", wobec ustalenia przez organ pierwszej instancji, iż nie dokumentują one usług faktycznie wykonanych przez stronę.