Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Kwarcińska, Sędziowie Sędzia NSA Alicja Stępień, Sędzia NSA Joanna Zdzienicka-Wiśniewska (spr.), Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Dorota Zawiślińska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 25 lutego 2014 r. sprawy ze skargi A.O. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 1 października 2013 r., nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych oddala skargę.
Decyzją z dnia 8 lipca 2013r. Naczelnik Urzędu Skarbowego określił pani A. O. zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych w wysokości 19 % w kwocie 5.262 zł z tytułu odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego stanowiącego nieruchomość położoną w G. przy ul. [...].
Dyrektor Izby Skarbowej decyzją z dnia 1 października 2013 r. utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji. W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, że spór w przedmiotowej sprawie sprowadza się do odpowiedzi na pytanie, czy zawarcie umowy dożywocia jest równoznaczne z odpłatnym zbyciem nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.).
Ponieważ w niniejszej sprawie przedmiotem zbycia przez państwa A.
i A. O. była nieruchomość nabyta w 2007r., Dyrektor wskazał, że do ustalenia skutków podatkowych zbycia tej nieruchomości mają zastosowanie zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007r. do 31 grudnia 2008r.
W dalszej kolejności, przywołując treść przepisu art. 8 ust. 1 ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2008 r. Nr 209, poz. 1316) oraz art. 6 ust. 1, art. 9 ust. 1, art. 10 ust. 1, art. 19 ust. 1, art. 22 ust. 6c, art. 22 ust. 6e, art. 30 e ust. 1 i 2, art. 30 e ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Dyrektor podniósł, że ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że podatniczka w dniu 2 kwietnia 2008r. aktem notarialnym dokonała wraz z małżonkiem, panem A. O., zbycia (w drodze umowy dożywocia) lokalu mieszkalnego nr [...] położonego w G. przy ulicy [...] wraz z piwnicą oraz udziałem w wysokości 77/10000w nieruchomości wspólnej na rzecz państwa L. i K. O., jako wartość nieruchomości wskazano kwotę 200.000 zł. Państwo A.i A. O. przenieśli na państwa L. i K. O. prawo własności powyższej nieruchomości w zamian za dożywocie w rozumieniu art. 908 ustawy z dnia 18 maja 1964 roku Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 Nr 16, poz. 93 ze zm.). W § 2 aktu notarialnego z dnia 2 kwietnia 2008 r. nabywcy nieruchomości zobowiązali się do przyjęcia zbywców jako domowników, zapewnienia im dożywotniej opieki polegającej na dostarczaniu im wyżywienia, ubrania i mieszkania, zapewnieniu odpowiedniej pomocy i pielęgnowania w chorobie, a także sprawieniu własnym kosztem pogrzebu, odpowiadającemu miejscowym zwyczajom. Przedmiotowa nieruchomość została nabyta na podstawie umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu i przeniesienia jego własności w dniu 31 października 2007r. od A. W § 1 aktu notarialnego wskazano, że państwo O. spłacili nominalną kwotę kredytu i złożyli wniosek o zawarcie umowy przeniesienia własności lokalu.
W toku przeprowadzonych czynności sprawdzających oraz postępowania podatkowego wykazano, że:
• procentowy udział wkładu mieszkaniowego państwa A. i A. O. wynosił na dzień 31 października 2007 r. 72,03%, zatem cena nabycia przedmiotowej nieruchomości wynosiła 144.060 zł, koszty sporządzenia aktu notarialnego wynosiły 548,48 zł i zostały poniesione przez stronę i jej małżonka, kwota niespłaconego kredytu lokatorskiego wynosiła 5,06 zł i została uregulowana w dniu 28 września 2007 r., spłata powyższej kwoty stanowiła warunek konieczny do zawarcia umowy przeniesienia własności.