Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Gorzeń, Sędziowie Sędzia NSA Elżbieta Rischka, Sędzia WSA Irena Wesołowska (spr.), Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Agnieszka Rupińska, , po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 4 października 2022 r. sprawy ze skargi "R" na rozstrzygnięcie zawarte w akcie Dyrektora Wojewódzkiego Urzędu Pracy w G. z dnia 18 czerwca 2021 r. nr RO.056-3.253.1.TR.21 w przedmiocie przyznania dofinansowania uchyla zaskarżony akt.
Wnioskiem z dnia 6 maja 2021 r. W.S. wykonujący działalność pod firmą W. (dalej: Przedsiębiorca) wystąpił do Wojewódzkiego Urzędu Pracy w Gdańsku o przyznanie świadczeń na podstawie art. 15 gga albo aktów wykonawczych wydanych na podstawie art. 15 ggb ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020r., poz. 374 ze zm., dalej: ustawa o COVID).
Pismem z dnia 18 czerwca 2021 r. Wojewódzki Urząd Pracy w Gdańsku odmówił Przedsiębiorcy przyznania świadczenia na dofinansowanie wynagrodzeń pracowników. Uzasadniając rozstrzygnięcie WUP wskazał, że z rejestru REGON udostępnionego przez Główny Urząd Statystyczny wynika, że na dzień 31 marca 2021 r. Przedsiębiorca nie prowadził działalności gospodarczej, której rodzaj przeważającej działalności został oznaczony jednym z kodów określonych w § 1 ust. 1a rozporządzenia. Ponadto WUP zauważył, że wypłata świadczenia może nastąpić po spełnieniu łącznie wszystkich przesłanek określonych w art. 15gga ustawy COVID-19 i § 1 rozporządzenia. Późniejsza modyfikacja dokonana przez Przedsiębiorcę w rejestrze REGON nie jest uwzględniania w wykazie PKD, albowiem oddaje on stan aktualny w dniu 31 marca 2021 r.
Powyższe stanowisko WUP podtrzymał w piśmie z dnia 22 lipca 2021 r.
Skargę na zapadłe rozstrzygnięcie wniósł Rzecznik Małych i Średnich Przedsiębiorców podnosząc zarzuty naruszenia:
1. przepisów prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, tj.:
a) § 1a ust. 1, 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 26 lutego 2021 r. w sprawie wsparcia uczestników obrotu gospodarczego poszkodowanych wskutek pandemii COVID-19 (Dz. U. poz. 371; dalej jako "rozporządzenie") w zw. z art. 15gga ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r., poz. 1842 ze zm.; dalej jako: "ustawa COVID- 19), poprzez ich błędną wykładnię polegającą na uznaniu, że dla przyznania W.S. ww. wsparcia konieczne jest prowadzenie przez niego przeważającej działalności według kodu PKD określonego w ww. przepisie, a uwzględnionego w rejestrze REGON na dzień 31 marca 2021 r., podczas gdy z przepisu tego wynika, iż ulgę należy przyznać, jeżeli przedsiębiorca na dzień 31 marca 2021 r. rzeczywiście prowadzi działalność gospodarczą oznaczona według PKD jako rodzaj przeważającej działalności z jednym ze wskazanych kodów;
2. przepisów postępowania administracyjnego. które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:
a) art. 7, art. 77 § 1 , art. 80 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 735, dalej jako: "k.p.a.") poprzez niepodjęcie wszelkich czynności niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, niezebranie i nierozpatrzenie w całości materiału dowodowego, a w szczególności pominięcie dowodów oraz argumentów przedsiębiorcy przemawiających za tym, że rzeczywiście wykonuje on działalność gospodarczą pod kodem PKD 96.01.Z, dowolną i wybiórczą ocenę zgromadzonego materiału dowodowego, a w konsekwencji rozpoznanie sprawy wyłącznie na podstawie treści zawartych w rejestrze CEIDG oraz nieprzeprowadzenie postępowania dowodowego mającego zweryfikować jaki przeważający rodzaj działalności według kodu PKD rzeczywiście wykonuje przedsiębiorca,