W sytuacji, gdy strona prawidłowo jest reprezentowana przez pełnomocnika, a zwłaszcza gdy nie można stwierdzić, aby pełnomocnik działał na szkodę swojego mocodawcy, to skutki podejmowanych przez pełnomocnika działań i zaniechań - tak pozytywne, jak i negatywne - obciążają reprezentowanego.
oddala skargę.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skargi nie można było uwzględnić. Zaskarżone postanowienie w ocenie Sądu nie uchybia prawu materialnemu, jak i przepisom postępowania administracyjnego w stopniu mającym istotny wpływ na wynik sprawy.
Z nie budzących wątpliwości okoliczności stanu faktycznego wynika, iż skarżąca brała udział w postępowaniu podatkowym dotyczącym ustalenia podatku od spadków i darowizn po zmarłych rodzicach, poprzez ustanowionego w dniu 10 maja 1993 r. pełnomocnika adwokata.
Decyzje Urzędu Skarbowego z dnia 21 lutego 1996 r. ustalające podatek od spadków i darowizn zostały doręczone pełnomocnikowi w dniu 28 lutego 1996 r. Zgodnie z art. 40 par. 2 Kpa, pisma, w tym decyzje wymiarowe doręcza się pełnomocnikowi, jeżeli strona ustanowiła pełnomocnika. Prawidłowo zatem przedmiotowe decyzje doręczono adwokatowi. Pełnomocnik nie złożył w terminie odwołań od tychże decyzji, natomiast po dokonaniu ich oceny w dniu 11 marca 1996 r. wystąpił z wnioskiem o odroczenie terminu płatności, względnie o rozłożenie należności na raty i wniosek ten został pozytywnie rozpatrzony przez Zarząd Miasta /decyzja z dnia 9 września 1996 r./.
W tych okolicznościach za nietrafne należało uznać twierdzenie skarżącej, iż bez własnej winy nie brała udziału w postępowaniu i w związku z tym zachodzi przesłanka do zastosowania w sprawie art. 145 par. 1 pkt 4 Kpa.
We wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania obecny pełnomocnik skarżącej podniósł, iż przyczyną uchybienia terminu była choroba skarżącej, która spowodowała, że przebywała ona przez jakiś czas u syna stale mieszkającego we Francji i z tej przyczyny nie otrzymywała korespondencji, w tym właśnie przedmiotowych decyzji.
Zdaniem Sądu Izba Skarbowa prawidłowo uznała, iż strona - zgodnie z art. 58 par. 1 i 2 Kpa - nie uprawdopodobniła we wniosku, aby uchybienie terminu do wniesienia odwołania nastąpiło bez jej winy.
Jak wykazano powyżej skarżąca w toku postępowania podatkowego była reprezentowana przez adwokata. Pełnomocnik po otrzymaniu decyzji wymiarowych nie złożył od nich odwołania uznając, iż zasadnym będzie wystąpienie jedynie o odroczenie terminu płatności ustalonego zobowiązania podatkowego, względnie o rozłożenie jej na raty.
Zatem w tej sytuacji okoliczności przywołane we wniosku, a przy tym bliżej nie sprecyzowane, nie mogły stanowić podstawy do pozytywnego rozpatrzenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania.
Należy zauważyć, iż w sytuacji, gdy strona prawidłowo jest reprezentowana przez pełnomocnika, a zwłaszcza nie można stwierdzić, aby pełnomocnik działał na szkodę swojego mocodawcy, to skutki podejmowanych przez pełnomocnika działań i zaniechań tak pozytywne jak i negatywne obciążają reprezentowanego.
Nie znajdując więc podstaw do wzruszenia zaskarżonego postanowienia Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o NSA /Dz.U. nr 74 poz. 368/ skargę jako niezasadną oddalił.