Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Kwarcińska, Sędziowie Sędzia NSA Sławomir Kozik, Sędzia NSA Alicja Stępień (spr.), Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Dorota Zawiślińska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 26 listopada 2013 r. sprawy ze skargi B.Ś. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 17 lipca 2013 r., sygn. akt: [...] w przedmiocie podatku od środków transportowych za 2009 r. oddala skargę.
Decyzją z dnia 27 listopada 2012 r. Prezydent Miasta określił B. Ś. wysokość zobowiązania w podatku od środków transportowych za 2009 r. w kwocie 3253 zł.
B. Ś., pismem z dnia 10 grudnia 2012 r. wniosła odwołanie od przedmiotowej decyzji, w którym podniosła szereg zarzutów dotyczących naruszenia przepisów prawa materialnego, w tym m.in. art. 7, art. 217 Konstytucji RP, art. 6, art. 7 oraz art. 77 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2013 r. poz. 267), art. 120, art. 194 §1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r. poz. 749) oraz art. 2 pkt 36 w zw. z art. 81 ust 8 pkt 3 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2012 r. poz. 1137 ze zm.). Podniesione naruszenia przepisów prawa sprowadzają się w ocenie skarżącej do bezpodstawnego przyjęcia, że pojazdy przeznaczone do nauki jazdy, pomimo nałożonych dodatkowo obowiązków związanych z wyposażeniem oraz badaniami technicznymi nie są pojazdami specjalnymi, a co za tym idzie nie podlegają zwolnieniu z podatku od środków transportowych, zwłaszcza zaś przyjęcia, że o tym, czy pojazd jest pojazdem specjalnym decydują poza ustawowe akty prawne oraz wpis w dowodzie rejestracyjnym. W ocenie skarżącej organ podatkowy lokalnego szczebla nie jest właściwy do dokonywania wykładni przepisów ustawowych i uznania pojazdu za specjalny. Skarżąca podniosła zarzuty błędnego ustalenia stanu taktycznego, m.in. poprzez ustalenie, że pojazd jest pojazdem specjalnym w oparciu o wpis w dowodzie rejestracyjnym oraz o jego cechy konstrukcyjne, nie zaś ze względu na jego rzeczywiste wykorzystywanie.
Decyzją z dnia 17 lipca 2013 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji.
W uzasadnieniu organ odwoławczy wyjaśnił, że pismem z dnia 28 września 2012 r. B. Ś., zwana dalej podatnikiem wystąpiła do organu podatkowego I instancji o stwierdzenie nadpłaty w podatku od środków transportowych za lata 2008 - 2011, która powstała - w ocenie podatnika - w roku 2009 na skutek niesłusznie pobranego podatku od posiadanych przez podatnika pojazdów o nr rej. [...], [...], [...] oraz [...] wykorzystywanych do nauki jazdy. Do wniosku dołączono korektę deklaracji na podatek od środków transportowych oraz wyjaśniono, że podatek nie jest należny w przypadku samochodów nauki jazdy.
W ocenie SKO stanowisko organu podatkowego I instancji, że samochody przeznaczone do nauki jazdy nie są pojazdami specjalnymi i nie korzystają ze zwolnienia podatkowego, było zasadne, a twierdzenia podatnika nie zasługiwały na aprobatę.
Ze znajdującej się w aktach sprawy dokumentów wynika, że B. Ś. była w 2009 r. właścicielką pojazdów samochodowych - samochodu ciężarowego o nr rej. [...] marki MAN [...] o dopuszczalnej masie całkowitej 10,5 t, autobusu o nr rej. [...] marki Mercedes-Benz [...] o dopuszczalnej masie całkowitej 11,8 t i 35 miejscami do siedzenia, autobusu o nr rej. [...] marki Mercedes-Benz Daimler [...] z 50 miejscami do siedzenia oraz autobusu o nr rej. [...] marki Autosan [...] o dopuszczalnej masie całkowitej 16 t, z 51 miejscami do siedzenia.