Sprawa ze skargi na uchwałę Zgromadzenia Związku Gmin "K." z/s w K. w przedmiocie wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz ustalenie stawki tej opłaty stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w całości.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Małgorzata Anna Dziemianowicz, Sędziowie asesor sądowy WSA Marcin Kojło, sędzia WSA Paweł Janusz Lewkowicz (spr.), Protokolant st. sekretarz sądowy Beata Borkowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 12 sierpnia 2020 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w S. na uchwałę Zgromadzenia Związku Gmin "K." z/s w K. z dnia [...] czerwca 2016 r. nr [...] w przedmiocie wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz ustalenie stawki tej opłaty stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w całości.

Uzasadnienie strona 1/4

W dniu [...] czerwca 2016 r. Zgromadzenie Związku Gmin "K.-B." z/s w K. podjęło uchwałę nr VII/31/16 w sprawie wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz ustalenia stawki tej opłaty. Uchwała ta został ogłoszona w Dzienniku Urzędowym Województwa Podlaskiego z dnia 17 czerwca 2016 r., poz. 2547.

Podstawą prawną podjęcia uchwały był art. 18 ust 2 pkt 15, art. 40 ust.1 i art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446 ze zm., dalej powoływanej jako: "u.s.g.") oraz art. 6j ust. 2 i art. 6k ust. 1 pkt 1 i ust. 2, 2a i 3 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku gminach (Dz. U. z 2016 r., poz. 250 ze zm., dalej powoływanej jako: "u.c.p.g.").

W § 1 przedmiotowej uchwały wskazano, że dokonuje się wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi od właścicieli nieruchomości, na których zamieszkują mieszkańcy, określonej w art. 6j ust. 2 u.c.p.g., zgodnie z którą opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi stanowi stawkę od gospodarstwa domowego.

W § 2 ustalono natomiast miesięczną stawkę opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi zbieranymi i odbieranymi w sposób selektywny w wysokości: 1) od gospodarstwa domowego 1-osobowego-15 zł; 2) od gospodarstwa domowego wieloosobowego: a) 2-osobowego -30 zł; b) 3-osobowego- 40 zł, c) 4-osobowego i więcej -45 zł.

Z kolei w § 3 wskazano, że ustala się wyższą miesięczną stawkę opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, o której mowa w § 1 ust. 1, jeżeli odpady nie są zbierane i odbierane w sposób selektywny w wysokości: 1) od gospodarstwa domowego 1-osobowego-30 zł; 2) od gospodarstwa domowego wieloosobowego: a) 2-osobowego -60 zł; b) 3-osobowego- 80 zł, c) 4-osobowego i więcej -90 zł.

Nie zgadzając się z zapisami ww. uchwały Prokurator Rejonowy w S. (dalej powoływany również jako: "Prokurator") wywiódł skargę do tutejszego sądu zarzucając jej istotne naruszenie prawa, a mianowicie art. 6k ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 6j ust. 2 i 2a u.c.p.g., poprzez ustalenie kilku różnych stawek opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi od gospodarstwa domowego w zależności od liczby osób go tworzącego, a w konsekwencji zróżnicowanie, pomimo braku ku temu podstawy prawnej, w oparciu o te kryterium wysokości stawki wymienionej opłaty. Z uwagi na powyższe Prokurator wniósł o stwierdzenie nieważności uchwały w całości.

W uzasadnieniu Prokurator wskazał, że Zgromadzenie Związku Gmin "K.-B." z/s w K., podejmując uchwałę zdecydowała się na zastosowanie metody ustalenia opłaty od gospodarstwa domowego i przyjęła kilka stawek tej opłaty w zależności od wielkości (liczebności) gospodarstwa domowego. Tymczasem w ustawie brak jest przepisu, który umożliwiałby przyjęcie w uchwale takiego rozwiązania. Skarżący wskazał, że art. 6j ust. 2a u.c.p.g., umożliwiający różnicowanie stawek opłaty w zależności od powierzchni lokalu mieszkalnego, liczby mieszkańców zamieszkujących nieruchomość, odbierania odpadów z terenów wiejskich lub miejskich, a także od rodzaju zabudowy, nie ma zastosowania w odniesieniu do metody określonej w art. 6j ust. 2 u.c.p.g. Zdaniem Prokuratora liczba mieszkańców wskazana w tym przepisie odnośni się bowiem do liczby mieszkańców zamieszkujących nieruchomość, a nie tworzących czy zamieszkujących gospodarstwo domowe. Pojęcie "liczba mieszkańców zamieszkujących nieruchomość" nie jest tożsame z pojęciem "gospodarstwa domowego". Dlatego też, z uwagi na treść art. 6j ust 2 u.c.p.g., który przewiduje możliwość uchwalenia jedynie jednej stawki opłaty od gospodarstwa domowego, organ był uprawniony do ustalenia tylko jednej stawki od gospodarstwa domowego, bez jej różnicowania na podstawie kryterium jego liczebności.

Strona 1/4