Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Paweł Janusz Lewkowicz, Sędziowie sędzia WSA Andrzej Melezini,, sędzia WSA Jacek Pruszyński (spr.), Protokolant st. sekretarz sądowy Marta Anna Lawda, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 18 kwietnia 2016 r. sprawy ze skargi M. M. w Ł. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] września 2015 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące: październik, listopad, grudzień 2010 r. oraz za styczeń, luty, marzec, kwiecień, maj, czerwiec i lipiec 2011 r. oddala skargę.
Decyzją z dnia [...] maja 2015 r. nr [...] Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w B. dokonał rozliczenia "M. " A. i A. S. Spółce cywilnej (dalej powoływana także jako skarżąca Spółka) podatku VAT za miesiące: październik, listopad, grudzień 2010 r. i styczeń, luty, marzec, kwiecień, maj, czerwiec, lipiec 2011 r. w innych wysokościach niż wynikające z deklaracji podatkowych. Organ zakwestionował prawo Spółki do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego wynikające z faktur wystawionych przez: T. Sp. z o.o. z siedzibą w W. , E. Sp. z o.o. z siedzibą w W., H. Sp. z o.o. z siedzibą w W., T. Sp. z o.o. z siedzibą w W., z uwagi, że czynności opisane w ww. fakturach faktycznie nie zostały dokonane.
W odwołaniu od powyższej decyzji skarżąca Spółka zarzuciła między innymi naruszenie art. 21 § 3 i 3a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm., dalej powoływana jako o.p.) w zw. z art. 88 ust. 3a pkt 4 lit a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U.
z 2011 r., nr 177, poz. 1054 ze zm., dalej powoływana jako u.p.t.u.), poprzez niezasadne uznanie, iż Spółka nie miała prawa do pomniejszenia kwoty podatku od towarów i usług należnego o naliczony, podczas gdy w sprawie nie zaszły okoliczności wyłączające taką możliwość oraz art. 121 § 1, art. 122, art. 124, art. 187 § 1 i art. 191 o.p. poprzez wadliwe przeprowadzenie postępowania dowodowego wyłącznie w kierunku poszukiwania dowodów na poparcie założonej przez organ tezy o wiedzy skarżącej Spółki o wadliwości wystawianych tej spółce faktur, które nie dawały podstawy do odliczania podatku.
Decyzją z dnia [...] września 2015 r., nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej w B. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
Organ odwoławczy stwierdził, że w okresie od października 2010 r. do lipca 2011 r. skarżąca Spółka, jako czynny podatnik VAT, prowadziła działalność gospodarczą, której przedmiotem był między innymi zakup i sprzedaż odzieży, obuwia i biżuterii sztucznej. Z prowadzonej przez Spółkę ewidencji zakupu wynika, że zakup części towaru pochodził od: T. Sp. z o.o. z siedzibą w W., E. Sp. z o.o. z siedzibą w W., H. Sp. z o.o. z siedzibą w W., T. Sp. z o.o. z siedzibą w W. Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że wymienione wyżej podmioty nie dysponowały towarem wyszczególnionym na fakturach wystawionych na rzecz skarżącej Spółki, a w konsekwencji wystawione przez nie faktury VAT nie odzwierciedlały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych.
Organ zaznaczył, że z pism uzyskanych od innych organów podatkowych na terenie kraju wynika, że ww. kontrahenci skarżącej Spółki nie odprowadzali podatku wykazanego w fakturach VAT wystawionych na rzecz skarżącej Spółki, nie składali od wielu miesięcy deklaracji VAT - 7, brak jest kontaktu z tymi podmiotami. Ponadto ustalono, że podmioty te nie prowadziły działalności gospodarczej w zgłoszonych miejscach, nie wynajmowały lokali w centrum handlowym w W., nie podejmowały korespondencji. W przypadku Spółek T. i E. - na fakturach wykazano fikcyjny (nieistniejący) adres siedzib spółek.