Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Halina Adamczewska-Wasilewicz (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Leszek Kleczkowski, Asesor sądowy Grzegorz Saniewski, Protokolant Sarah Sobecka - Kucharczyk, po rozpoznaniu w dniu 28 września 2004r. na rozprawie sprawy ze skargi J. S.A. w J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie zaległości podatkowej w podatku dochodowym od osób prawnych za 1996r. 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana w całości, 3. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w B. ba rzecz skarżącej kwotę 13.730,60 złotych (trzynaście tysięcy siedemset trzydzieści 60/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania
Decyzją z dnia [...] Nr [...] Inspektor Kontroli Skarbowej w Urzędzie Kontroli Skarbowej w B. określił dla J. S.A. w J. wysokość zaległości podatkowej w podatku dochodowym od osób prawnych za 1996r. w kwocie [...] oraz odsetki od tej zaległości do dnia wydania decyzji w kwocie [...]. Podstawą wydania decyzji przez organ pierwszej instancji były stwierdzone w wyniku kontroli nieprawidłowości w ustaleniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych za 1996r. polegające na zawyżeniu kosztów uzyskania przychodów o:
- wydatki związane z udzielonym przez Spółkę poręczeniem bankowym w kwocie [...], czym naruszono art. 15 ust. l ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.D. z 1993r.Nr 106, poz. 482 ze zm.),
- zarachowane w ciężar kosztów zobowiązanie z tytułu remontu budynków mieszkalnych nie należących do majątku Spółki w kwocie [...], czym naruszono art. 15 ust. 1 wyżej powołanej ustawy,
- wydatki poniesione na nabycie i ulepszenie środków trwałych p.n. "osadniki składowania odpadów" lub zamiennie "stawy osadowe" w kwocie [...], czym naruszono art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b i c ww. ustawy.
Spółka nie zgadzając się z ustaleniami organu pierwszej instancji wniosła odwołanie do Izby Skarbowej w B. zwracając się o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i umorzenie postępowania. W uzasadnieniu odwołania Spółka zarzuciła organowi podatkowemu pierwszej instancji naruszenie prawa materialnego tj. art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych poprzez nieuznanie za koszty uzyskania przychodów wydatków na rzecz obsługi prawnej, kosztów związanych z likwidacją środka trwałego oraz wydatków na stawy i rurociągi, które to wydatki zdaniem Spółki, faktycznie stanowią koszty uzyskania przychodów. Spółka stwierdziła, że organ naruszył również przepisy art. 180 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, póz. 926 ze zm.) poprzez pominięcie jako dowodu w sprawie wszystkich dowodów mogących się przyczynić do wyjaśnienia sprawy, art. 191 Ordynacji podatkowej poprzez dokonanie oceny, czy dana okoliczność została udowodniona, nie na podstawie całokształtu materiału dowodowego, a jedynie na podstawie jego fragmentów dowolnie ocenionych przez organ, bez prób wyjaśnienia ewentualnych wątpliwości z udziałem powołanych w sprawie biegłych, a także art. 14 § 6 Ordynacji podatkowej poprzez rozstrzygnięcie sprawy dla strony szkodzący jej, mimo stosowania się przez Spółkę do urzędowych interpretacji prawa. Ponadto organ naruszył § 3 ust. 3 pkt 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 stycznia 1995 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a także aktualizacji wyceny środków trwałych (Dz. U. Nr 7, poz. 34 ze zm.) poprzez przyjęcie, iż amortyzacji podlegają także posiadane przez stronę przedmioty, które przed dniem l stycznia 1995 r. nie były zaliczane do środków trwałych.