Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Agnieszka Olesińska Sędziowie: sędzia WSA Leszek Kleczkowski sędzia WSA Halina Adamczewska-Wasilewicz (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 26 stycznia 2021r. sprawy ze skargi P. Sp. z o.o. w K. na decyzję Naczelnika Kujawsko - Pomorskiego Urzędu Celno - Skarbowego w T. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od lipca 2016 do lipca 2017 r. oddala skargę
Naczelnik K. Urzędu Celno-Skarbowego w T. decyzją z dnia [...] września 2019 r. określił dla P. Sp. z o.o.: wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za lipiec, sierpień, październik, listopad, grudzień 2016 r. oraz luty, marzec, kwiecień, maj, czerwiec i lipiec 2017 r.; wysokość nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za wrzesień 2016 r. oraz styczeń 2017 r., a także ustalił wysokość dodatkowego zobowiązania podatkowego, o którym mowa w art. 112b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.), dalej: "u.p.t.u.", za miesiące od stycznia do lipca 2017 r. W toku przeprowadzonej kontroli celno-skarbowej i postępowania podatkowego - w oparciu o zebrany materiał dowodowy - organ podatkowy pierwszej instancji ustalił, że Spółka w okresach objętych postępowaniem:
1) dokonała bezpodstawnego obniżenia kwot podatku naliczonego wykazanego na fakturach VAT wystawionych przez T. Sp. z o.o. w T., M. Sp. z o.o. w P., B. R. E. Sp. z o.o. w T. oraz P. Sp. z o.o. w P., na łączną kwotę netto [...] zł, kwota VAT - [...] zł,
2) zawyżyła wartość podatku należnego wykazanego w deklaracjach dla podatku od towarów i usług za miesiąc lipiec 2017 r. wynikającego z zaewidencjonowania nierzetelnych faktur zakupów w ramach wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów o łącznej wartości [...] zł, kwota VAT - [...] zł.
O ww. decyzji Spółka złożyła odwołanie, w którym zarzuciła naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 122, art. 187 § 1, art. 191 oraz art. 210 § 1 pkt 6 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.), dalej: O.p. Strona wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i umorzenie postępowania albo o uchylenie jej w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania organowi pierwszej instancji.
Decyzją z [...] stycznia 2020 r. Naczelnik K.-P. Urzędu Celno-Skarbowego w T. utrzymał w mocy własną decyzję. W uzasadnieniu podniósł, że istota sporu w niniejszym postępowaniu sprowadza się do oceny zasadności pozbawienia Spółki P. C. prawa do odliczenia podatku naliczonego wykazanego łącznie na 164 fakturach VAT wystawionych przez: M. Sp. z o.o. (61 faktur), T. Sp. z o.o. (91 faktur), B. R. E. Sp. z o.o. (6 faktur), P. Sp. z o.o. (4 faktur) oraz N. E. (2 faktury) - dotyczących nabycia tuszów i tonerów. Zdaniem organu odwoławczego, zgromadzony w aktach sprawy opisany w uzasadnieniu decyzji materiał dowodowy wskazuje, że wymienione wyżej podmioty nie prowadziły rzeczywistej działalności gospodarczej, a jedynie brały udział w procederze wystawiania fikcyjnych faktur VAT. Natomiast osoby działające w imieniu Spółki P. C. w procederze tym świadomie uczestniczyły z zamiarem dokonania oszustwa podatkowego. W ocenie Naczelnika zgromadzony w aktach sprawy materiał dowodowy wskazuje, że faktury VAT wystawione na rzecz P. C. Sp. z o.o. przez kontrahentów, tj.: M. Sp. z o.o., T. Sp. z o.o., B. R. Sp. z o.o., P. Sp. z o.o. oraz N. E. - w badanym okresie od lipca 2016 r. do lipca 2017 r. - nie dokumentują faktycznego przebiegu transakcji gospodarczych. Prezes skarżącej Spółki P. P. funkcjonujący od 2010 r. w branży materiałów eksploatacyjnych do drukarek rozpoczął współpracę z nieznanymi podmiotami bez jakiejkolwiek ich weryfikacji. Rzekome negocjacje handlowe miał początkowo prowadzić w domu Państwa D. . Jak wynika z zeznań P. P. był on osobą odpowiedzialną za kontakty z dostawcą, odbiór towaru (ewentualnie w towarzystwie M. G.) oraz weryfikację dokumentów przedłożonych przez Spółkę M., a w dalszej kolejności przez Spółkę T.. Płatności za faktury VAT także miał regulować samodzielnie w formie gotówkowej. Zdaniem organu zgromadzony w sprawie materiał dowodowy jednoznacznie wskazuje, że Spółka P. C. nie dokonała jakiejkolwiek weryfikacji swoich dostawców, gdyż wiedziała, że otrzymuje od wskazanych wyżej Spółek jedynie fikcyjne faktury VAT dotyczące nabyć tuszów i tonerów. Nie weryfikowała bowiem upoważnień poszczególnych osób do działania w imieniu ww. kontrahentów Strony, nie pozyskała żadnych deklaracji dla podatku od towarów i usług VAT-7 dotyczących transakcji realizowanych w badanym okresie i nie występowała także do organów podatkowych o potwierdzenie zarejestrowania swoich dostawców jako czynnych podatników VAT. Prezes Spółki P. C. P. P. nie był również w siedzibach swoich kontrahentów, tj. Spółki T., M., P. oraz B. R. E.. Prezes Zarządu P. C. Sp. z o.o. nie analizował powszechnie dostępnych danych zamieszczonych w Centralnej Informacji K. Rejestru Sądowego, co więcej nie weryfikował nawet dokumentów przekazanych przez swoich rzekomych dostawców tuszów i tonerów. W ocenie organu, zebrany materiał dowodowy w sposób jednoznaczny wskazuje także, że Spółka P. C. nie zawierała pisemnych umów o współpracy oraz pisemnych zleceń na transport, a płatności realizowane były także gotówką, w tym w kwotach powyżej 15 tys. euro. W opinii organu odwoławczego pozyskane od opisanych kontrahentów fikcyjne faktury VAT posłużyły do zalegalizowania obrotu towarem niewiadomego pochodzenia dla uzyskania korzyści podatkowych. Organ wskazał, że jak wynika z akt sprawy, proceder ten miał miejsce także w okresie wcześniejszym, tj. już w II-IV kwartale 2013 r. oraz styczeń-luty 2016 r.