Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Izabela Najda-Ossowska Sędziowie: Sędzia WSA Ewa Kruppik-Świetlicka Sędzia WSA Urszula Wiśniewska (spr.) Protokolant Asystent sędziego Waldemar Dąbrowski po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 10 marca 2010r. sprawy ze skargi D. S.A. w T. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za 2008 r. oddala skargę
Decyzją z dnia [...] sierpnia 2009 r., nr [...] Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego w [...] określił [...] S.A. wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za rok 2008 w kwocie [...] zł.
Pismem z dnia [...] sierpnia 2009 r. strona wniosła odwołanie od w/w decyzji, zarzucając jej naruszenie art.15 ust.1 oraz art.16 ust.1 pkt 9 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. W odwołaniu podniesiono, iż podatek dochodowy od osób prawnych za 2008 r. w pierwotnym zeznaniu został wyliczony przy założeniu, iż nie stanowi kosztu uzyskania przychodów wydatek stanowiący równowartość podatku od nieruchomości, z którego Spółka jest zwolniona jako zakład pracy chronionej oraz część wynagrodzeń pracowniczych, odpowiadająca wysokością zaliczkom na podatek dochodowy od osób fizycznych. Powyższe kwoty jak wskazano zostały przekazane na ZFRON i PFRON zgodnie z art.31 ust.3 i art.33 ust.2 pkt 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych. Skarżąca powołała się na art.16 ust.1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i wskazała, że z art. 45 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych wynika, iż PFRON nie jest tworzony przez podatnika, lecz mocą ustawy i jest państwowym funduszem celowym posiadającym osobowość prawną. Zatem zdaniem strony odpisy i wpłaty na ten fundusz nie mogą być wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Wskazała także, iż zgodnie z art.15 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztem uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu uzyskania przychodów. Nie ulega wątpliwości w opinii strony skarżącej, iż wpłaty na PFRON i ZFRON kwot odpowiadających podatkowi od nieruchomości, z którego odwołująca się jest zwolniona, spełniają powyższe przesłanki. Jak wskazano w odwołaniu podstawowe odpisy i wpłaty na fundusze tworzone przez podatnika uznaje się za koszt, jeżeli obowiązek lub możliwość ich tworzenia w ciężar kosztów określają odrębne ustawy. Skoro prowadzący zakład pracy chronionej tworzy ZFRON na mocy art.33 ust.1 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, dokonując na niego wpłat, ma obowiązek jego tworzenia. W opinii odwołującej się z tego powodu wpłaty na ZFRON stanowią koszt uzyskania przychodów. Obowiązek ich ponoszenia ciąży na podatniku z mocy ustawy, a wydatki są rzeczywiście dokonywane. Jak podniosła skarżąca nie domaga się ona uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodów odpisów i wpłat na PFRON i ZFRON, choć w przypadku PFRONu nie sposób takiego żądania kwestionować. Domaga się jedynie zaliczenia w koszty uzyskania przychodów wynagrodzeń pracowników w pełnej wysokości tj. brutto. Wszelkie wynagrodzenia pracownicze są bowiem co do zasady kosztem uzyskania przychodów. Zdaniem strony ustawodawca tylko wyjątkowo określa moment zaliczenia w koszty wynagrodzeń pracowniczych lub wskazuje, w jakiej sytuacji nie są one kosztem. Wskazała na treść art.16 ust.1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jako dowód na to, że w systemie prawa podatkowego nie ma przepisu, który wyłączałby z kosztów całość lub część wynagrodzenia pracowników. Wynagrodzenia te są w opinii strony w całości kosztem uzyskania przychodów i to w wysokości brutto, a więc i w tej części, która odpowiada wysokością zaliczce na podatek dochodowy od osób fizycznych, którą pracodawca obowiązany jest jako płatnik pobrać i w przypadku pracowników zakładu pracy chronionej wpłacić na ZFRON i PFRON. Zaliczki te są zgodnie z art.38 ust.2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.jedn. Dz.U. z 2000 r., nr 14, poz.176 ze zm.) odprowadzane na wskazane w nim fundusze, co nie oznacza, iż część wynagrodzeń odpowiadająca zaliczkom nie jest kosztem uzyskania przychodów.