Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2008 r. Oddala skargę
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia NSA Zdzisław Pietrasik Sędziowie: sędzia WSA Mirella Łent sędzia WSA Jarosław Szulc (spr.) Protokolant: po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 kwietnia 2015 r. sprawy ze skargi J. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2008 r. Oddala skargę

Uzasadnienie strona 1/20

Decyzją z dnia [...] r. Naczelnik Trzeciego Urzędu Skarbowego w B. określił stronie wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2008 r. w kwocie [...] zł. Organ stwierdził, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej podatnik zawyżył koszty uzyskania przychodów o kwotę [...] zł w wyniku ujęcia w kosztach wydatków zaewidencjonowanych na podstawie fikcyjnych faktur VAT obejmujących sprzedaż palet, wystawionych przez podmiot, który w rzeczywistości nie przeprowadził wykazanych na tych fakturach transakcji - P.P.H.U. "J." D. K. Organ zakwestionował również koszty uzyskania przychodów wynikające z dowodów wewnętrznych dotyczących skupu palet od ludności w łącznej kwocie [...] zł.

W złożonym odwołaniu skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości zarzucając jej naruszenie art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 w brzmieniu obowiązującym w 2008 r., dalej: "u.p.d.o.f."), poprzez nieprawidłowe zastosowanie, polegające na uznaniu, że zakwestionowane transakcje nie miały miejsca oraz art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. w zw. z § 12 i § 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152 poz. 1475 ze zm., w brzmieniu obowiązującym w 2008 r.), poprzez kwestionowanie prawa podatnika do zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup palet od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, mimo spełnienia materialnych i formalnych przesłanek uprawniających do zaliczenia kwestionowanych wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Ponadto skarżący zarzucił naruszenie art. 122, w zw. z art. 187 § 1, art. 121 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm., dalej: "O.p."); art. 191, art. 120 O.p.; art. 7 ustawy z dnia 02 kwietnia 1997 r. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. nr 78, poz. 483 ze zm., dalej" "Konstytucja") w zw.

z art. 210 § 1 pkt 6 i § 4 O.p.; art. 188 w zw. z art. 180 O.p.; art. 120 w zw. z art. 187 §1, art. 123 i art. 192 O.p.

Decyzją z dnia [...] r. Dyrektor Izby Skarbowej w B. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu organ wskazał, że w 2008 r. podatnik prowadził samodzielnie pozarolniczą działalność gospodarczą pod nazwą F.H.U. "U." J. W. z siedzibą w B., której przedmiotem działalności był handel drewnianymi paletami. Dodatkowo od 21 lipca 2008 r. prowadził wspólnie z małżonką spółkę cywilną pod nazwą "E." s.c. J. W., B. W. z siedzibą w B., zajmującą się skupem i sprzedażą palet drewnianych. Prowadzone przez stronę działalności gospodarcze zostały zlikwidowane z dniem 30 listopada 2012 r.

Na podstawie obszernie zgromadzonego materiału dowodowego organ uznał za prawidłowe ustalenia Naczelnika Trzeciego Urzędu Skarbowego w zakresie stwierdzenia, że zakwestionowane faktury VAT nie odzwierciedlają rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. Organ odwoławczy podzielił stanowisko organu podatkowego pierwszej instancji, że faktyczny obrót paletami pomiędzy firmami nie miał miejsca, a faktury je dokumentujące są nierzetelnymi dokumentami, które należy określić jako tzw. "puste faktury". Organ podkreślił, że fikcyjny charakter transakcji udokumentowanych fakturami wystawionymi przez firmę P.P.H.U. "J." D. K. w 2008 r. potwierdzony został przede wszystkim ustaleniami poczynionymi w trakcie postępowań kontrolnych oraz podatkowych prowadzonych wobec dostawców tej firmy oraz samego D. K. Dyrektor Izby Skarbowej zwrócił uwagę na fakt, że pierwszymi podmiotami, które wprowadziły fikcyjny towar w postaci palet do obrotu gospodarczego były podmioty: P.P.H.U. "B." P. W. i P.U.H. "M." sp. z o. o. w B. Wydając względem strony rozstrzygnięcie organ podatkowy pierwszej instancji uwzględnił fakt, że podmioty te nie prowadziły działalności gospodarczej, nie posiadały palet drewnianych, nie posiadały żadnych magazynów, środków transportu, dokumentów potwierdzających odbiór i dostarczanie towarów. Organ odwoławczy podkreślił, że podmioty te zidentyfikowano jako uczestniczące w oszustwach podatkowych. W związku z tym, skoro podmioty te uczestniczyły w fikcyjnym obrocie fakturami VAT, nie dysponując w rzeczywistości towarem handlowym widniejącym na fakturach, to następny ich odbiorca - firma P.P.U.H. "J." D. K. nie mogła skutecznie dokonać nabycia palet, a następnie dokonać ich dalszej sprzedaży F.H.U. "U." J. W. Organ przy tym wskazał, iż względem P.P.H.U. "B." P. W., oraz P.U.H. "M." sp. z o. o. zostały wydane decyzje, określające zobowiązania podatkowe na podstawie art. 108 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 ze zm.) za wystawianie faktur VAT nie dokumentujących transakcji gospodarczych o rzeczywistym charakterze. Wysokość rozmiarów oszustwa podatkowego tych podmiotów potwierdza fakt, iż firmy te w latach 2007-2010 wprowadziły do obiegu gospodarczego fikcyjne faktury VAT na łączną kwotę podatku VAT [...] zł (P.U.H. "M." sp. z o. o. na kwotę [...] zł oraz P.P.H.U. "B." P. W. na kwotę [...] zł).

Strona 1/20