Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Urszula Wiśniewska Sędziowie: Sędzia WSA Leszek Kleczkowski (spr.) Sędzia WSA Ewa Kruppik-Świetlicka Protokolant: Referent- stażysta Katarzyna Gołda po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 maja 2017 r. sprawy ze skargi T. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. (obecnie: Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B.) z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od lutego do maja 2011 r. oddala skargę
Decyzją z dnia [...]. Naczelnik Urzędu Skarbowego w I. określił stronie wysokość zobowiązania w podatku od towarów i usług za luty, marzec i maj 2011r. oraz wysokość nadwyżki podatku naliczonego nad należnym za kwiecień 2011r. w wysokościach innych niż zadeklarowane przez podatnika.
Po rozpatrzeniu odwołania, decyzją z dnia [...]. Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu organ wskazał, że w 2011r. podatnik w ramach prowadzonej działalności gospodarczej pod firmą "D. " T. P. dokonywał zakupu i sprzedaży złomu stalowego oraz metali kolorowych. Ustalono, iż strona dokonała pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony zawarty w fakturach, stwierdzających czynności, które nie zostały dokonane. Na fakturach tych jako wystawcy figurowali: E. L. S. - łącznie 24 faktury VAT, T. T. K. - łącznie 12 faktur VAT, B.-M. T. N. - łącznie 10 faktur VAT. Zgromadzony materiał dowodowy w przedmiotowej sprawie wyklucza wskazanych wyżej dostawców jako wiarygodne źródło pochodzenia towarów. Organ odwoławczy zauważył, że prowadzone postępowania kontrolne przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w B. wobec wymienionych kontrahentów zostały zakończone wydaniem następujących decyzji: z dnia [...]. określającej L. S. wysokość nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za okres styczeń, luty i marzec 2011r.
w wysokościach innych niż zadeklarowane oraz zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. nr 54, poz. 535 ze zm.), dalej: "u.p.t.u.", z tytułu wystawienia faktur VAT - w okresie od stycznia do marca 2011r. łącznie w wysokości [...] zł (195 tzw. "pustych" faktur VAT); z dnia [...]. określającej T. K. wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za luty i marzec 2011r. w kwocie [...]zł, oraz zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w art. 108. ust. 1 u.p.t.u. z tytułu wystawienia faktur VAT - w okresie od lutego do marca 2011r. łącznie w wysokości [...] zł (50 tzw. "pustych faktur" VAT); z dnia [...]. określającej T. N. wysokość nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za okres styczeń, luty, marzec, kwiecień i maj 2011r. w wysokościach innych niż zadeklarowane oraz zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w art. 108 ust. 1 u.p.t.u. z tytułu wystawienia faktur VAT - w okresie od stycznia do marca 2011r. łącznie w wysokości [...] zł (170 tzw. "pustych faktur" VAT). L. S., T. K. i T. N. nie zaskarżyli wymienionych decyzji poprzez wniesienie odwołania do Dyrektora Izby Skarbowej, zatem wskazane decyzje stały się ostateczne.
Zdaniem organu odwoławczego, zgromadzony w toku postępowania przed organem pierwszej instancji materiał dowodowy pozwolił na ustalenie, że wymienieni wyżej rzekomi dostawcy, tj. E. L. S., T. T. K., B.-M. T. N., nie prowadzili faktycznie działalności gospodarczej, będąc podmiotami nierzetelnymi, jedynie zaangażowanymi w proceder związany z wystawianiem tzw. "pustych" faktur VAT. Naczelnik Urzędu Skarbowego w I. zgromadził wystarczający materiał dowodowy pozwalający na przyjęcie takiego stanowiska. Wystawione przez nich faktury, w łącznej liczbie 46 szt. to faktury, które nie potwierdzają zdarzeń, które faktycznie miały miejsce. Autentyczność dostaw została potwierdzona jedynie w bardzo niewielkim zakresie. W przedmiotowej sprawie za udowodnione organ ponad wszelką wątpliwość uznał, że wskazani rzekomi dostawcy nie prowadzili faktycznie działalności gospodarczej, nie zatrudniali żadnych pracowników oraz nie dysponowali żadnym zapleczem umożliwiającym wykonanie dostaw złomu. Zakwestionowane transakcje nie zostały zrealizowane ani przez nich, ani też przez inny podmiot działający w ich imieniu lub na ich polecenie. W ocenie organu, za uznaniem transakcji za fikcyjne przemawia również gotówkowa forma zapłaty w odniesieniu do wszystkich faktur w przypadku znacznych kwot - tak jak to miało miejsce w przedmiotowej sprawie.