Stanowisku temu nie przeczy treść art. 38 ust. 3 dyrektywy Rady 2008/118/WE. Wskazać należy, że rozwiązania wynikające z art. 38 dyrektywy zostały implementowane do krajowego porządku prawnego przede wszystkim w art. 82 ust. 2a i następnych u.p.a. (por. Akcyza w prawie Unii Europejskiej. Komentarz, pod red. K. Lasińskiego-Suleckiego, W. 2014, str. 211). Art. 82 ust. 2a stanowi, że w przypadku gdy w stosunku do przemieszczanych przez terytorium Unii Europejskiej wyrobów akcyzowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy, znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy: 1) powstała nieprawidłowość na terytorium kraju lub 2) nie można ustalić miejsca, gdzie powstała nieprawidłowość, a powstanie tej nieprawidłowości zostanie stwierdzone na terytorium kraju - właściwy naczelnik urzędu skarbowego pobiera akcyzę obliczaną z zastosowaniem stawek akcyzy obowiązujących w dniu, w którym powstała nieprawidłowość, a jeżeli tego dnia nie można ustalić - obowiązujących w dniu, w którym stwierdzono powstanie tej nieprawidłowości. W myśl art. 82 ust. 2a u.p.a. za nieprawidłowość uważa się sytuacje, do których dochodzi w trakcie przemieszczania wyrobów akcyzowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy, znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, w wyniku których całe przemieszczanie lub część przemieszczania tych wyrobów nie kończy się zgodnie z przepisami, z wyłączeniem sytuacji, w których doszło do całkowitego zniszczenia lub nieodwracalnej utraty wyrobów akcyzowych. Powyższe przepisy nie znajdują zastosowania w rozpatrywanej sprawie, bowiem oleje smarowe nie zostały wymienione w załączniku nr 2 do u.p.a.
Skarżąca może ewentualnie dochodzić naprawienia szkody od przewoźnika.
W międzynarodowym liście przewozowym (podpisanym zarówno przez skarżącą jak i przez przewoźnika) wprost wskazano, że przewoźnik ponosi odpowiedzialność zgodnie z konwencją CMR (k. 555 akt adm.), na co wskazał także pełnomocnik spółki na rozprawie w dniu [...] czerwca 2020 r.
Zasadnie także organ postanowieniem z dnia [...] czerwca 2019 r. odmówił przeprowadzenia dowodów z przesłuchania Z. R. oraz z informacji z polskiego systemu poboru opłat viaTOLL oraz czeskiego i słowackiego systemu poboru opłat MYTO na okoliczność przebiegu trasy samochodu. Wskazać należy, że w toku prowadzonego postępowania podatkowego organ pozyskał protokół przesłuchania w charakterze świadka Z. R. sporządzony przez funkcjonariuszy Ś. Urzędu Celno-Skarbowego w K.. To do złożonych przez niego zeznań, spółka odwołuje się w skardze. W trakcie tego przesłuchania Z. R. w wystarczającym stopniu wyjaśnił okoliczności związane z transportem towaru. Również wniosek o przeprowadzenie dowodu z informacji pochodzących z systemów poboru opłat drogowych jest niezasadny, gdyż ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, że w dniu [...] stycznia 2018 r. transport dotarł do C., gdzie na terenie byłego przejścia granicznego w [...] funkcjonariusze celno-skarbowi dokonali zdjęcia zamknięć urzędowych i nadzorowali wyjazd pojazdu poza granice kraju. Podkreślić należy, iż w niniejszej sprawie fakt, że towar wyjechał poza granice kraju nie jest kwestionowany, jednak jak wynika ze zgromadzonego materiału dowodowego nie został on dostarczony do odbiorcy.
W konsekwencji stwierdzić należy, że zaskarżona decyzja nie narusza art. 42 ust. 1 pkt 8 w zw. art. 38 ust. 3 dyrektywy Rady 2008/118/WE, art. 42 ust. 1 pkt 5 w zw. z art. 13 ust. 1 u.p.a. oraz art. 121 § 1, art. 122, art. 187 § 1 oraz art. 191 O.p.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 151 p.p.s.a., Sąd oddalił skargę.
s.U.Wiśniewska s.H.Adamczewska-Wasilewicz s.L.Kleczkowski