Artykuł 43 ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/, który wskazuje między innymi zobowiązanego do ponoszenia kosztów przeprowadzki z budynku poddanego remontowi, nie stanowi podstawy prawnej do wydania decyzji administracyjnej w sprawie tych kosztów.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Henryka O. na decyzję Dyrektora Wydziału Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej Urzędu Wojewódzkiego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 15 kwietnia 1985 r. w przedmiocie przekwaterowania do pomieszczenia zastępczego na czas remontu budynku.
Kierownik Wydziału Spraw Lokalowych Urzędu Miejskiego w T. M. wydał w dniu 21 grudnia 1984 r. decyzję nr L-8174/291/84 z powołaniem się na art. 43 ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/, mocą której nakazał Elżbiecie i Henrykowi małżonkom O. wraz z 2 dzieci opróżnić lokal w budynku nr 62/64 przy ul. W. w T. M., przydzielając im pomieszczenie zastępcze w budynku nr 26/28 przy ul. K. w T. M., składające się z 2 izb o powierzchni mieszkalnej 42 m2. W uzasadnieniu decyzji podał, że budynek przy ul. W. nr 62/64 został przeznaczony do remontu kapitalnego, a przekwaterowanie następuje na czas trwania remontu, to jest do dnia 31 sierpnia 1986 r.
Od tej decyzji odwołał się Henryk O., uznając, że rażąco godzi ona w dobro jego rodziny, co jest sprzeczne z zasadami współżycia w państwie socjalistycznym. Przydzielone pomieszczenie zastępcze bowiem składa się z 2 oddzielnych mieszkań "co rozbija rodzinę". Pomieszczenia te nie mają żadnych urządzeń sanitarnych, co uniemożliwia podłączenie pralki automatycznej. Nie została rozstrzygnięta sprawa kosztów przeniesienia telefonu. W konsekwencji wniósł o uchylenie tej decyzji i przyspieszenie przydziału mieszkania spółdzielczego /przydział przewidywany w 1986 r./ lub przydzielenia innego odpowiedniego lokalu.
W dniu 1 kwietnia 1985 r. organ I instancji nadał swej decyzji rygor natychmiastowej wykonalności na podstawie art. 108 Kpa ze względu na ochronę zdrowia i życia ludzkiego, ponieważ w remontowanym budynku na 3 kondygnacji pozostała tylko rodzina O. /decyzję tę - według oceny skarżącego - wykonano przymusowo w dniu 10 maja 1985 r./, natomiast w dniu 15 kwietnia 1985 r. Dyrektor Wydziału Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej Urzędu Wojewódzkiego w Piotrkowie Trybunalskim orzekł o utrzymaniu w mocy decyzji organu I instancji, uznając, że zachodziły przesłanki faktyczne z art. 43 ust. 3 prawa lokalowego do przekwaterowania rodziny Henryka O. do pomieszczenia zastępczego, które spełnia warunki z art. 7 tej ustawy.
Skarżąc tę ostateczną decyzję do Naczelnego Sądu Administracyjnego, Henryk O. wskazał, że zawarł umowę ze spółdzielnią mieszkaniową, według której ma otrzymać mieszkanie w 1986 r., gdyby jednak wcześniej był powiadomiony o konieczności przekwaterowania, mógłby uzyskać ze spółdzielni mieszkanie "rotacyjne". Oprócz tego jego żona powinna mieć mieszkanie z centralnym ogrzewaniem ze względu na schorzenia wymagające mikroklimatu zapobiegającego infekcji dróg oddechowych. W uzupełnieniu swej skargi /pismo procesowe z dnia 5 października 1985 r./ podał, że dokonano przymusowego przekwaterowania, przy czym tylko w jednym pomieszczeniu zainstalowano kuchnię węglową /w lokalu nr 14/, natomiast w lokalu nr 13 nie założono żadnego urządzenia grzewczego mimo licznych interwencji, a zatem nie nadaje się ono do zamieszkania. Podniósł także sprawę kosztów przeniesienia telefonu, uważając, że powinien je ponieść inwestor.