Uchwały mające za przedmiot wykładnię przepisów prawa nie tworzą prawa lecz wyjaśniają jego treść, a zatem wiążą w czasie na równi z wykładanym przepisem prawa.
stwierdza nieważność zaskarżonych sześciu decyzji Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji Wojewody (...).
W rozumieniu uchwały Sądu Najwyższego z dnia 23 września 1993 r. III AZP 11/93 organem właściwym do stwierdzenia nieważności decyzji komunalizacyjnej wojewody jest Minister-Szef Urzędu Rady Ministrów.
Jeśli tak, to wszystkie zaskarżone decyzje Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa są dotknięte wadą nieważności jako wydane przez organ niewłaściwy /art. 156 par. 1 pkt 1 Kpa/.
Zważywszy na fakt, że stwierdzenie nieważności wywołuje skutki z mocą ex tunc, dla oceny legalności tych decyzji nie ma znaczenia to, iż decyzje te zostały wydane przed dniem podjęcia cytowanej uchwały przez Sąd Najwyższy.
(...) W świetle powyższego Sąd uznał cofnięcie skarg we wszystkich rozpatrywanych sprawach za niedopuszczalne w rozumieniu art. 203 par. 4 Kpc, ponieważ w rezultacie umorzenia postępowania sądowego pozostałyby w obrocie decyzje dotknięte wadą nieważności, a zatem powstałby stan niezgodności z prawem czynności cofnięcia skarg.