W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIE Dnia 8 czerwca 2004 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Stojanowski (spr.) Sędziowie NSA Anna Lech NSA Jan Paweł Tarno Protokolant Katarzyna Babik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 czerwca 2004r. sprawy ze skargi C.L. i Z.S. na decyzję Ministra Kultury z dnia [...] sierpnia 2002r. nr [...] w przedmiocie wpisu do rejestru zabytków 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w S. z dnia [...] lutego 2002r. nr [...] 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu 3. zasądza od Ministra Kultury na rzecz skarżących C.L. i Z.S. kwoty po 5 zł (pięć) na rzecz każdego z nich z tytułu zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Minister Kultury decyzją z dnia [...] sierpnia 2001r. nr [...] po rozpatrzeniu odwołania Z.S. i C.L. jako właścicieli Przedsiębiorstwa Handlowo-Usługowego "[...]" s.c. w G. utrzymał w mocy decyzję [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w S. z dnia [...] lutego 2002r. nr [...] wpisującą do rejestru zabytków pod nr [...] zespół zabudowy dawnej rzeźni przy ul. [...] w G.
[...] Wojewódzki Konserwator Zabytków w [...] rozpoznając sprawę podał, że rzeźnia w G. zbudowana została na początku XX wieku, na terenach przemysłowego Przedmieścia [...]. Zespół usytuowany w obrębie czworobocznej parceli, ogrodzonej w znacznej części obwodu ceglanym murem. Zespół rzeźni w G. stanowi reprezentatywny przykład zabudowy przemysłowej z przełomu XIX/XX w. Stanowi jeden z nielicznych zachowanych tego typu zespołów na terenie województwa [...]. Z uwagi na niezmieniony układ kompozycyjno-przestrzenny zabudowy parceli, zachowane w zasadniczym stopniu pierwotne bryły, układ kompozycyjny i wystrój architektoniczny elewacji wraz z eklektycznym detalem - zespół w pełni zasługuje na objęcie ochroną konserwatorską.
Od powyższej decyzji odwołali się właściciele opisanej wyżej nieruchomości, którzy nie wyrazili zgody na wpisanie zespołu do rejestru zabytków. W uzasadnieniu podważyli zasadność merytoryczną objęcia prawną ochroną konserwatorską zespołu oraz zanegowali jego wartości zabytkowe.
Minister Kultury rozpoznając sprawę jako organ II instancji podał, że organem ustawowo powołanym do oceny czy dobro kultury, tj. obiekt mający znaczenie dla dziedzictwa i rozwoju kulturalnego ze względu na jego wartość historyczną, naukową lub artystyczną (art. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1962r. o ochronie dóbr kultury - tj. Dz. U. z 1999r. Nr25, poz. 253) kwalifikuje się do objęcia ochroną prawną poprzez wpis do rejestru zabytków, jest Wojewódzki Konserwator Zabytków (art. 14 ust. 1 pkt 1 ustawy).
Kierując się potrzebą zachowania cennego pod względem architektonicznym zespołu zabudowy przemysłowej, należącego do nielicznych tego typu założeń jakie ocalały na terenie województwa, a nawet kraju przedmiotowa nieruchomość została wpisana do rejestru zabytków. Zespół ten jest materialnym śladem historii miasta G. i jednym z niewielu jakie pozostały ze zniszczeń wojennych oryginalnych elementów struktury miejskiej początku XX stulecia. Reprezentuje wysokie walory architektoniczne i artystyczne, charakterystyczne dla czasu swego powstania cechy stylistyczne historyzmu, nawiązując do form architektury średniowiecznej, a w kompozycji ogrodzenia do form secesyjnych.
Z opinii Zespołu Ekspertów Ośrodka Dokumentacji Zabytków w W. z dnia 20 maja 2002r., opracowanej przez rzeczoznawcę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego A.R. wynika, że zespół dawnej rzeźni w G., pomimo wtórnych przekształceń części otworów i dostawienia kilku prymitywnych dobudówek, zachował swoje pierwotne walory urbanistyczne, architektoniczne i artystyczne, stąd jego wpisanie do rejestru zabytków jest w pełni uzasadnione i merytorycznie prawidłowo udokumentowane.