Przez nową okoliczność istotną dla sprawy /art. 145 par. 1 pkt 5 Kpa/, należy rozumieć taką okoliczność, która mogła mieć wpływ na odmienne rozstrzygnięcie sprawy.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Mariana R. na decyzję Ministra Administracji i Gospodarki Przestrzennej z dnia 20 grudnia 1984 r. w przedmiocie stwierdzenia nieważności przydziału lokalu mieszkalnego i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 1 i 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję dyrektora Wydziału Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej Urzędu Wojewódzkiego w G., a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Ministra Administracji i Gospodarki Przestrzennej kwotę złotych sześćset tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.
Marian R. uzyskał w dniu 6 grudnia 1982 r. przydział na lokal mieszkalny przy ul. J. nr 18 m 24 w G. Żona jego Danuta wraz z dwojgiem dzieci zamieszkiwała i nadal zamieszkuje w lokalu przy ul. Ś. nr 31 m 3 w G., zajmując dwa pokoje z używalnością kuchni. Wypełniając wniosek o przydział lokalu w G., Marian R. stwierdził, że lokal ten wybudował w wyniku adaptacji strychu oraz że mieszka sam i rodziny nie ma. W maju 1983 r. organy administracji ustaliły, że w istocie Marian R. mieszka u swej żony w G., natomiast w przydzielonym mu lokalu w G. mieszkają bez zameldowania osoby trzecie.
W dniu 22 sierpnia 1984 r. Marian R. został zawiadomiony o wszczęciu postępowania w celu stwierdzenia nieważności decyzji o przydziale lokalu, a w dniu 22 października 1984 r. Dyrektor Wydziału Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej Urzędu Wojewódzkiego w G. stwierdził nieważność decyzji o przydziale lokalu mieszkalnego, wydanej w 1982 r. przez Prezydenta Miasta G. /art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa/. W uzasadnieniu decyzji stwierdzono, że w świetle rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 marca 1981 r. w sprawie zasad i trybu przydziału lokali mieszkalnych /Dz.U. nr 9 poz. 37 ze zm./ Marian R. nie spełniał warunków do przydzielenia mu lokali z uwagi na wysokość zarobków, które w przeliczeniu na członka rodziny przewyższały dopuszczalny limit /nie mogły bowiem przekraczać 75 procent najniższego wynagrodzenia stosowanego w j.g.u./; skarżący wprowadził ponadto w błąd organ administracji, stwierdzając, że nie ma rodziny.
W odwołaniu z dnia 8 listopada 1984 r. do Ministra Administracji i Gospodarki Przestrzennej Marian R. zarzucił, że przepis rozporządzenia, uzależniający przydział lokalu od wysokości zarobków, nie miał zastosowania do osób, które adaptowały na własny koszt lokal mieszkalny ze strychu /par. 1 ust. 2/. Co do stwierdzenia we wniosku o przydział, że nie ma rodziny, wyjaśnił, że rozumiał je w ten sposób, iż w adaptowanym lokalu mieszkał w tym czasie sam, gdyż żona mieszkała wówczas w G., opiekując się chorym ojcem, po śmierci którego wstąpiła w stosunek najmu lokalu.
Minister Administracji i Gospodarki Przestrzennej decyzją z dnia 20 grudnia 1984 r. nr MG-O/087-K-310/84 utrzymał w mocy zaskarżoną w trybie odwoławczym decyzję. Uzasadnił to tym, że skoro Marian R. zataił we wniosku o przydział lokalu fakt posiadania rodziny oraz fakt zajmowania przez żonę odrębnego lokalu mieszkalnego na podstawie tytułu prawnego, to tym samym w świetle art. 156 par. 1 Kpa i art. 23 ust. 1 prawa lokalowego wydaną decyzję należało uznać za nieważną, gdyż wydaną z rażącym naruszeniem prawa.
Marian R. zaskarżył decyzję Ministra w dniu 16 stycznia 1985 r. do Naczelnego Sądu Administracyjnego, podnosząc zarzuty zawarte w odwołaniu; stwierdził ponadto, że skoro po otrzymaniu przydziału zgłosił natychmiast oba lokale mieszkalne do zamiany na jeden, nie może być mowy o chęci zatajenia przed organami administracji faktu posiadania przez rodzinę dwóch lokali.