Naczelny Sąd Administracyjny w swym orzecznictwie dotyczącym stosowania przepisu art. 156 Kpa, zwłaszcza tym z ostatnich lat, przychyla się do stanowiska, że możliwe jest stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej w części dotkniętej wadą. Dotyczyć to może jednak tylko takiej sytuacji, kiedy rozstrzygnięcie decyzji składa się z kilku elementów, z których każdy mógłby być przedmiotem rozstrzygnięcia osobnej decyzji.
Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast decyzją z 17 września 1997 r. utrzymał w mocy decyzję Wojewody z 16 lipca 1997 r. stwierdzającą z urzędu nieważność decyzji Kierownika Urzędu Rejonowego z 14 sierpnia 1996 r. przekazującej Polskiemu Komitetowi Normalizacyjnemu w zarząd zabudowany grunt o pow. 1.086 m2, położony w W. przy ul. Ś. oznaczony jako działki Nr 9/1, 9/2, 9/3 i 9/4 obrębu 5-03 w części dotyczącej udziału wynoszącego 000,220 części ułamkowej przedmiotowego gruntu, ceny nieruchomości opłaty rocznej z tytułu zarządu nieruchomością i pierwszej opłaty rocznej.
W uzasadnieniu decyzji Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast podniósł, że od decyzji Wojewody, o której wyżej mowa odwołanie wniósł Polski Komitet Normalizacyjny domagając się jej uchylenia wobec naruszenia art. 156 par. 1. 2 i 3 Kpa. Skarżący podnosił, że decyzja Kierownika Urzędu Rejonowego z 14.08.1996 r. była przedmiotem oceny NSA, który wyrokiem z dnia 13 marca 1997 r. oddalił skargę Przedsiębiorstwa Budowlano-Montażowego jako osoby nie posiadającej przymiotu strony. Dlatego też wszczęcie z urzędu postępowania w sprawie, w której to Przedsiębiorstwo nie jest stroną, stanowi o wadzie decyzji na podstawie art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa. Polski Komitet Normalizacyjny zakwestionował również właściwość Wojewody do oceny legalności decyzji z 14.08.1996 r. uznając, że w obecnym stanie prawnym w zakresie przedmiotowej nieruchomości właściwym organem do wydawania wszelkich decyzji jest Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, a tym samym zachodzi przesłanka z art. 156 par. 1 pkt 1 Kpa. Nadto skarżący wskazuje wadę z art. 156 par. 1 pkt 3 Kpa uznając, że wskazana w uzasadnieniu decyzji Wojewody z 16.07.1997 r. możliwość rozstrzygnięcia uregulowania praw Przedsiębiorstwa Budowlano-Montażowego w W. do części gruntu na podstawie art. 80 ust. 1a ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości została już rozstrzygnięta decyzją Wojewody z 15.09.1994 r. utrzymującą w mocy decyzję Kierownika Urzędu Rejonowego z 7.05.1994 r. Na zakończenie Polski Komitet Normalizacji powołał uchwałę 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 23 września 1993 r. - III CZP 81/93, iż użytkowanie wieczyste nie może być ustanowione na ułamkowej części prawa własności nieruchomości. Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast odwołania nie uwzględnił.
Bezspornym jest, że NSA wyrokiem z dnia 13 marca 1997 r. I SA 1604/96 nie uznał Przedsiębiorstwa Budowlano-Montażowego "Ś." za stronę postępowania zakończonego decyzją Kierownika Urzędu Rejonowego z 14.08.1996 r. W uzasadnieniu Sąd jednoznacznie wskazał, że kognicja sądu w tej sprawie nie obejmowała legalności ww. decyzji Kierownika Urzędu Rejonowego z 14.08.1996 r. Nie można zatem uznać za zasadny zarzutu strony, że decyzja Wojewody z 16.07.1997 r. jest obarczona wadą wymienioną w art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa. NSA w uzasadnieniu wyroku z dnia 13 marca 1997 r. jednoznacznie wskazał, że przedmiotem jego oceny była jedynie ocena zgodności z prawem postanowienia organu wojewódzkiego z 14.10.1996 r. o niedopuszczalności odwołania.