1. W postępowaniu o stwierdzenie choroby zawodowej organy inspekcji sanitarnej są związane rozpoznaniem choroby podanym w orzeczeniu lekarskim, wydanym w trybie par. 7 i 8 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych /Dz.U. nr 65 poz. 294 ze zm./ i nie są uprawnione do samodzielnej oceny dokumentacji lekarskiej, prowadzącej do odmiennego rozpoznania schorzenia.
2. Dokonane rozpoznanie choroby nie wyłącza uprawnień tych organów do oceny wystąpienia przesłanek stwierdzenia choroby zawodowej, określonych w par. 1 ust. 1 i 2 tego rozporządzenia.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Jadwigi Ś. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w (...) z dnia 10 lipca 1997 r. w przedmiocie stwierdzenia choroby zawodowej i na podstawie art. 22 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ uchylił zaskarżoną decyzję oraz decyzję Państwowego Terenowego Inspektora Sanitarnego w (...).
Przychodnia Przyszpitalna Szpitala Zakaźnego (...) w W. zgłosiła w styczniu 1997 r. chorobę zawodową - wirusowe zapalenie wątroby typu "B" - u Jadwigi Ś., zatrudnionej w Centrum (...) w W. na stanowisku pielęgniarki. Do zgłoszenia zostało dołączone orzeczenie lekarskie z dnia 24 stycznia 1997 r., w którym stwierdzono, że "Pacjentka przechorowała bezżółtaczkową postać WZW B wiosną 1991 r.".
W wyniku omawianego zgłoszenia choroby, w dniu 7 marca 1997 r. został sporządzony protokół z dochodzenia epidemiologicznego, w którym opisano przebieg zatrudnienia oraz objawy chorobowe i stwierdzono, że "Analizując przebieg zachorowania i badania laboratoryjne można przypuszczać, że do zakażenia doszło na przełomie lat 1990/1991. Eliminacja Ag HBs i pojawienie się przeciwciał może wskazywać wyłącznie na przechorowanie ostrego WZW B." W protokole podano także, że zachorowanie, o którym mowa, nie było wykazane w meldunkach o chorobach zakaźnych Terenowej Stacji Sanitarno- Epidemiologicznej.
W tym stanie dowodowym Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w (...) decyzją z dnia 11 kwietnia 1997 r. nr III-44370/384/1/97 nie stwierdził choroby zawodowej - wirusowego zapalenia wątroby u Jadwigi Ś. W uzasadnieniu podał, że "w zebranych materiałach nie ma danych wskazujących na przebycie objawowego zachorowania, co warunkuje wydanie decyzji o stwierdzeniu choroby zawodowej".
W wyniku odwołania wniesionego przez Jadwigę Ś. od decyzji organu pierwszej instancji Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w (...) decyzją z dnia 10 lipca 1997 r. nr III-4170c/1/97 utrzymał w mocy tę decyzję. W uzasadnieniu podał, że odwołująca się nie chorowała objawowo na wirusowe zapalenie wątroby i nie była hospitalizowana z tego powodu. Stwierdzona w 1991 r. obecność przeciwciał anty-HBs, anty-HBc i anty-HBe jest dowodem prawidłowej odpowiedzi immunologicznej na przebyte zakażenie wirusem HBV. Podano też, że brak jest biochemicznych wskaźników uszkodzenia wątroby.
Decyzję organu odwoławczego zaskarżyła Jadwiga Ś. do Naczelnego Sądu Administracyjnego, zarzucając błędną ocenę stanu jej zdrowia oraz niedokonanie analizy dokumentacji lekarskiej.
W odpowiedzi na skargę wniesiono o jej oddalenie, powtarzając argumenty z uzasadnienia zaskarżonej decyzji.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do par. 10 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych /Dz.U. nr 65 poz. 294 ze zm./ właściwy ze względu na siedzibę zakładu pracy inspektor sanitarny wydaje decyzję o stwierdzeniu choroby zawodowej lub braku podstaw do jej stwierdzenia na podstawie orzeczenia lekarskiego, o którym mowa w par. 8, oraz wyników dodatkowego dochodzenia epidemiologicznego. Jednostkami właściwymi do wydawania wspomnianych orzeczeń, dotyczących rozpoznania choroby, są jednostki służby zdrowia wymienione w par. 7 rozporządzenia. Oznacza to, że rozpoznanie choroby nie należy do właściwości organów inspekcji sanitarnej. Skoro zaś w rozpoznawanej sprawie jednostka służby zdrowia uprawniona do rozpoznawania chorób zawodowych wydała orzeczenie z dnia 24 stycznia 1997 r. o rozpoznaniu przebytego przez Jadwigę Ś. w 1991 r. wirusowego zapalenia wątroby typu "B", a więc schorzenia objętego punktem 11 wykazu chorób zawodowych, będącego załącznikiem do powoływanego rozporządzenia, to takie orzeczenie mogłoby być zmienione jedynie w trybie par. 9 ust. 1 tego rozporządzenia. Brak takiej zmiany /innego rozpoznania/ powodował, iż orzeczenie było dla organów inspekcji sanitarnej wiążące w zakresie rozpoznania choroby. Pominięcie zaś rozpoznania podanego w omawianym orzeczeniu oraz dokonanie przez organy inspekcji sanitarnej obu instancji samodzielnej oceny dokumentacji lekarskiej i wyprowadzenie na tej podstawie wniosku o nierozpoznaniu choroby w postaci WZW "B" ze względu na jej bezobjawowy przebieg pozostaje w sprzeczności z przepisami par. 7 ust. 1, par. 8 ust. 1 i par. 10 ust. 1 rozporządzenia z dnia 18 listopada 1983 r.
Podsumowując, należało stwierdzić, że organy inspekcji sanitarnej w postępowaniu o stwierdzenie choroby zawodowej są związane rozpoznaniem choroby podanym w orzeczeniu lekarskim, wydanym w trybie par. 7 i 8 cytowanego rozporządzenia, i nie są uprawnione do samodzielnej oceny dokumentacji lekarskiej, prowadzącej do odmiennego rozpoznania schorzenia. Jednocześnie należy podkreślić, że dokonane rozpoznanie choroby nie wyłącza uprawnień tych organów do oceny wystąpienia przesłanek stwierdzenia choroby zawodowej, określonych w par. 1 ust. 1 i 2 tego rozporządzenia.
Wykazane w rozpoznawanej sprawie naruszenie przepisów prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, uzasadniało uchylenie przez Sąd decyzji organów administracji obu instancji na podstawie art. 22 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./. Należy dodać, że zgodnie z art. 30 tej ustawy ocena prawna wyrażona w niniejszym wyroku wiąże organy administracji przy ponownym rozpoznawaniu sprawy, a także Sąd.