1. Samych czynności przygotowawczych do uruchomienia produkcji nie można uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./.
2. Wydatki poniesione na przygotowanie do podjęcia nierozpoczętej działalności gospodarczej nie mogą być traktowane jako koszty uzyskania przychodów ze źródła przychodów w postaci pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 22 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ skargę Jerzego i Małgorzaty małżonków B. na decyzję Izby Skarbowej w (...) z dnia 14 marca 2001 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za rok 1998.
Decyzją z dnia 5 maja 2000 r. (...) Urząd Skarbowy w Ł.-B. określił Jerzemu i Małgorzacie małżonkom B. zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych z 1998 r. w wysokości 29.587,40 zł i zaległość w tym podatku w wysokości 5.271,10 zł wraz z odsetkami za zwłokę. W uzasadnieniu podano, że Jerzy B. od 1 września 1998 r. zgłosił działalność gospodarczą w spółce cywilnej z M.M. w zakresie cukiernictwa i handlu artykułami spożywczymi pod firmą "S." Następnie w zeznaniu złożonym wspólnie z żoną wykazał stratę z tytułu udziału w Spółce w wysokości 8.260,83 zł, jako że w 1998 r. Spółka nie uzyskała przychodów z działalności gospodarczej, ponosząc wyłącznie wydatki. Zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./ za działalność gospodarczą uważa się działalność wytwórczą, budowlaną, handlową i usługową, prowadzoną w celach zarobkowych i na rachunek podmiotu ją prowadzącego. Prowadzone przez Spółkę w 1998 r. czynności nie były w świetle powyższego działalnością zarobkową. Spółka nie poniosła straty w rozumieniu art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nie uzyskała w 1998 r. przychodów. Ponadto art. 22 ust. 1 tej ustawy wiąże pojęcie kosztu z pojęciem przychodu, co oznacza, że podatnicy muszą osiągnąć przychód, aby mogli przy obliczaniu podstawy opodatkowania uwzględnić wydatek, jaki ponieśli w celu jego osiągnięcia. Natomiast dochód Jerzego B. z działalności gospodarczej prowadzonej jednoosobowo oraz dochód Małgorzaty B. zostały przyjęte zgodnie z zeznaniem.
W odwołaniu małżonkowie B. zarzucili błędną ocenę przez Urząd Skarbowy, że podatnik prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą równocześnie jednoosobowo i w ramach spółki cywilnej nie jest uprawniony do sumowania przychodów i kosztów z obu form prowadzonej działalności. Ponadto w świetle doktryny i orzecznictwa NSA podatnik ma prawo poniesione wydatki zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów nawet wtedy, gdy nie osiągnął przychodu w danym roku podatkowym. W uzupełnieniu odwołania powołali się na wyrok NSA z dnia 10 lutego 2000 r. I SA/Łd 176/98, w którym została potwierdzona zasada potrącalności kosztów w roku ich poniesienia. To oznacza, że w danym roku podatkowym należy uwzględnić także te koszty, które zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów w latach następnych /art. 22 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./. Podatnik poniósł wydatki w 1998 r., a przychód z działalności gospodarczej osiągnął zarówno w tym roku, jak i w roku 1999, z tytułu sprzedaży składników majątku związanych z działalnością w Spółce.