Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Barbara Adamiak, Sędziowie NSA Jan Paweł Tarno /spr./, Leszek Leszczyński, Protokolant Kamil Wertyński, po rozpoznaniu w dniu 17 kwietnia 2007 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Prezydenta Miasta [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 grudnia 2005 r. sygn. akt I SA/Wa 1393/04 w sprawie ze skargi Stowarzyszenia W. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 21 grudnia 2005 r., sygn. akt I SA 1393/04 oddalił skargę Stowarzyszenia W. w [...] na decyzję Ministra Infrastruktury z [...], nr [...] o uchyleniu decyzji Wojewody [...] z [...] o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji Kierownika Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu [...] z 5 grudnia 1987 r. w przedmiocie odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość na rzecz spadkobierców S. Z. i przekazaniu sprawy do ponownego rozpoznania organowi pierwszej instancji.
Powyższy wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym:
Decyzją Zastępcy Kierownika Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu [...] z 26 lipca 1985 r., nr [...] wywłaszczono za odszkodowaniem 45/100 części nieruchomości wchodzącej w skład zabytkowego zespołu W. oznaczonej jako działka nr 106/7, 108/2 i 108/3 stanowiącej własność S. Z. - nieznanego z miejsca pobytu. Następnie decyzją Zastępcy Kierownika Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu [...] z 29 listopada 1986 r. orzeczono po wznowieniu postępowania, o uchyleniu w/wym. decyzji z 26 lipca 1985 r. w części dotyczącej ustaleniu i przyznania odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość oraz o pozostawieniu w mocy części decyzji dotyczącej wywłaszczenia. Z kolei decyzją Kierownika Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu [...] z 5 grudnia 1987 r. ponownie orzeczono o odszkodowaniu za wywłaszczoną nieruchomość tym razem na rzecz ustalonych spadkobierców S. Z.
Z wnioskiem o stwierdzenie nieważności tej ostatniej decyzji wystąpili spadkobiercy byłego właściciela, tj. I. C., K. M., J. S., R. K., K. K. zarzucając, iż nieprawidłowo rozstrzygała w sprawie, gdyż ustalała tylko odszkodowanie. Wojewoda [...] decyzją z [...] odmówił stwierdzenia nieważności kwestionowanej decyzji. W uzasadnieniu stwierdził, iż konieczność ustalenia jedynie odszkodowania wynikała z faktu, iż w tej części została uchylona decyzja wywłaszczeniowo-odszkodowawcza z 26 lipca 1985 r.
W wyniku odwołania spadkobierców dawnego właściciela, że skarżący nie zgadza się z ustaleniem jedynie odszkodowania wobec nieistniejącej decyzji wywłaszczeniowej, co naruszyło zasadę jednoczesnego orzekania o wywłaszczeniu i odszkodowaniu, organ odwoławczy, na podstawie akt sprawy stwierdził, że kwestionowana decyzja z 5 grudnia 1987 r. wydana została w następstwie wznowienia i uchylenia decyzji Zastępcy Kierownika Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu [...] z 26 lipca 1985 r. w części dotyczącej odszkodowania. Decyzją z 29 listopada 1986 r. orzeczono o uchyleniu decyzji z 26 lipca 1985 r. w części dotyczącej ustalenia i przyznania odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość oraz jednocześnie o pozostawieniu w mocy części decyzji dotyczącej wywłaszczenia, bowiem pominięty został kurator spadku po S. Z. W tym czasie nie było przeprowadzone postępowanie spadkowe po byłym właścicielu, był natomiast ustanowiony kurator spadku, który reprezentował interesy spadkobierców, a zatem wobec braku ustalenia następców prawnych przez sąd powszechny reprezentantem wszystkich spadkobierców był kurator i to on powinien uczestniczyć w postępowaniu. Pominięcie kuratora uzasadniało wznowienie postępowania na jego wniosek.