Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Barbara Adamiak (spr.) Sędziowie NSA Leszek Leszczyński del. NSA Teresa Rutkowska Protokolant specjalista Edyta Pawlak po rozpoznaniu w dniu 18 listopada 2011 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej E. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 grudnia 2010 r. sygn. akt II SA/Wa 670/10 w sprawie ze skargi E. P. na decyzję Komendanta Głównego Straży Granicznej z dnia [...] marca 2010 r. nr [...] w przedmiocie zmiany decyzji o przydziale osobnej kwatery stałej 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od E. P. na rzecz Komendanta Głównego Straży Granicznej kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego, 3. oddala wniosek W. P. o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
W. P. wystąpił do Komendanta Nadwiślańskiego Oddziału Straży Granicznej z prośbą o zmianę decyzji nr [...] z dnia [...] lipca 1990 r. o przydziale osobnej kwatery stałej nr [...] przy ulicy B. [...] w W., poprzez wykreślenie z treści tej decyzji jego byłej żony E. P. We wniosku wskazał, że zmiana ta jest mu potrzebna z uwagi na możliwość wykupu przedmiotowej kwatery.
Decyzją z dnia [...] grudnia 2009 r. nr [...], wydaną na podstawie art. 155 k.p.a., Komendant Nadwiślańskiego Oddziału Straży Granicznej odmówił zmiany decyzji nr [...] Dowódcy Zaopatrzenia i Obsługi Dowództwa Wojsk Ochrony Pogranicza z dnia 10 lipca 1990 r. o przydziale W. P. osobnej kwatery stałej w Warszawie, przy ulicy B. [...] m. [...], poprzez wykreślenie z treści decyzji E. P. W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że w trakcie postępowania dowodowego ustalił, że w dniu 7 maja 1993 r. sygnatura akt III C 50/93, Sąd Wojewódzki w Warszawie, orzekł o rozwodzie małżeństwa W. i E. P., nie orzekając o sposobie korzystania ze wspólnego mieszkania. Organ podał też, że W. P. w trakcie postępowania administracyjnego zeznał, iż w mieszkaniu tym zamieszkuje od 20 lat, zaś E. P. nie zamieszkuje w nim od przeszło 19 lat. Ponadto W. P. wskazał, że jego była żona jest właścicielką dwóch nieruchomości zabudowanych budynkami mieszkalnymi w miejscowości Olsztynek i Maróz. Organ wskazał ponadto, że E. P. w trakcie postępowania administracyjnego zeznała, iż na stałe zameldowana jest w lokalu nr [...] przy ulicy B. [...] w Warszawie. W miejscowości Olsztynek jest zameldowana czasowo, ponieważ na podstawie pełnomocnictwa Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy została oddelegowana do pracy w Szkolnym Ośrodku Wypoczynkowym w miejscowości Maróz. Jednocześnie podała, że jest inwestorem budynku w miejscowości Maróz, jednakże stan zaawansowania robót przy budowie budynku nie pozwala na dokonanie odbioru przez stosowne organy. Dodatkowo oświadczyła, iż przedmiotowy dom będzie miejscem rekreacyjnym, nie do zamieszkania na stałe. E. P. podała też, że do dnia 5 sierpnia 2009 r. ma być sporządzony akt notarialny potwierdzający sprzedaż domu, którego jest współwłaścicielem w Olsztynku. Organ dodał, że E. P., mimo iż zobowiązała się dostarczyć ten dokument nie uczyniła tego. Organ wskazał, że córka A. P. potwierdziła zeznania matki -E. P. i dodatkowo wskazała, iż w lokalu nr [...] przy ulicy B. [...] w Warszawie jej ojciec przebywa sporadycznie. Organ I instancji przesłuchał również w charakterze świadka dozorcę budynku przy ulicy B., który zeznał, iż nie kojarzy osoby E. P. Jednocześnie dozorca zeznał, iż W. P. i A. P. widuje kilka razy w tygodniu. Ponieważ zeznania w sprawie były rozbieżne organ zwrócił się do Dyrektora Wydziału Spraw Obywatelskich Mazowieckiego Urzędu Wojewódzkiego w Warszawie oraz Burmistrza Urzędu Miasta Olsztynka o informację na temat wszczętego bądź prowadzonego przez właściwe organy postępowania wyjaśniającego na okoliczność zameldowania czasowego E. P. W związku z powyższym Urząd Miejski w Olsztynku wydał decyzję o wymeldowaniu E. P. z pobytu czasowego w Olsztynku, wskazując, iż w 2007 r. opuściła ona ten lokal, a jej centrum życiowe skupione jest na terenie ośrodka Maróz. Organ rozstrzygając w trybie art. 155 k.p.a. wskazał, że artykuł ten przewiduje możliwość uchylenia lub zmiany decyzji ostatecznej za zgodą strony, jeżeli przepisy szczególne nie sprzeciwiają się uchyleniu lub zmianie takiej decyzji i przemawia za tym interes społeczny lub słuszny interes strony. Organ podał, że decyzja nr [...], której zmiany domaga się W. P. jest decyzją ostateczną, jak również została wyrażona zgoda na jej zmianę, która wynika z treści pisma W. P. z dnia [...] maja 2009 r. Nie istnieje również żaden przepis szczególny, który sprzeciwiałby się jej zmianie w żądanym zakresie. Słusznym zaś interesem strony jest możliwość wykupu tego lokalu na własność przez W. P. Nie jest jednak, zdaniem organu, wyjaśnione w sposób jednoznaczny, czy E. P. posiadając uprawnienia najemcy tego lokalu zamieszkuje w nim, a to powoduje, że do czasu zmiany sytuacji nie można dokonać zmiany decyzji nr [...] o przydziale kwatery stałej.