Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek Sędziowie NSA Janina Antosiewicz (spr.) Zygmunt Zgierski Protokolant Aleksandra Żurawicka po rozpoznaniu w dniu 5 lutego 2008 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej P. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 stycznia 2007 r. sygn. akt II SA/Wa 791/06 w sprawie ze skargi P. B. na postanowienie Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności postanowienia Prezesa NSA z dnia [...] 1) uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania, 2) zasądza od Prezesa Naczelnego Sadu Administracyjnego na rzecz P. B. kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wyrokiem z dnia 26 stycznia 2007 r. sygn. akt II SA/Wa 791/06, oddalił skargę P. B. na postanowienie Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego z [...] nr [...], stwierdzającego nieważność postanowienia Prezesa NSA z dnia [...] (nr jw.).
W uzasadnieniu wyroku Sąd przytoczył przebieg postępowania w tej sprawie stwierdzając co następuje.
W dniu [...] listopada 2005 r. Prezes Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, wydał akt ustalający wysokość opłaty kancelaryjnej za wydanie P. B. na jego żądanie z akt sądowych, informacji publicznej w postaci kserokopii wymienionych orzeczeń sądowych wraz z uzasadnieniami.
P. B. traktując ten akt jako postanowienie, wniósł zażalenie do Prezesa NSA domagając się jego uchylenia i przekazania sprawy o udzielenie informacji publicznej Prezesowi WSA do ponownego rozpoznania.
Prezes NSA postanowieniem z dnia [...] nr [...] utrzymał zaskarżone postanowienie w mocy.
Postanowienie Prezesa NSA stało się przedmiotem skargi złożonej przez P. B. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, w której wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonego postanowienia oraz utrzymanego nim w mocy postanowienia Prezesa WSA w Bydgoszczy z dnia [...] nr [...], ewentualnie o ich uchylenie. Ponadto wniósł o zasądzenie kosztów niezbędnych do celowego dochodzenia praw.
Prezes NSA, działając na podstawie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej P.p.s.a., w dniu [...] wydał postanowienie sygn. akt [...], w którym uwzględnił w całości skargę P. B. z dnia [...] i stwierdził nieważność swojego postanowienia z dnia [...].
P. B. złożył "w trybie szczególnym uregulowanym przez art. 21 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198)" do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na postanowienie z dnia [...] Prezesa NSA, uwzględniające - w trybie art. 54 § 3 P.p.s.a. - skargę skarżącego na postanowienie Prezesa NSA z dnia [...] w przedmiocie wezwania do uiszczenia opłaty kancelaryjnej za dostęp do informacji publicznej.
Zarzucił, iż zaskarżone postanowienie zostało wydane z rażącym naruszeniem art. 54 § 3 P.p.s.a.
W obszernym uzasadnieniu skarżący podniósł m.in., że zaskarżone postanowienie zostało wydane z rażącym naruszeniem art. 54 § 3 P.p.s.a. i podlega stwierdzeniu nieważności na podstawie art. 145 § 1 P.p.s.a. w związku z art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. gdyż skarga nie została uwzględniona w całości. Nie uwzględniono ani jednego zarzutu skargi, nie uznano żadnej z podstaw prawnych powołanych przez skarżącego, a przede wszystkim stwierdzono, że skarga w zakresie, w jakim podważa zasadność pobierania opłat za udostępnienie informacji publicznej jest bezzasadna.
W części uzasadnienia zwanej judykacyjno-doktrynalnej skarżący stwierdził, iż Prezes NSA wydając zaskarżone postanowienie nie był właściwym do stwierdzenia nieważności swojego postanowienia z dnia [...] w trybie art. 54 § 3 P.p.s.a., gdyż skoro sam ten przepis ogranicza działalność samokontrolną poprzez wprowadzenie przesłanki właściwości, to w przypadku jej braku organ niewłaściwy nie może dokonać samokontroli pod rygorem wydania aktu z naruszeniem właściwości.