Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Barbara Adamiak Sędziowie NSA Izabella Kulig-Maciszewska del. WSA Jacek Fronczyk (spr.) Protokolant asystent sędziego Jan Wasilewski po rozpoznaniu w dniu 2 kwietnia 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej F. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 grudnia 2012 r. sygn. akt II SA/Wa 1519/12 w sprawie ze skargi F. S. na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia wydania decyzji o zamianie zaliczkowej pomocy finansowej na bezzwrotną z naruszeniem prawa 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od F. S. na rzecz Ministra Obrony Narodowej kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 5 grudnia 2012 r. o sygn. akt II SA/Wa 1519/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę F. S. na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia wydania decyzji o zmianie zaliczkowej pomocy finansowej na bezzwrotną z naruszeniem prawa.
W uzasadnieniu wyroku Sąd przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy.
Minister Obrony Narodowej decyzją z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 2, art. 156 § 2, art. 158 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t. j.: Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), po rozpatrzeniu odwołania F. S. od decyzji Prezesa Wojskowej Agencji Mieszkaniowej z dnia [...] maja 2012 r. nr [...], odmawiającej stwierdzenia nieważności decyzji Szefa Wojskowego Rejonowego Zarządu Kwaterunkowo - Budowlanego w Zielonej Górze z dnia [...] kwietnia 1995 r. nr [...] o zamianie zaliczkowej pomocy finansowej przyznanej F. S. na bezzwrotną, uchylił zaskarżoną decyzję w całości i stwierdził, w związku z wywołaniem nieodwracalnych skutków prawnych, iż decyzja Szefa Wojskowego Rejonowego Zarządu Kwaterunkowo - Budowlanego w Zielonej Górze z dnia [...] kwietnia 1995 r. nr [...] o zamianie zaliczkowej pomocy finansowej przyznanej F. S. na bezzwrotną została wydana z naruszeniem prawa, tj. bez podstawy prawnej (art. 156 § 1 pkt 2 kpa).
W motywach decyzji organ wskazał, że decyzją z dnia [...] września 1990 r. nr [...] Szef Wojskowego Rejonowego Zarządu Kwaterunkowo - Budowlanego w Zielonej Górze, działając na podstawie § 5 zarządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 19 grudnia 1984 r. nr 63/MON w sprawie właściwości organów oraz zasad i trybu postępowania przy przyznawaniu pomocy finansowej na budownictwo mieszkaniowe (Dz. Rozk. MON poz. 78), przyznał F. S. pomoc finansową z funduszu mieszkaniowego MON w formie zaliczkowej na budowę domu jednorodzinnego w kwocie 53.120.000 zł.
Następnie, Szef Wojskowego Rejonowego Zarządu Kwaterunkowo - Budowlanego w Zielonej Górze decyzją z dnia [...] kwietnia 1995 r. nr [...], mając za podstawę § 14 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 17 stycznia 1994 r. w sprawie zasad przyznawania i wysokości pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego przez osoby uprawnione do osobnej kwatery stałej (Dz. U. Nr 16, poz. 53), dokonał zamiany zaliczkowej pomocy finansowej przyznanej F. S. na bezzwrotną, powołując w jej treści także § 10 ust. 3 pkt 2 ww. zarządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 19 grudnia 1984 r. nr 63/MON w sprawie właściwości organów oraz zasad i trybu postępowania przy przyznawaniu pomocy finansowej na budownictwo mieszkaniowe.
W dniu 7 lutego 2012 r. F. S. wystąpił do Prezesa Wojskowej Agencji Mieszkaniowej o stwierdzenie nieważności ww. decyzji na podstawie art. 156 § 1 kpa, wskazując, że ww. zarządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 19 grudnia 1984 r. nr 63/MON w sprawie właściwości organów oraz zasad i trybu postępowania przy przyznawaniu pomocy finansowej na budownictwo mieszkaniowe zostało wydane z przekroczeniem zakresu ustawowej delegacji. Zgodnie bowiem z art. 26 ust. 2 ustawy z dnia 20 maja 1976 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych (Dz. U. Nr 19, poz. 121 ze zm.), upoważnienie do określenia wysokości i zasad przyznawania pomocy finansowej w drodze rozporządzenia otrzymała Rada Ministrów, nie zaś Minister Obrony Narodowej. Stanowisko takie zajął również Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 25 stycznia 1996 r. o sygn. akt III ARN 60/95, stwierdzając, iż w dniu wydania zarządzenia nr 63/MON ustawa o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych nie zawierała przepisów, które mogły być uznane jako normy przyznające Ministrowi Obrony Narodowej kompetencje prawotwórcze w dziedzinie udzielania pomocy finansowej na budownictwo mieszkaniowe osobom uprawnionym do osobnej kwatery stałej. Tym samym, kwestionowana decyzja została wydana bez podstawy prawnej.