Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Izabella Kulig - Maciszewska (spr.), Sędziowie NSA Jan Paweł Tarno, Zygmunt Zgierski, Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 20 stycznia 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej T. M. i M. M. od wyroku Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 października 2004 r. sygn. akt 6 II SA 4061/03 w sprawie ze skargi T. M.i M. M. na decyzję Głównego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] nr [...] w przedmiocie obciążenia karą pieniężną oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wyrokiem z dnia 28 października 2004 r., sygn. akt 6 II SA 4061/03, oddalił skargę T. M. i M. M. na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...], Nr [...], wydaną w przedmiocie obciążenia karą pieniężną.
Wyrok ten zapadł w następujących okolicznościach sprawy:
W dniu 18 lutego 2003 r. przeprowadzono kontrolę pojazdu MAN nr rej [...] wraz z przyczepą [...] stanowiącego własność T. M. i M. M. W wyniku kontroli stwierdzono przekroczenie nacisków na 2 i 3 osi pojazdu.
Zawiadomieniem z dnia 7 maja 2003r. Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad wszczął postępowanie w sprawie obciążenia karą pieniężną za przejazd pojazdem nienormatywnym , a następnie decyzją z dnia [...] ,obciążył M. M. i T. M. karą pieniężną w kwocie 4080 zł.
W uzasadnieniu decyzji Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad podał między innymi, że głównym powodem przekroczonych nacisków dwóch z pięciu osi było złe rozmieszczenie ładunku na pojeździe. Skoro pojazd miał przekroczony nacisk dwóch osi, przewoźnik nie dopełnił zatem jednego z podstawowych obowiązków wynikającego z art. 61 ust. 2 pkt 1 ustawa z dnia 20 czerwca 1997r., Prawo o ruchu drogowym - (tekst jednolity Dz. U. z dnia 7 marca 2003r. nr 58, poz. 515). Przepis ten nakłada bowiem na korzystających z dróg, obowiązek takiego umieszczenia ładunku na pojeździe, aby nie powodować przekroczenia dopuszczalnych nacisków osi pojazdu na drogę albo uzyskania zezwolenia na przejazd - art. 64 ust 1 w/w ustawy. Zgodnie z § 6.1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 grudnia 200l r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu wydawania zezwoleń na przejazdy pojazdów nienormatywnych (Dz. U. nr 153 poz. 1763), w celu uzyskania zezwolenia wnioskodawca powinien złożyć wniosek do właściwego organu przedkładając dane określone w § 5.1 cyt. wyżej rozporządzenia. Skoro cyt. przepis prawa obowiązkiem uzyskania zezwolenia obciąża wnioskodawcę, którym może być osoba posiadająca prawo władania pojazdem tj. jego właściciel lub posiadacz, tym samym na nim spoczywa odpowiedzialność za brak takiego zezwolenia skutkująca koniecznością uiszczenia kary pieniężnej. Brak jest natomiast podstaw prawnych, aby karę ponosiła osoba kierująca pojazdem.
Okoliczność, iż kontrolowany pojazd nie miał przekroczonej dopuszczalnej ładowności, a przewoźnik nie miał możliwości sprawdzenia nacisku poszczególnych osi kontrolowanego pojazdu w miejscu załadunku, nie ma znaczenia dla sprawy wymierzenia kary pieniężnej za przekroczone naciski drugiej i trzeciej osi.
W wyniku dokonanego ważenia (przy użyciu legalizowanej wagi) w/w pojazdu - co zostało wykazane w protokole Nr 925 z dnia 18 lutego 2003r. z zatrzymania i kontroli pojazdu, stwierdzono przekroczony nacisk osi składowej o odpowiednio 9,76 kN i 11,13 kN, zatem wymierzenie kary pieniężnej określonej w art. 13 ust. 2a i 2 b ustawy z dnia 21 marca 1985r. o drogach publicznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000r. nr 71 poz. 838) za przejazd zespołem nienormatywnym bez zezwolenia po drodze krajowej Nr 11, jest uzasadnione.