Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk Sędziowie: Sędzia NSA Irena Kamińska (spr.) Sędzia del. WSA Mirosław Wincenciak Protokolant: asystent sędziego Inesa Wyrębkowska po rozpoznaniu w dniu 16 listopada 2017 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J.M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 maja 2015 r. sygn. akt I SA/Wa 3394/14 w sprawie ze skargi J.M. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] września 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji 1. oddala skargę kasacyjną; 2. odstępuje od obciążenia J.M. obowiązkiem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wnioskiem z dnia z dnia 10 marca 2014 r. J.M. oraz wnioskiem z dnia 8 maja 2014 r. M.M. wystąpili o wznowienie postępowania zakończonego ostateczną decyzją Ministra Skarbu Państwa z dnia 25 czerwca 2013 r., znak [...], utrzymującą w mocy decyzję Wojewody Pomorskiego z dnia 23 kwietnia 2013 r. znak: [...] o odmowie potwierdzenia posiadania przez J.M. oraz M.M. prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez J.M., J.M. oraz L.M. nieruchomości położonej we wsi [...] tj. poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej.
Minister Skarbu Państwa rozpatrując powyższy wniosek decyzją z dnia 25 sierpnia 2014 r., nr [...], odmówił uchylenia swojej decyzji z dnia 25 czerwca 2013 r.
Powyższa decyzja została wydana w następującym stanie faktycznym i prawnym.
Pismem z dnia 6 grudnia 1990 r. J.M. złożył do Urzędu Rejonowego w Kwidzynie wniosek w przedmiocie potwierdzenia prawa do rekompensaty w związku z pozostawieniem nieruchomości poza obecnymi granicami RP. Pismem z dnia 14 stycznia 2011 r. Wojewoda Pomorski wezwał J.M. do uzupełnienia akt sprawy o dokumenty niezbędne do wydania pozytywnej decyzji w sprawie. Jednocześnie organ wojewódzki wezwał Stronę do przedłożenia dowodów dokumentujących pozostawienie nieruchomości poza obecnymi granicami RP oraz przymus, o którym mowa w art. 1 ustawy.
Z protokołu przesłuchania J.M. z dnia 8 lutego 2011 r. wynika, że "właścicielem nieruchomości pozostawionych w miejscowości M. w 1939 r. był mój ojciec L.M. Mój ojciec ożenił się z moją matką Janiną około 1942 r. Od tego czasu nieruchomość w M. była ich współwłasnością. Na nieruchomości zamieszkiwali moi rodzice oraz od urodzenia ja z bratem L. Ojciec zmarł w 1950 r. w M. Po śmierci ojca pozostałem na nieruchomości tylko z mamą i bratem. W 1953 r. zabrano nieruchomości do kołchozu. Mieszkaliśmy tak do wyjazdu w 1957 r. Wszystko zabrano do kołchozu nic tam już nie było nasze. Dostaliśmy kartę repatriacyjną i w 1957 r. wyjechaliśmy jako repatrianci do Polski tzn. mama J., ja i brat L. (...), Mama J. zdecydowała się na repatriację dlatego, że nieruchomości zabrano do Kołchozu. Nikt tam nie chciał już być ". Z zaświadczenia Komitetu Wykonawczego BSRR z dnia 29 listopada 1956 r. wynika, że zabudowania należące do J.M. zostały przejęte do kołchozu. Z zaświadczenia Komitetu Wykonawczego BSRR z dnia 15 kwietnia 1957 r. wynika, że J.M. przed przystąpieniem do kołchozu posiadała: 5,70 ha w tym ziemi omej 3,60 ha, łąki 0,30 ha, pastwiska 1,80 ha. Z postanowienia Sądu Rejonowego w Kwidzynie z dnia 22 kwietnia 2005 r. (sygn. akt [...]) wynika, że spadek po J.M. zmarłej w dniu 2 stycznia 1997 r. w Kwidzynie na podstawie ustawy nabyli: J.M. oraz L.M. (s. L.). Z postanowienia Sądu Rejonowego w Kwidzynie z dnia 12 sierpnia 2005 r. (sygn. akt I Ns 337/05) wynika, że spadek po L.M. zmarłym w dniu 4 marca 1950 r. w M. na podstawie ustawy nabyli: J.M., J.M. oraz L.M. (s. L.). Z karty repatriacyjnej J.M. Nr [...] wynika, że wyżej wymieniona repatriowała się do Polski wraz ze swoimi dziećmi J.M. oraz L.M. (s. Leona) w punkcie repatriacyjnym w Terespolu w dniu 10 stycznia 1957 r. Z pisma J.M. z dnia 7 lutego 2011 r. wynika, że mienie stanowiące własność J. i L.M. zostało przejęte przez kołchoz. Ponadto Strona zaznaczyła, iż: "w dniu wybuchu wojny rozpoczętej w 1939 r. właścicielem nieruchomości (...) był mój ojciec L.M. zamieszkały we wsi M." gdzie posiadał nieruchomości. "(...) L.M. zmarł 4 marca 1950 r. W momencie wyjazdu do Polski właścicielką całego mienia była moja matka J.M. ".