Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jolanta Sikorska sędzia NSA Elżbieta Kremer sędzia del. WSA Magdalena Józefczyk (spr.) Protokolant sekretarz sądowy Justyna Stępień po rozpoznaniu w dniu 9 listopada 2016 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej I. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 sierpnia 2014 r. sygn. akt I SA/Wa 71/14 w sprawie ze skargi I. M. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 19 sierpnia 2014 sygn. I SA/Wa 71/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę I. M. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania.
W uzasadnieniu przedstawiono następujący stan sprawy:
Decyzją z dnia [...] grudnia 2009 r. nr [...], Wojewoda [...] stwierdził nabycie przez Przedsiębiorstwo S. (którego następcą prawnym jest Przedsiębiorstwo S1) prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowiącego własność Skarbu Państwa składającego się z działek nr [...] o pow. 1184 ha i nr [...] o pow. 0,1074 ha, położonych w W. w [....], w obrębie [...]. Rozstrzygnięcie to podjęto na podstawie art. 200 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 ze zm.) oraz § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 lutego 1998 r. w sprawie przepisów wykonawczych dotyczących uwłaszczania osób prawnych nieruchomościami będącymi dotychczas w ich zarządzie lub użytkowaniu (Dz. U. Nr 23, poz. 120 ze zm.).
Na żądanie I. M. z dnia [...] marca 2012 r. wszczęte zostało przed Ministrem Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności ww. decyzji Wojewody. W ocenie wnioskodawczyni decyzję uwłaszczeniową wydano z rażącym naruszeniem prawa - z naruszeniem praw osób trzecich, gdyż przysługuje jej - jako spadkobierczyni ojca L. R., przedwojennego właściciela nieruchomości - "roszczenie dekretowe" w stosunku do nieruchomości hipotecznej "Dobra [...]" KW nr [...]. W skład nieruchomości "Dobra [...]" KW nr [...]" wchodziły m.in. dawne działki nr [...], nr [...], nr [...] i nr [...].
Decyzją z dnia [...] maja 2013 r. nr [...] Minister umorzył nadzwyczajne postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Wojewody uznając, że wnioskodawczyni nie przysługuje przymiot strony postępowania w rozumieniu art. 28 Kodeksu postępowania administracyjnego (dalej w skrócie K.p.a.). Podstaw do uznania przymiotu strony poszukiwać należało w art. 200 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami (dalej zwana w skrócie u.g.n.), stanowiącego podstawę prawną uwłaszczenia. Wynika z niego, że stronami tego postępowania są podmiot reprezentujący Skarb Państwa (właściciela gruntu) oraz uwłaszczane przedsiębiorstwo państwowe. Osoby trzecie mogą uczestniczyć w takim postępowaniu tylko, gdy wykażą przysługujące im prawa rzeczowe do gruntu lub wskażą inne prawa oparte na przepisach powszechnie obowiązujących, które uwłaszczeniem zostały naruszone. Zgodnie z art. 200 ust. 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami, uwłaszczenie nie mogło naruszać praw osób trzecich.
W chwili złożenia wniosku przed Prezydentem [...] toczyło się postępowanie z wniosku L. R. z dnia [...] stycznia 1949 r. o przyznanie prawa własności czasowej m.in. obecnej działki nr [...]. Jednak zakończyło się ono decyzją z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...], o odmowie ustanowienia na rzecz jego spadkobierczyni - I. M., prawa użytkowania wieczystego do gruntu nieruchomości stanowiącego obecnie działkę nr [...]. Na podstawie tej ostatecznej już decyzji wnioskodawczyni utraciła wynikające z art. 7 ust. 1 dekretu o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze [...] prawo do domagania się przyznania prawa użytkowania wieczystego do działki nr [...], a tym samym uprawnienie do domagania się stwierdzenia nieważności decyzji uwłaszczeniowej z dnia [...] grudnia 2009 r. Obecnie nie posiada żadnych praw ani roszczeń do tej nieruchomości, a skoro tak to zainicjowane na jej żądanie postępowanie stało się bezprzedmiotowe z przyczyn o charakterze podmiotowym.