Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Iwona Bogucka (spr.) sędzia NSA Joanna Runge-Lissowska sędzia del. WSA Mariusz Kotulski Protokolant sekretarz sądowy Justyna Stępień po rozpoznaniu w dniu 24 stycznia 2017 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Szefa Służby Cywilnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 października 2015 r. sygn. akt II SAB/Wa 299/15 w sprawie ze skargi B. B.-C. na bezczynność Szefa Służby Cywilnej w przedmiocie mianowania na urzędnika służby cywilnej 1. uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę; 2. odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania sądowego w całości.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 22 października 2015 r., sygn. akt II SAB/Wa 299/15, w pkt 1. zobowiązał Szefa Służby Cywilnej do rozpoznania wniosku skarżącej B. B. - C. z dnia 10 sierpnia 2009 r. w przedmiocie mianowania na urzędnika służby cywilnej, w terminie miesiąca od daty doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy; w pkt 2. stwierdził, że bezczynność organu miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; w pkt 3. zasądził od Szefa Służby Cywilnej na rzecz skarżącej B. B. - C. kwotę 100 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Wyrok został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:
W dniu 10 sierpnia 2009 r. B. B. - C. złożyła do Szefa Służby Cywilnej pismo, w którym domagała się mianowania jej na podstawie art. 40 pkt 1 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej (Dz. U. z 2008 r. Nr 227, poz.1505 ze zm.) w trybie pilnym, a zatem przed zaplanowanym na ten rok terminem dokonania mianowań w służbie cywilnej. Skarżąca uzasadniała swój wniosek otrzymaniem z Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego wypowiedzenia umowy o pracę, którego termin upływał w dniu 31 sierpnia 2009 r.
W piśmie z 21 sierpnia 2009 r. Zastępca Dyrektora Departamentu Służby Cywilnej poinformował skarżącą, iż brak jest możliwości zmiany terminu mianowania, wyznaczonego dla wszystkich spełniających warunki do mianowania w danym roku na 1 grudnia 2009 r., z doraźnych i indywidualnych przyczyn. Wskazał również, że w zakresie, w jakim skarżąca kwestionuje rozstrzygnięcia dyrektora generalnego urzędu w zakresie polityki zatrudnienia, przysługuje jej zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy o służbie cywilnej prawo wystąpienia do sądu pracy rozpatrującego spory o roszczenia dotyczące stosunku pracy.
Pismem z dnia 2 listopada 2009 r. skarżąca zwróciła się do Szefa Służby Cywilnej o potwierdzenie, iż otrzyma mianowanie w dniu1 grudnia 2009 r. Pismem z 16 listopada 2009 r. Dyrektor Departamentu Służby Cywilnej poinformował skarżącą, że niedopuszczalne jest dokonanie mianowania osoby, która w dniu mianowania nie posiada statusu pracownika służby cywilnej, tj. nie pozostaje w służbie cywilnej w stosunku pracy na podstawie umowy o pracę. Pismem z dnia 19 listopada 2009 r. skarżąca wniosła o mianowanie jej z dniem 1 grudnia 2009 r. na urzędnika służby cywilnej.
Odpowiadając na powyższe, Szef Służby Cywilnej w piśmie z dnia 27 listopada 2009 r., przedstawił ponownie podstawy prawne warunkujące możliwość mianowania urzędnika służby cywilnej i poinformował o braku istnienia podstaw dla mianowania skarżącej. Poinformował skarżącą, że ani przepisy ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o służbie cywilnej, ani przepisy ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej nie przewidują trybu odwoławczego w sprawach dotyczących mianowania w służbie cywilnej. Tym samym, na mocy art. 291 § 1 Kodeksu pracy, roszczenie to przedawnia się z upływem 3 lat od dnia, w którym stało się wymagalne.