Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jolanta Rudnicka Sędziowie sędzia NSA Iwona Bogucka (spr.) sędzia del. WSA Dariusz Chaciński po rozpoznaniu w dniu 9 lipca 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skarg kasacyjnych Prezydenta Miasta Ł. i "P." Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 11 czerwca 2019 r. sygn. akt III SA/Łd 308/19 w sprawie ze skarg "P." Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. na czynność Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...] stycznia 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu części opłaty za wydanie kart pojazdów 1. oddala skargi kasacyjne; 2. oddala wniosek Prezydenta Miasta Ł. o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z 11 czerwca 2019 r., sygn. akt III SA/Łd 308/19, po rozpoznaniu sprawy ze skarg "P." Spółki z o.o. z siedzibą w W. na czynność Prezydenta Miasta Ł. z [...] stycznia 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu części opłaty za wydanie kart pojazdów w punkcie 1. stwierdził bezskuteczność zaskarżonej czynności dotyczącej odmowy zwrotu części opłaty za wydanie kart pojazdów o numerach rejestracyjnych: [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...]; w punkcie 2. uznał obowiązek Prezydenta Miasta Ł. do dokonania na rzecz "P." Spółki z o.o. z siedzibą w W. zwrotu części opłaty za wydanie kart pojazdów wymienionych w pkt 1 w łącznej kwocie 6.250 złotych; w punkcie 3. oddalił skargi w zakresie dotyczącym odmowy dokonania przez Prezydenta Miasta Ł. zwrotu części opłaty za wydanie kart pojazdów o numerach rejestracyjnych [...] oraz [...]; w punkcie 4. zasądził od Prezydenta Miasta Ł. na rzecz "P." Spółki z o.o. w W. kwotę 697 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania; w punkcie 5. zwrócił "P." Spółce z o.o. z siedzibą w W. 1.000 złotych tytułem nadpłaconego wpisu sądowego.
Wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym:
Wnioskiem z 12 grudnia 2018 r. "P." Sp. z o.o. z siedzibą w W. (dalej jako: "Spółka") zwróciła się do Prezydenta Miasta Ł. (dalej jako: "Prezydent Miasta" lub "organ") o stwierdzenie uprawnienia do zwrotu łącznej kwoty 18.150 zł za wydanie 38 kart pojazdów zarejestrowanych przez Urząd Miasta Ł. W uzasadnieniu wniosku Spółka powołała się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 17 stycznia 2006 r., sygn. akt U 6/04, w którym Trybunał orzekł, że § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu (Dz. U. Nr 137, poz. 1310) jest niezgodny z art. 77 ust. 4 pkt 2 i ust. 5 ustawy z 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908, Nr 175, poz. 1462, Nr 179, poz. 1486 i Nr 180, poz. 1494 i 1497) oraz art. 92 ust. 1 i art. 217 Konstytucji RP. Spółka wskazała, że wraz z poprzednikami prawnymi uiściła na rzecz ww. Urzędu Miasta łączną kwotę 21.000 zł tytułem opłat za wydanie kart pojazdów do pojazdów objętych jej wnioskiem. Natomiast organ pobrał tę opłatę bez stosownej podstawy prawnej, dlatego Spółka wniosła o zwrot części uiszczonej opłaty w łącznej kwocie 18.150 zł.
Zaskarżoną czynnością z [...] stycznia 2019 r. Prezydent Miasta uznał żądanie Spółki za częściowo zasadne. Wyjaśnił, że żądanie de facto dotyczy zwrotu 17.725 zł za wydanie 37 kart pojazdów, bowiem wyszczególnione we wniosku pojazdy pod pozycją 17 i 37 są tożsame. Ponadto, mając na względzie wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 17 stycznia 2006 r., organ uznał za zasadne żądanie zwrotu opłaty w wysokości 425 zł za wydanie 24 kart pojazdów w łącznej kwocie 10.200 zł dla pojazdów o numerach rejestracyjnych określonych w załączniku, wyszczególnionych we wniosku pod pozycjami: 6, 8, 10-13, 18-19, 23-38. Organ uznał, że żądanie zwrotu opłaty za wydanie kart pojazdów dla pozostałych 13 wyszczególnionych we wniosku pojazdów jest niezasadne. W przypadku pojazdu marki V. nr rej. [...] opłata nie została wniesiona przez wnioskującą Spółkę lecz niepowiązany z nią podmiot trzeci - G. S.A., a w przypadku samochodów marki V. nr rej. [...] oraz S. nr rej. [...] brak jest potwierdzenia wniesienia opłaty przez wnioskodawczynię. W odniesieniu do pozostałych 10 pojazdów organ wyjaśnił, że opłata za wydanie kart tych pojazdów została pobrana na podstawie § 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 4 marca 2002 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu (Dz. U. Nr 18, poz. 177; dalej jako: "rozporządzenie z 4 marca 2002 r."). Organ podkreślił, że nie ma uprawnień do rozszerzającego stosowania orzeczenia TK z 17 stycznia 2006 r., w którym stwierdzono niezgodność § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 28 lipca 2003 r. w sprawie opłat za kartę pojazdu (Dz. U. Nr 137 poz. 1310; dalej jako: "rozporządzenie z 28 lipca 2003 r.") przez bezpośrednie uznanie, iż teza zaprezentowana w tym orzeczeniu dotyczy także § 1 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia z 4 marca 2002 r., tym bardziej, że Trybunał orzekł, że przepis § 1 ust. 1 rozporządzenia z 28 lipca 2003 r. traci moc obowiązującą z dniem 1 maja 2006 r. W ocenie organu zatem tylko dowód wpłaty za wydanie karty pojazdu pobranej przez organ rejestrujący w oparciu o § 1 ust. 1 rozporządzenia z 28 lipca 2003 r. stanowi dla organu rejestrującego podstawę do zwrotu części opłaty w wysokości 425 zł.