Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Wojciech Chróścielewski (spr.) Sędziowie sędzia NSA Anna Łuczaj Sędzia NSA Alicja Plucińska-Filipowicz Protokolant Justyna Nawrocka po rozpoznaniu w dniu 19 października 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej R. J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 listopada 2005 r. sygn. akt II SA/Wa 926/05 w sprawie ze skargi R. J. na postanowienie Komendanta Głównego Straży Granicznej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie uchybienia terminu do wniesienia odwołania oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 15 listopada 2005 r., II SA/Wa 926/05 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę R. J. na postanowienie Komendanta Głównego Straży Granicznej z [...], nr [...], w przedmiocie uchybienia terminu do wniesienia odwołania. Wyrok został wydany w następujących okolicznościach sprawy. Komendant Główny Straży Granicznej zaskarżonym postanowieniem na podstawie art. 134 k.p.a. stwierdził niedopuszczalność odwołania R. J. od decyzji - rozkazu personalnego nr [...] Komendanta [...] Oddziału Straży Granicznej z dnia [...] w sprawie obniżenia dodatku służbowego. W rozkazie personalnym zawarte było stosowne pouczenie o prawie wniesienia odwołania, a mimo iż termin ten upłynął w dniu 16 sierpnia 2004 r. odwołanie zostało wniesione w dniu 28 stycznia 2005 r., a razem z nim nie został wniesiony wniosek o przywrócenie terminu.
W skardze do Sądu R. J. zarzucił zaskarżonemu postanowieniu rażące naruszenia prawa poprzez nieuwzględnienie usprawiedliwionych przyczyn zwłoki, oraz obowiązku konieczność stwierdzenia z urzędu nieważności zaskarżonej decyzji z powodu niedopuszczalnego obniżenia dodatku służbowego w okresie zawieszenia w pełnieniu obowiązków służbowych. Podniósł, iż z powodu aresztowania od 11 maja 2004 r. do 19 stycznia 2005 r. i związanym z tym załamaniem nerwowym nie był w stanie złożyć odwołania. Odwołanie wniósł dopiero po odzyskaniu wolności, co jest okolicznością usprawiedliwiająca zwłokę. Wnosząc odwołanie nie wniósł o przywrócenie terminu, gdyż był przekonany, że jego sytuacja jest znana przełożonym i nie ma potrzeby jej prezentowania. Sądził też, że był przekonany, że rozkaz personalny zostanie uchylony z urzędu, a jego nieważność zostanie dostrzeżona.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku stwierdził, iż bezsporne jest, że rozkaz personalny został skarżącemu doręczony w dniu 2 sierpnia 2004 r., a odwołanie wniósł on w dniu 28 stycznia 2005 r. Co prawda w odwołaniu tym można dopatrywać się prośby o przywrócenie terminu (powoływanie się na fakt aresztowania), lecz w skardze wyraźnie stwierdzono, że wnosząc odwołanie nie poprosił on o przywrócenie terminu licząc, że jego sytuacja znana jest przełożonym, a fakt pozbawienia wolności usprawiedliwiał zwłokę. Sąd uznał przekonanie skarżącego za błędne, bowiem art. 58 § 1 k.p.a. w sposób niebudzący wątpliwości stanowi, że uchybiony termin należy przywrócić na prośbę zainteresowanego, a nie ma możliwości działania w tej sprawie przez organ z urzędu. Dlatego art. 134 k.p.a. został w sprawie zastosowany zasadnie. Sąd zauważył, iż art. 138 k.p.a. nie przewiduje wydania decyzji o stwierdzeniu nieważności zaskarżonej decyzji. Orzeczenie więc w tym zakresie przez Sąd byłoby rozstrzygnięciem wykraczającym poza granice rozpoznawanej sprawy stosownie do art. 134 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Sąd stwierdził też, że wniesienie odwołania po upływie terminu nie oznacza jego niedopuszczalności, lecz uchybienie terminu do jego wniesienia.