Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Jan Kacprzak (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Anna Łukaszewska-Macioch Sędzia del. WSA Marzenna Linska-Wawrzon Protokolant Tomasz Zieliński po rozpoznaniu w dniu 4 lutego 2009 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 października 2007 r. sygn. akt VI SA/Wa 1905/06 w sprawie ze skargi P. K. na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] sierpnia 2006 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zezwolenia na lokalizację zjazdu publicznego 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie; 2. zasądza od P. K. na rzecz Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad kwotę 490 (czterysta dziewięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Przedmiotem skargi kasacyjnej jest wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 października 2007 r., sygn. akt VI SA/Wa 1905/06, uchylający decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] sierpnia 2006 r. nr [...] i poprzedzającą ją decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad działającego poprzez Dyrektora Oddziału w Łodzi z dnia [...] lutego 2006 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zezwolenia na lokalizację zjazdu publicznego.
Powyższy wyrok został wydany w następującym stanie sprawy:
Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad działający poprzez upoważnionego Zastępcę Dyrektora Oddziału w Łodzi po rozpoznaniu wniosku M. W. i P. K. decyzją z dnia [...] czerwca 2003 r. nr [...] wyraził zgodę na wykonanie zjazdu publicznego z drogi krajowej Nr 8 (wjazd i wyjazd wyposażone w dodatkowe pasy ruchu) do nieruchomości składającej się z działek nr [...] i [...] położonych w miejscowości P., na których terenie planowana jest budowa stacji paliw płynnych z obiektami towarzyszącymi - zgodnie z przedłożonym projektem budowlanym, pod dwoma warunkami:
1) w razie przebudowy drogi krajowej Nr 8 na drogę ekspresową (klasy S) i niezakwalifikowania ww. obiektów i urządzeń jako miejsca obsługi podróżnych, przedmiotowy zjazd ulegnie rozbiórce, a dojazd do przedmiotowej inwestycji będzie możliwy tylko drogami tworzącymi lokalny układ komunikacyjny,
2) w razie przebudowy drogi krajowej Nr 8 na drogę ekspresową (klasy S) i zakwalifikowania ww. obiektów i urządzeń jako miejsca obsługi podróżnych o funkcji wypoczynkowej i usługowej, przedmiotowy zjazd ulegnie rozbiórce, a połączenie MOP z drogą ekspresową nastąpi na koszt właściciela, w sposób określony przez zarząd drogi.
Na skutek wniosku M. W. i P. K. o ponowne rozpatrzenie sprawy Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad decyzją z dnia [...] września 2003 r. nr [...] utrzymał w mocy ww. decyzję.
W tym też czasie decyzją Wojewody Łódzkiego z dnia [...] października 2003 r. został zatwierdzony projekt budowlany i udzielono pozwolenia na budowę urządzeń obsługi komunikacyjnej projektowanego obiektu obsługi uczestników ruchu w m. P. Gmina W. (zjazd publiczny i wyjazd publiczny w granicach pasa drogowego drogi krajowej Nr 8) z zachowaniem ważności warunków ustalonych przez GDDKiA w decyzji z [...] czerwca 2003 r. utrzymanej w mocy decyzją z dnia [...] września 2003 r. Decyzją Łódzkiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Łodzi z dnia [...] grudnia 2003 r. udzielono pozwolenia na użytkowanie tego układu komunikacyjnego na czas nieokreślony.
Wojewódzki Sąd Administracyjny po rozpoznaniu skargi M. W. i P. K. wyrokiem z dnia 15 listopada 2004 r. (sygn. akt 6 II SA 4220-4221/03) stwierdził nieważność obu decyzji Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] września 2003 r. i [...] czerwca 2003 r. jako wydanych z rażącym naruszeniem art. 29 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych. Sąd stwierdził, że decyzja administracyjna pod warunkiem może być wydana przez organ tylko i wyłącznie w sytuacji, gdy takie rozwiązanie przewidują przepisy prawa. Skargę kasacyjną organu od tego wyroku Naczelny Sąd Administracyjny oddalił wyrokiem z dnia 22 listopada 2005 r. sygn. akt I OSK 139/05.