Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Sikorska Sędziowie: Sędzia NSA Elżbieta Kremer (spr.) Sędzia del. WSA Tomasz Świstak Protokolant asystent sędziego Michał Zawadzki po rozpoznaniu w dniu 15 czerwca 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej W. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 kwietnia 2014 r. sygn. akt I SA/Wa 1083/13 w sprawie ze skargi W. K. na decyzję Ministra Gospodarki z dnia [...] marca 2013 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. odstępuje od zasądzenia od W. K. na rzecz Ministra Rozwoju zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego w całości.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 17 kwietnia 2014 r. sygn. akt I SA/Wa 1083/13 oddalił skargę W. K. na decyzję Ministra Gospodarki z dnia [...] marca 2013 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego.
Wyrok zapadł na tle następujących okoliczności sprawy:
Decyzją z dnia [...] września 2009 r., nr [...] Minister Gospodarki, po rozpatrzeniu wniosku W. K., umorzył postępowanie administracyjne w przedmiocie stwierdzenia nieważności zarządzenia Prezesa Centralnego Urzędu Drobnej Wytwórczości z dnia [...] grudnia 1950 r., nr [...], w sprawie ustanowienia przymusowego zarządu państwowego nad przedsiębiorstwem pn. [...] oraz orzeczenia Przewodniczącego Komitetu Drobnej Wytwórczości z dnia [...] września 1959 r., nr [...], w sprawie stwierdzenia przejścia na własność Państwa przedsiębiorstwa pn. [...].
W uzasadnieniu decyzji organ wyjaśnił, że wnioskodawca nie wykazał swojego interesu prawnego do występowania z wnioskiem o wszczęcie postępowania administracyjnego, gdyż z podaniem o wszczęcie postępowania w przedmiocie stwierdzenia nieważności ww. decyzji nacjonalizujących wskazane przedsiębiorstwo, może skutecznie wystąpić jedynie podmiot lub osoba będąca stroną w tym postępowaniu. Za stronę taką uznać można jedynie właściciela znacjonalizowanego przedsiębiorstwa oraz nieruchomości, na której było ono zorganizowane.
Analizując zgromadzony materiał dowodowy, a szczególności nadesłane przy piśmie Sądu Rejonowego w Przasnyszu akta i dokumenty z Księgi Wieczystej nr [...], zamknięty zbiór dokumentów nr [...] oraz akta sprawy Dz. Kw. [...] z wniosku spadkobierców B. K. o założenie Księgi Wieczystej, w tym postanowienie Sądu Rejonowego w Przasnyszu z dnia 12 maja 2003 r., sygn. akt Dz. Kw [...] oraz postanowienie Sądu Okręgowego w Ostrołęce z dnia 27 listopada 2003 r., sygn. akt I Ca-278/03, Minister Gospodarki stwierdził, że nie można uznać przedłożonych przez wnioskodawcę przy piśmie z dnia 15 kwietnia 2003 r. dokumentów, jako dowodów poświadczających prawo własności jego poprzednika prawnego do znacjonalizowanej nieruchomości, a także samego przedsiębiorstwa.
Minister Gospodarki mając na uwadze, iż wnioskodawca oraz inne zainteresowane osoby pomimo wezwania pismem z dnia 4 września 2009 r. do uzupełnienia braków formalnych wniosku, nie przedłożyły do akt postępowania żądanych dokumentów potwierdzających bezsprzecznie prawo własności do znacjonalizowanego mienia, wskazał, że brak jest podstaw do przyjęcia, że ww. przedsiębiorstwo oraz nieruchomość, na której było ono zorganizowane stanowiło w dniu wydania wskazanych decyzji własność poprzednika prawnego wnioskodawcy i pozostałych zainteresowanych stron.
Decyzją z dnia [...] stycznia 2010 r., nr [...] Minister Gospodarki utrzymał w mocy decyzję własną z dnia [...] września 2009 r.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ orzekający podtrzymał stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji wskazując jednocześnie, że wnioskodawca może skorzystać z możliwości ustalenia prawa własności w trybie art. 189 k.p.c. w drodze postępowania sądowego i przy ewentualnym pozytywnym dla niego rozstrzygnięciu tej kwestii - ponownie wystąpić z wnioskiem o stwierdzenie nieważności kwestionowanych decyzji.