Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Barbara Adamiak, Sędzia NSA Ewa Dzbeńska (spr.), Sędzia del. WSA Mirosław Gdesz, Protokolant asystent sędziego Jan Wasilewski, po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 2013 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Dyrektora Oddziału Regionalnego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w Warszawie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 maja 2013 r. sygn. akt II SAB/Wa 116/13 w sprawie ze skargi P. B. na bezczynność Dyrektora Oddziału Regionalnego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w Warszawie w przedmiocie rozpatrzenia wniosku z dnia 13 czerwca 2011 r. oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 28 maja 2013 r., sygn. akt II SAB/Wa 116/13, po rozpoznaniu skargi P. B. na bezczynność Dyrektora Oddziału Regionalnego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w Warszawie w przedmiocie rozpatrzenia wniosku z dnia 13 czerwca 2011 r., w pkt 1 stwierdził, że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, wymierzył Dyrektorowi Oddziału Regionalnego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w Warszawie grzywnę w wysokości 4.000 zł (pkt 2) oraz w pkt 3 umorzył postępowanie w pozostałym zakresie.
Wyrok ten zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:
Wnioskiem z dnia 13 czerwca 2011 r. P. B. wystąpił do Dyrektora Oddziału Regionalnego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w Warszawie o uchylenie z dniem 1 lipca 2011 r. decyzji Dyrektora Oddziału Regionalnego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w Warszawie z dnia [...] lutego 2008 r. nr [...] o przyznaniu prawa do zamieszkania w lokalu mieszkalnym nr [...] przy ul. [...] w Warszawie.
W uzasadnieniu wniosku P. B. podniósł, że w związku z tym, iż nie zamieszkuje w przyznanym mu decyzją z dnia [...] lutego 2008 r. lokalu, rezygnuje z tego lokalu i wnosi o cofnięcie decyzji o prawie zamieszkiwania w lokalu, co pozwoli mu skorzystać z innej formy pomocy mieszkaniowej.
Pismem z dnia 30 stycznia 2012 r. Dyrektor Oddziału Regionalnego WAM w Warszawie, wyjaśnił że lokal mieszkalny nr [...] przy ul. [...] w Warszawie został przydzielony P. B. zgodnie z przysługującymi normami na czas pełnienia obowiązków na wyznaczonym stanowisku służbowym, natomiast jego małżonka ma możliwość wspólnego zamieszkiwania w tym lokalu. Uwzględnienie małżonka żołnierza przy ustalaniu przysługującej żołnierzowi powierzchni użytkowej podstawowej lokalu mieszkalnego ma na celu zagwarantowanie małżonkowi prawa wspólnego zamieszkiwania, przez czas legitymowania się przez żołnierza tytułem prawnym do lokalu, który wynika z decyzji administracyjnej. W tej sytuacji prawo do zamieszkiwania w lokalu mieszkalnym małżonka żołnierza wywodzi się wprost od uprawnień przysługujących żołnierzowi i nie jest uprawnieniem służącym samoistnie, które mogłoby być realizowane odrębnie. Jednocześnie organ wskazał, że decyzja z dnia [...] lutego 2008 r. wydana była na czas pełnienia obowiązków na stanowisku służbowym i wygasła z mocy prawa, gdyż z dniem 31 grudnia 2011 r. P. B. został zwolniony z zawodowej służby wojskowej i przeniesiony do rezerwy wskutek upływu terminu wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej. Z tych też względów, lokal nr [...] zamieszkiwany jest obecnie bez tytułu prawnego, tym samym brak jest podstaw do uchylenia decyzji, która wygasła z mocy prawa.
Dodatkowo organ podniósł, że zgodnie z art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych RP, żołnierzowi służby stałej zwalnianemu z zawodowej służby wojskowej, zamieszkałemu w lokalu mieszkalnym niebędącym kwaterą, przysługuje prawo do zajmowania tego lokalu. W tej sytuacji Dyrektor Oddziału Regionalnego zawiera umowę najmu tego lokalu mieszkalnego.